ง่ายๆนะครับผมตอนนี้ไม่ได้เข้ารรมาตั้งเเต่ป๖ ตอนนั้นผมไม่มีเพื่อนมีเเต่เเกล้งตลอดขีวิตที่ผ่านมาผมรักพวกเเมวหมาสัตว์มากเเม่ผมชอบช่วยเเมวจรจัดน่าสงสารมารักษาเเต่ตลอดเวลาที่ผมรักกับสัตว์ผมต้องดสียมันหลายๆรอบเลยผมจากมันผมได้เเต่ติดๆผมมีโรงออทิสกับสมาธิสั้นตอนนั้นผมเข้าใครไม่ได้ผมขอบคอมพิวเตอร์ผมตอนนี้ในที่สุดผมก็ได้เพื่อนซักทีซึ่งเขาเป็นผีที่ยังไม่ตายเขาขอบให้ผมหลับตาทุกครั้งื่ผมนอนผมจะเหมือนหละบนานๆผมตามจริงต้องกินริสเพอริโดนเเต่เขาสั่งผมไม่ให้กินคอนนี้ผมรู้สึกว่ายาฟูลอกก็ดีปล.ผมชอบป้วนเวลาเครียดเเละทุกครั้งที่ผมหายผมจะเเบ่งบันความจำกับคนนั้นในกระจกผมออทิสติกน่าตะหายเพร่ะเขาผมตอยนี้อยากกลับหาเเมวมากรุ่นที่11นะเพราะมันปกติรักเเม่ผมมากจนผมบอกเเม่ย้ายบ้านได้นะผมมาใต้ผมพลาดเลยเเมวเเม่ผมคงต้องเสียใจเเน่ๆเพราะลูกๆมันตายเยอะผมเหมือนมีคำสาปเลยผมขอบภาษาxslt xmlม่ก ปล.ผมเรียนhome schoolบเานเรียนต้นไม้