ควรจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไง 
    ก่อนอื่นผมรู้ข่าวว่าเพื่อนผมเป็นมะเร็งในช่องปาก ในวันที่ 7 ส.ค. 67
ต่อมาก็รับข่าวสารถามความเป็นมากับมันเรื่อยๆ จนมันได้รับการรักษาที่ รพ.แห่งหนึ่งใน กทม. อาการก็เหมือนจะดีขึ้น
จนกระทั่งอาการมันทรุดขึ้นมาอย่างกระทันหัน แต่ก็มีการรับการ คีโม อยู่เรื่อยมาจนถึงเข็มที่3 อาการยังอยู่ในระยะที่2 ผมก็ยังอุ่นใจได้
แต่ผมก็ไม่สามารถเข้าไปเยี่ยมได้ เนื่องจากติดภารกิจที่เรียกว่า การเป็น "ทหาร"
ผมก็พยายามสอบถามอาการจากแฟนมันเรื่อยๆ จนถึงภายในเดือน ธ.ค. 67 การอัพเดตอาการน้อยลงมากๆ จนผิดสังเกตุ 
แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไร คิดในทางบวกว่า "มันอาจจะเหนื่อย เลยไม่ค่อยได้ตอบเท่าไหร่"
จนกระทั่ง  ต้นเดือน ม.ค. 68 ผมเห็นสตอรี่ทางครอบครัวของเพื่อนผม มีการลงแปลกๆ
จนผมเอะใจ  เลยทักไปถามความจริงจากแฟนเพื่อนผมว่า แท้จริงเป็นยังไงแล้ว
ด้วยอาการเป็นห่วง แต่สิ่งที่ได้รับคำตอบคือ เพื่อนของผม เข้าเป็นระยะสุดท้ายเเล้ว ด้วยอาการที่มันลามไวมาก ต้องรับการฉีดมอฟีนบรรเทาอาการเจ็บปวดในทุกๆวัน  จนได้สอบถามทางฝ่ายแม่ของเพื่อนผม ท่านบอกว่าอาจจะอยู่ได้ไม่ถึงสัปดาห์ แต่ระยะเวลาที่ผมจะได้ลานั้น อีก15วัน