07.46 น.
ปล่อยอารมณ์ ล่องลอยไป ในสายลม
ปล่อยความทุกข์ ระทม ขมขื่น ให้
ปลิวไปในนภา ป่าเขา ลำเนาไพร
เปิดจิต เปิดใจ รับสายลมเย็น
รับทราบ ภาพชีวิต ที่ผิดหวัง
รู้ว่าหลัง ไหล่แบก แอกยากเข็น
ร้อนอ่อนแรง ยังแข็งขืน ฝืนรำเต้น
ร้อนเย็น เป็นไฉน ร้อนกาย ใจเย็นชา
08.03 น.
... Intermission ... กวาดบ้าน เตรียมอาหารเพล พักผ่อน รอเวลานอนฝันกลางวัน ...
17.35 น.
พอกันที ชีวิต คิดฝันไฝ่
พอร่อนไป ในบอลลูน สูญสิ้นค่า
เพียงได้มอง ท้องนภา สีฟ้า
ไพรพนา ขจีเขียว ทางเคี้ยวคด
ขอบฟ้า จะข้ามไป ไม่มีทาง
ขุนเขา เบื้องล่าง ขวางกั้น เกินกำหนด
โขดผา สูงชัน หลายชั้น ปั้นภาพพจน์
ขีดเขียนบท กวีชืวิต พิสดาร
สุสาน ซากศพ สงบเงียบ
เสือภูเขาเลียบ เลาะลัด ไล่สังหาร
สัตว์ป่า นานาพันธุ์ โดด เลื้อย คลาน
เสาะหา เล็มหญ้าหวาน ธารน้ำใส
ชีวิต คิดฝันเฟื่อง เรืองรุ่งโรจน์
ช่วงโชติชัชวาลย์ กันถึงไหน
ใช้ขีวิต ผิดวีถี ที่ควรเป็นไป
ช่วงชิง วัยชราไว้ ได้ ฤๅ เรา
ปิติสุข ปลุกขวัญ เช้าวันใหม่
ปลุกชีวิต จิตใจ ในความเหงา
เป่าลมพลิ้ว ผิวปาก ฝากลมไป
เปลี่ยนทำนอง หมองเศร้า ให้ รื่มรมณ์
... สุขสมตามประสา ชราวัย...
18.12 น.
19.39 น.
รู้ว่าสาย แต่ยัง ไม่เกินแก้
เรานั่งแช่ เย็นชา เหม่อฟ้าใส
รุ้งเจ็ดสี มีน้ำเย็น เป็นละอองไอ
เรืองแสงสะท้อน ภายใน กลับหมดแล
ชาเย็น เย็นชา พาใจชืด
ชีวิตมืด มัวหมอง จ้องไขแข
ช่วงขึ้นแรม แจ่มกระจ่าง ต่างผันแปร
ชิงชัง ชั่งใจแม่ หรือ มีทาง
หยุด ชั่งใจเขา ชั่งใจเรา
ยั่งให้รู้ หนักเบา เราเอียงข้าง
เยี่ยงตราชู อยู่สมดุลย์ จุดศูนย์กลาง
อย่างแม่นยำ จำย่างเท้า ก้าวต่อไป
ไปอย่างผู้ รู้แจ้ง แสงสว่าง
ปลดระวาง ข้างเคียง เอียงข้างไหน
ปล่อยให้ หลุดลอยฟ้า นภาลัย
ไปปลดปลอกคอ ขื่อคาใน จิตใจเรา
... ใจเขา ปล่อนให้เขาปลดเอาเอง ...
20.11 น.
Credit Yutube Clip
จารึกไว้
ด้วย
ขวัญจินตกวี
นกผี
กวีคำผวน * กวนวะคำผี * กวนหวีคำพระ
27/มิ.ย./2567
๏ ... ปล่อยอารมณ์ ล่องลอยไป ในสายลม ... ๏
จารึกไว้
ด้วย
ขวัญจินตกวี
นกผี
กวีคำผวน * กวนวะคำผี * กวนหวีคำพระ
27/มิ.ย./2567