สมมุติว่า เรารักษาศีล 5 ครบถ้วน ทาง กาย และ วาจา     

แต่ 

ในวันหนึ่งๆ    เรามีความคิด อกุศลกรรม อาจจะเกี่ยวกับการทำผิดศีล หรือ ไม่เกี่ยวก็ตาม  ทั้งที่เจตนาคิด หรือ ไม่ได้ตั้งใจคิดก็ตาม   วันละ หลาย100 อย่าง  

แค่นี้ก็บาปแล้วหรือครับ ?  

@ หรือแม้แต่ คนที่มีความคิดลบๆ  จร  เข้ามา โดยไม่ตั้งใจ  หรือตั้งใจก็ตาม  

แต่แล้ว มีสติ เห็นความคิดนั้น เกิดดับ  ก็ตาม   
แต่ยั้งไม่ถึงขั้นที่ว่า  ร่างกายนี้ ความคิดนี้ ไม่ใช่ตัวเรา 
เป็นอนัตตา ?  (ผิดถูกแก้ให้ผมด้วยนะครับ ) 

ก็หมายความว่า อกุศลที่เป็นมโนกรรม ก็เกิดขึ้นแล้ว 

เป็นบาปแล้ว  หรือครับ ?  แม้แต่ มีสติ แต่สติมันก็ตามดู  เกิดทีหลังความคิด  ?  

ทีนี้ไม่ว่าจะเป็นบาป กรณี 1  , 2,หรือ 3   ?    

ทีนี้จะหลีกเลี่ยงที่จะทำบาป วันละเป็นร้อยรอบได้อย่างไร  ครับ ?   

ยกเว้น คนที่บิ้วตัวเองให้คิดกุศลทั้งวัน  ,  แต่ทีนี้ ถ้าเราจงใจส่งจิตออกนอก แม้จะเป็นกุศล มันจะดีหรือครับ ? 

หรือ คนที่นั้งสมาธิทั้งวัน ? 

หรือ คนที่ ละสังโยชน์ได้แล้ว ครับ ?