สวัสดีค่ะทุกคน คือหนูมีเรื่องอยากจะปรึกษานิดหน่อยค่ะ เรื่องมันพึ่งเกิดเมื่อวันศุกร์ที่ 6 ธันวาคม2567นี่เองค่ะ ขออนุญาติใช้นามสมมุตินะคะมี 2 คือคือหนูกับT

  เรื่องมันมีอยู่ว่า วันนั้นหนูเลิกเรียนเร็วกว่าปกติ หนูก็รอพวกรุ่นพี่เลิกเรียนตามเวลาในตารางเรียนเพื่อที่จะได้เล่นวอเล่บอลด้วยกันเหมือนกับทุกๆวันมันก็กลายเป็นเรื่ิงปกติเลย ซึ่งจุดที่หนูไปรอคือริมน้ำของวิทยาลัยค่ะก็นั่งๆนอน จนรุ่นพี่เลิกเรียน ก็พากันวอร์มร่างกายก่อนลงเล่นกันคือไม่ได้เล่นจริงจังอะไรมากแค่แบบเอาสนุกค่ะ พอเตรียมตัวเสร็จก็เล่นกันตามปกติหนูก็เล่นจนลืมดูเวลาจนมันเลยไป 18:00-10 ปกติประมาณ 17:30-40 ก็เลิกกันแล้วค่ะ แต่วันนั้นสงสัยสนุกกันไปหน่อยพากันเล่นยาวเลย555 พอเลิกเล่นหนูก็เตรียมตัวเก็บของกลับบ้านซึ่ง ณ ตอนนั้นหนูคลำไปที่หูกางเกงจุดที่ใส่เข็มขัดเพื่อจะเอากุญแจรถมาเปิดใต้เบาะมอเตอร์ไซต์ ก็ปรากฏว่ามันหายค่ะหนูก็เลยเดินหาแล้วนึกขึ้นได้ว่าตอนที่พวกรุ่นพี่เลิกเรียนแล้วเดินมาหามันมีเหมือนตะขอค่ะมาเกี่ยวกับกางเกง หนูก็เลยไปหาแถวๆนั้น แล้วหนูก็เจอเพื่อนคนนึงที่ก็สนิทอยู่ค่ะขอเรียกมันว่า T ก็แล้วกันนะคะ มันนั่งแอบๆสูบ🚬อยู่ที่ริมน้ำ T มันก็ทักขึ้นมาว่า หากุญแจรถอยู่หรอพอดีเห็นมันตกอยู่ข้างม้านั่งเลยเก็บไว้ แล้วมันก็ยื่นให้หนูแล้วถามว่าสูบป่าวหนูก็ปฏิเสธมันไปว่า หึไม่เอาอ่ะสูบเลยพอดีจะเลิกแล้ว จากนั้นเหมือนนางอ่ะจะชวนคุยก็เลยคุยไปตามประสาเพื่อนไม่ได้คิดอะไรมาสักพัก T มันก็เริ่มเงียบหนูก็ถามว่าเป็นไรอยู่ดีๆก็เงียบ มีแอบขำนิดหน่อยก็คิดว่ามันคงเครียด สักพักมันเริ่มขยับมาใกล้เรื่อยๆละมองหน้าหนูตรงๆ หนูก็งงว่ามองทำไมมีอะไรป่าววะก็ได้แต่คิดในใจสักพักมันก็เริ่มเอาแขนมาพาดไหล่พาดคอก็คิดว่าแค่หาที่วางล่ะมั้งแต่มันไม่ใช่แบบที่คิดมันเริ่มมาใกล้เรื่อยๆแล้วดึงหนูเข้าหาตัวมันหนูก็ตกใจผลักออกแล้วถามมันว่า เห้ย อะไรเนี่ย T เป็นไรเนี่ย มันก็ไม่พูดอะไรแล้วก็เริ่มพยายามเข้าใกล้อีกรอบนึงจนหนูลุกขึ้นแล้วกำลังจะพูดว่า ถ้าไม่มีอะไรกูกลับก่อนนะเว้ยก็กลับได้แล้วมันเย็นมากแล้ว พูดไม่ทันขาดคำหนูสดุดอะไรไม่รู้ล้มลงไปนั่งข้างมันบวกกับว่าเหมือนมันรั้งหนูไว้พอล้มปุ๊บมันจับตัวหนูแน่นเลยแล้วกระซิบว่าอยู่นิ่งๆหนูก็ตกใจค่ะคือตกใจจริงเพราะมันไม่เคยเป็นแบบนี้ มันกระซิบเสร็จมันก็กอดหนูแล้วเอามือมาลูบหัวซึ่งหนูพยายามตั้งสติมากแต่มันก็กลัวจนหลับตาไม่กล้าลืมตาขึ้นมานั่งตัวงออยู่ในอ้อมกอดของมันมันก็ถาม เป็นไร หืม ตกใจหรอ แล้วมันก็มาดมๆหอมๆหัวกับแก้มซึ่งตอนนั้นหนูก็เริ่มพูดเรียกสติมันแล้วว่า เห้ย T T T ไอ T กูเริ่มกลัวแล้วนะเว้ยไอ T ทั้งดิ้นทั้งผลักแต่คือแรงมันเยอะมากไม่รู้เอามาจากไหนทั้งที่ตัวมันกับตัวหนูก็พอๆเท่าๆกันมันก็เริ่มกระซิบที่ข้างหูอีหครั้งว่า กลัวกูหรอ แล้วมันหอมหัวหนูแล้วลงมาที่แก้มแล้วมันก็จุ๊บที่ปากตอนนั้นคือทำไรไม่ถูกได้แต่นั่งตัวงออยู่แบบนั้นแล้วมันก็เสยผมหนูขึ้นทีแรกหนูคิดว่ามันกลัวว่าหนูจะร้องไห้เลยเสยผมดูแต่สรุปไม่ใช่เลยมันเสยผมเสร็จพอหนูลืมตามาก็เห็นว่ามันเชยคางหนูแล้วก็จูบมาตอนนั้นคือตกใจหนักมากก็พยายามผลักมันออกแต่เหมือนยิ่งทำมันยิ่งแย่ลงหนูก็เลยปล่อยพามันหยุดหนูก็ผลักมันออกด้วยความตกใจละถาม ไอเฮีย T เป็นเฮียไรเนี่ย แล้วมันก็เงียบสักพักนึงก่อนหนูจะนั่งจับเข่าเจ่าจุกอยู่ตรงนั้นพอได้สติเงยหน้าขึ้นมาเจอมันนั่งอยู่ตรงหน้าละใกล้มากแล้วมันก็จับหน้าหนูมาจูบอีกแต่ทีนี้มันทำได้แปปเดียวหนูก็ผลักมันออกตอนนั้นเกือบร้องไห้ออกมาแล้วแต่คือกลั้นน้ำตาสุดๆแล้วรีบคว้ากุญแจรถแล้วเดินออกมาจากตรงนั้นแล้วก็ขับรถกลับบ้าน เวลาตอนนั้นคือเย็นมาก 18:20 ซึ่งมันนานมากสำหรับ 10  นาทีกว่าๆตรงนั้น พอถึงบ้านมันก็ทักมาถามว่า กลัวกูหรอ ขอโทษนะที่ทำให้กลัว ขอโทษจริงๆ แล้วมันก็โทรมา ด้วยความที่หนูทั้งตกใจทั้งโกรธมันหนูด่ามันทั้งน้ำตาถ้าจำไม่ผิดหนูเริ่มตั้งสติได้หนูก็ถามเป็นอะไรของวะคิดยังไงกับกูแน่กูสับสนไปหมดแล้ว มันตอบมาแค่ว่า ชอบมั้ง ตอนนั้นคืออึ้งมันหลายอารมณ์มากทำไรไม่ถูกก็เลยเงียบ มันก็ขอโทษหนูอีกว่า ขอโทษนะเว้ยที่ทำให้กลัวแล้วก็วางสาย จนตอนนี้หนูรู้สึกว่าตัวหนูเหมือนเครียดๆแล้วก็ดูซึมๆไม่รู้จะทำไรได้แต่นอนฟังเพลงไปเรื่อยๆกินอะไรไม่ลงเลยนอนก็ไม่ค่อยหลับทั้งที่พยายามข่มตานอน แล้วพรุ่งนี้ก็วันจันทร์แล้วหนูต้องไปเจอหน้ามันอีกหนูไม่รู้จะทำตัวยังไงดีควร หลบหน้ามันดีมั้ยหรือหยุดอยู่บ้านดี เพราะตอนนี้ก็ยังจัดการความรู้สึกกับอารมณ์ไม่ได้เท่าไหร่มันยังคงมึนงงสับสนอยู่แต่ที่รู้ๆเลยคือมันคิดเกินเพื่อน