ตามหัวข้อเลยค่ะ สนใจธรรมะ เรียนรู้และฝึกปฏิบัติธรรมอย่างจริงจังมาประมาณสามสี่ปีค่ะ ตอนนี้ตามดูจิตตามแนวสติปัฎฐาน 4  การดูจิต ก็คิดว่าได้ผลดีค่ะ แต่ยังอาจจะมีเผลอบ้าง ตามทันได้ช้า และเร็วบ้างสลับกันไปค่ะ แต่ก็ถือว่าเริ่มจะดีไปเรื่อย ๆ ค่ะ
แต่ปัญหาคือเรื่องการดูลมหายใจเข้าออกค่ะ พยายามสักพักแล้วกับการดูลมหายใจเข้าออกโดยเฉพาะในช่วงระหว่างวันของการใช้ชีวิตประจำวัน ขออธิบายวิธีการที่เราใช้ในการดูลมเข้าออกที่ทำอยู่ตอนนี้นะค่ะ และอยากให้ผู้รู้หลาย ๆ ท่านช่วยแนะนำด้วยค่ะ จะได้นำไปปฏิบัติใช้ค่ะ 

เวลาดูลมหายใจ ลมหายใจเราจะเบาและแผ่วมาก คำแนะนำที่เคยอ่านมาหรือฟังธรรมะ ท่านจะให้ดูลมเข้าหรือลมออกที่จมูก ฟังดูสำหรับคนอื่นอาจเป็นเรื่องง่าย แต่สำหรับเรารู้สึกว่ามันยากค่ะ เพราะว่าลมมันเบามาก นอกจากเวลาเราเอาผ้าเช็ดหน้าหรือสวมแมส อันนี้เราจะเห็นลมหายใจเข้าออกของเราได้ชัดเจนค่ะ พอเราเริ่มดูลมหายใจเข้าออก ความรู้สึกสัมผัสที่จมูกมันเบามากจนเราไม่ค่อยรู้สึกหรือรับรู้ได้ว่าลมเข้าหรือลมออกกันแน่ ดังนั้นเราจึงดูตอนหน้าอกหรือลำตัวของเรามันสะเทือน ร่างกายจะกระเพื่อม  ความรู้สึกซาบซ่านตามลำตัว รู้สึกเหมือนร่างกายมันไกว เหมือนน้ำซัดฝั่ง โดยเฉพาะตอนที่นั่งสมาธิ อันนี้เรารู้สึกได้ แต่จิตของเราไม่ไปจับที่ลมเข้าออกที่จมูก แต่จับที่หน้าอกหรือลำตัวแทน หรือแม้จะจับที่จมูกแต่ก็ไม่ได้รับรู้ถึงลมหายใจ ความแรงของลมจะน้อย แบบนี้ถูกต้องหรือเปล่าค่ะ ทำยังไง เราถึงจะรับรู้ได้ในลมเข้า ลมออก โดยที่ไม่ต้องไปบังคับหรือกำหนดลม 

ถ้าอธิบายหรือเขียนอ่านเข้าใจยาก ต้องขออภัย ยังมือใหม่อยู่ค่ะ
ขออนุโมนากับทุกท่านสำหรับการให้ธรรมเป็นทานในการตอบกระทู้นี้ค่ะ 
ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรมค่ะ