*ถ้าเราเข้าใจคำว่าloserผิดต้องขอโทษด้วยนะคะ ขอโทษค่ะ*
เรามักจะร้องไห้เพราะไม่มีเพื่อนบ่อยๆค่ะ ตอนอยู่ที่บ้านก็คิดนะว่า"ไม่เห็นต้องมีเลย ไปเรียนไม่ได้ไปหาเพื่อน" แต่พออยู่ที่โรงเรียนก็เหงามากค่ะ เวลาเห็นเพื่อนคนอื่นก็ยิ่งตอกย้ำเราลงไปอีกว่าไม่มีเพื่อน ลองพยายามชวนคุยแล้วแต่โดนบอกว่าหัวโบราณ
เลย พอเรากลับมาบ้านก็คิดว่า"ไม่เห็นต้องมีเลย ทนอีกแค่ปีเดียวเอง" แล้วพอไปโรงเรียนก็เหงา วนลูปไปเรื่อยๆอ่ะค่ะ เข้มแข็งแล้วก็ท้อแล้วก็เข้มแข็ง
จนวันนี้เราก็รู้สึกว่า"ทำไมเราขี้แพ้แบบนี้เนี่ย" "ไม่หรอก คนอื่นๆแก่แดดกันเกินไป มีแฟนตอนอายุเท่านี้" "แต่มันก็สิทธิของเขาป่าววะ แล้วมันถูกหรอที่มีแฟนตอนยังไม่บรรลุนิติภาวะเนี่ย" "แล้วทำไมกูความคิดโบราณแบบนี้วะ หรือจริงๆกูคิดถูกแล้ว"
ก็นั่นแหละค่ะ.. รู้ว่าไม่ใช่ความผิดเราแต่ก็ยังโทษตัวเองตลอด รู้ว่าเป็นช่วงวัยรุ่นเลยติดเพื่อนแต่มันก็เหงานี่นา..
แล้วเราก็ร้องไห้บ่อยเพราะความเหงาด้วยค่ะ เวลาได้ยินเสียงหัวเราะสนุกสนานเรามักจะอยากร้องไห้ค่ะ ทั้งๆที่เราไม่ได้คิดอะไรในหัวเลยนะคะแต่น้ำตามันไหลเอง เฮ้อ..อยากรู้ว่าตัวเองเป็นอะไรเฉยๆค่ะ คงไม่ใช่โรคซึมเศร้าหรอกมั้งคะ ฮ่าๆๆ😄
รู้สึกว่าตัวเองขี้แพ้ loserค่ะ
เรามักจะร้องไห้เพราะไม่มีเพื่อนบ่อยๆค่ะ ตอนอยู่ที่บ้านก็คิดนะว่า"ไม่เห็นต้องมีเลย ไปเรียนไม่ได้ไปหาเพื่อน" แต่พออยู่ที่โรงเรียนก็เหงามากค่ะ เวลาเห็นเพื่อนคนอื่นก็ยิ่งตอกย้ำเราลงไปอีกว่าไม่มีเพื่อน ลองพยายามชวนคุยแล้วแต่โดนบอกว่าหัวโบราณเลย พอเรากลับมาบ้านก็คิดว่า"ไม่เห็นต้องมีเลย ทนอีกแค่ปีเดียวเอง" แล้วพอไปโรงเรียนก็เหงา วนลูปไปเรื่อยๆอ่ะค่ะ เข้มแข็งแล้วก็ท้อแล้วก็เข้มแข็ง
จนวันนี้เราก็รู้สึกว่า"ทำไมเราขี้แพ้แบบนี้เนี่ย" "ไม่หรอก คนอื่นๆแก่แดดกันเกินไป มีแฟนตอนอายุเท่านี้" "แต่มันก็สิทธิของเขาป่าววะ แล้วมันถูกหรอที่มีแฟนตอนยังไม่บรรลุนิติภาวะเนี่ย" "แล้วทำไมกูความคิดโบราณแบบนี้วะ หรือจริงๆกูคิดถูกแล้ว"
ก็นั่นแหละค่ะ.. รู้ว่าไม่ใช่ความผิดเราแต่ก็ยังโทษตัวเองตลอด รู้ว่าเป็นช่วงวัยรุ่นเลยติดเพื่อนแต่มันก็เหงานี่นา..
แล้วเราก็ร้องไห้บ่อยเพราะความเหงาด้วยค่ะ เวลาได้ยินเสียงหัวเราะสนุกสนานเรามักจะอยากร้องไห้ค่ะ ทั้งๆที่เราไม่ได้คิดอะไรในหัวเลยนะคะแต่น้ำตามันไหลเอง เฮ้อ..อยากรู้ว่าตัวเองเป็นอะไรเฉยๆค่ะ คงไม่ใช่โรคซึมเศร้าหรอกมั้งคะ ฮ่าๆๆ😄