เราร้องไห้งานเกินไปค่ะ  เถียงกะที่ทำงานเรื่องทั่วไป ก็แอบไปร้องไห้ โดนทักว่าอ้วน ก็ร้องไห้  ดูทีวี เสียใจ หรือยินดี ก็ร้องไห้ เสียใจง่าย แล้วไม่กล้าระบายกับใคร นั้งร้องไห้อยุ่คนเดียว เช่นทำอะไรดีๆให้ร้องสาว แต่มันเถียงเรา แค่นี้ก็มานั้งร้องไห้ว่าทำไมน้องเถียงเรา เราเสียใจที่เถียงเรา หลายๆเรื่องที่เกิดขึ้นจะ เก็บมาคิดไม่นอมจบ คิดวนไปวนมาหลายรอบว่าทำไม เราต้องเสียใจ ขนาดนั้น พยายามเข้มแข็งแล้ว แต่ทำไม่ได้ เล่าให้แฟนฟัง ก็บอกว่าให้อย่ายอมแพ้ ก็ทำไม่ได้ ได้แต่คิดว่าทำไมเสียใจอะไรง่ายเดินไป และไม่สามารถจัดการกับความคิดให้หยุดคิดได้  แบบนี้เข้าข่ายจะเป็นโรคอะไรไหม อยากรู้เบื้องต้นหาทางออกไม่ได้จริงๆ มันเสียใจทุกวัน