จิตจับ(เพ่ง)ที่ลมหายใจมากเกิน  ในเวลาที่ไม่ได้เจริญภาวนา อึดอัด ปวดหัว นอนลำบาก มีผลกระทบต่อชีวิต ผู้รู้ช่วยแนะนำด้วยครับ

ผมฝึกเริ่มฝึกอานาปานสติ แล้วมีอาการ อึดอัด ปวดหัว ใจเต้นแรง(ร่างกายเกร็งในบางครั้ง)
ผมจึงพยายามหาข้อมูล จากข้อมูลที่ได้ ผมคิดว่าผมมีอาการ"คล้าย" กับเรื่องปกติที่ผู้ที่ฝึกเจริญอานาปานสติมีโอกาสเป็น
คือ จิตไปจับที่ลมหายใจมากเกินไป แล้วเค้น เกร็ง บังคับลมหายใจ ทำให้เกิดอาการดังกล่าว

ที่บอกว่า"คล้าย" ก็เพราะปัญหาก็คือ ผมเป็นอาการดังกล่าวในเวลาที่ไม่ได้เจริญภาวนา
คือเป็นในเวลาปกติ เป็นใน"ชีวิตประจำวัน"  

หากกำลังทำหรือโฟกัสอย่างอื่น จะไม่เป็นอะไร
แต่ถ้าอยู่เฉยๆเมื่อไหร่ จิตก็มักจะไปจับกับลมหายใจ ทำให้หายใจเร็วขึ้น อึดอัด ปวดหัว และเป็นแบบนี้เกือบตลอดวัน
(ถ้าเป็นแล้วเดิน โดยพยายามให้จิตไปจับที่การเดินอาการจะดีขึ้น)
(ถ้าเป็นแล้วสามารถเปลี่ยนจุดโฟกัสของจิตได้ อาการก็จะดีขึ้น)

โดยเฉพาะเวลาที่กำลังเข้านอน จิตก็มักจะไปจับกับลมหายใจ
ทำให้อึดอัด ต้องพยายามคิดเรื่องอื่น หรือเปลี่ยนจุดโฟกัสของจิต
แต่มันก็มักจะกลับมาที่ลมหายใจเหมือนเดิม กว่าจะนอนหลับก็ใช้เวลานาน บางครั้งเป็นชั่วโมง

นอกจากนี้ ผมเข้าใจเรื่องหลักการ การปล่อยวาง, การพิจารณาอาการที่เกิด, การดูเฉยๆ(ปล่อยให้มันเกิด ไม่ต้องสนใจ),การปล่อยใจสบายๆ
แต่กลับเป็นว่า ยิ่งผมพยายามพิจารณา หรือดู มันกลายเป็นยิ่งเพ่ง ยิ่งจับแน่นมากขึ้น

ตอนนี้วิธีที่ผมพอจะเอาตัวรอดได้ก็มีเพียง ในทุกครั้งที่รู้ตัวว่าจิตมาจับที่ลมหายใจ ก็จะพยายามเปลี่ยนจุดสนใจ

ผมไม่แน่ใจว่าอาการที่เกิดขึ้นกับผมเกิดจากอะไร แต่สิ่งที่เป็นส่งผลกระทบต่อชีวิตผมมากๆ
(อาการที่เล่าให้ฟังนี่คือดีขึ้นมากแล้ว ผมเป็นมาเกิน 1 เดือนแล้ว ช่วงแรกเป็นหนักกว่านี้มาก มีทั้งใจเต้นแรง รู้สึกวูบที่หน้าอก ไปจนถึงจิตหดหู่อย่างรุนแรง และมีอาการดังกล่าวเป็นชั่วโมง)

ผมจึงอยากได้คำแนะนำ ว่าควรทำอย่างไร ทุกอย่างถึงจะดีขึ้น
(หรือใครมีคำแนะนำที่ครูบาอาจารย์ที่เชี่ยวชาญเรื่องแบบนี้เคยแนะนำเอาไว้ ก็จะเป็นเรื่องที่ดีมากๆเลยครับ)

ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำแนะนำครับ