เราเป็นเด็กคนนึงที่ธรรมดา น่าตาเหมือนพ่อ แล้วแม่เกลียดพ่อเพราะพ่อไม่ยอมเลิก ไส่ร้ายพ่อจนใด้ออกจากบ้านแต่ตัว พอพ่อออกจากบ้านก็เป็นคิวผม ตอนอายุ14ปี ทั้งไล่ทั้งสาปแช่ง อาหารที่กินเหลือก็สาดทิ้งเริ่มไม่ให้เงินไปโรงเรียน พอถามทีใรก็ใด้คำตอบหนีสิ เมื่อใหร่จะโตหนีสิ ที่รอดมาใด้เพราะกินข้าวที่บ้านของตายายน่ะครับเงินไปโรงเรียนตายายก็ให้แอบให้ ส่วนแม่ก็มีตังเยอะถือว่ารวยเลยล่ะแต่ไม่เลี้ยง เขามีชู้ด้วยน่ะเยอะด้วย เราก็อาศัยญาติไปทำงานแลกเงิน โดนเอาเปรียบสารพัด น้าจะเป็นคนที่ทำสวนใด้เงินมาสมมุติใด้พันนึง เขาจะหักเงินเราพันนึงให้แค่50 บาทที่เหลือของลูกเขา ส่วนอาหารเหลือลูกผัวเขาค่อยใด้กิน แล้วบอกตายายว่าก็เลี้ยงอย่างดี สำหรับเราก็โตมาแบบนี้

"อยากถามว่ามีแม่แบบนี้ควรตอบแทนหรือไม่ มีแต่คนว่าผมไม่ทำดีกับแม่จะไม่เจริญ  ผมนี่สุดจะกล่าวมันตันๆในอก ตอนนี้ไม่อยู่บ้านน่ะถึงอยู่ก็เหมือนไม่ใช่บ้าน เขาไม่ให้กินข้าว ให้แค่อาบน้ำกับนอน ไม่เต็มอิ่มหรอก แม่ทะเลาะกับชู้มาก็ด่าเราพาลมาด่าทั้งที่เรานอนเพราะเหนื่อยจากทำงานเลี้ยงตัว พอเรารับจ้างมีเงินติดมือมาสองสามร้อยก็รีดเอาแบบอยู่บ้านกูต้องจ่าย บางทีก็ต้องยอมถ้าไม่มีจริงๆอย่าหวังจะใด้ อย่าหวังจะสงสาร มาด่าและสาปแช่งเราว่ามันขี้เกียจไม่ทำงาน  อยากถามทุกคนว่ามีใครหนักกว่านี้บ้างครับ