ปลาดิบตัวที่ 722 ขนย้ายจากญี่ปุ่นขึ้นฝั่งโชซ็อน
แล่ซาชิมิ(สรุปเป็นภาษาอังกฤษ)โดย jeeswag เจ้าเดิม
ลากซาซิมิมาให้ชิม(แปลเป็นไทย)โดยผมเอง
หากรสชาติมันเปลี่ยน(เน่า เพราะเอาซาชิมิไปดำน้ำส่วนหนึ่ง) ก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วย
ถ้าต้องการซาชิมิแบบสดๆ ก็ไปตามที่อยู่ตามลิ้งค์นี้เลย
https://www.reddit.com/r/Kingdom/comments/v6cazc/kingdom_722_kr_spoilers/
ตอนนี้ผมได้แปล dialog คนที่แปลมังงะเป็น eng(อยู่ในลิ้งสปอยด้วย)
เสริมเข้าไปในสรุปแปลไทยนี้ด้วยนะครับ
และก็ต้องขออภัยที่ทำสรุปออกมาช้านะครับ เพราะงานยุ่งมาก

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เฟยซิ่น:
=เซี่ยงเล่ยพลักฝ่าทัพศัรตูไปได้และทหารของนางก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อตามนางให้ทัน แต่ก็ต้องเจอกับการป้องกันที่แข็งแกร่งของจ้าว
=แม้จะเป็นเช่นนั้น พวกเขาก็บุกฝ่าข้าศึกและตามหลังเซี่ยงเล่ยมาได้
 
กองบก.หลี่มู่:
=เหล่าทหารของหลี่มู่ แลเห็นพลเซี่ยงของเซี่ยงเล่ยบุกฝ่ามาได้
=เช่นนั้นจึงเอ่ยขึ้นว่า:
-"พลเฟยซิ่น ทำการบุกฝ่าทัพซิงเกอได้แล้วงั้นรึ"
-"ปะ เป็นไปไม่ได้..."
-"กะ กับดับวงล้อมของท่านหลี่มู่ถูกตีแตกแล้วงั้นรึ?"
หลี่มู่จึงกล่าวกับพวกเขาว่า "ไม่หรอก น้อยนิดแค่นั้นก็มิกระทบอันใด"
 
กลับมาที่สมรภูมิ:
=ลั่วฉางจึงกล่าวกับทหารตนว่า "อย่าแตกตื่น แค่ช่องเดียวถูกตีแตกโดยกองย่อย หาใช่กำลังหลักไม่ แค่นั้นมิพอจะกระทบอันใดต่อสมรภูมิโดยรวมหรอก ตราบใดที่ทั้งซิ่นแห่งเฟยซิ่นและเหมิงเถียนแห่งเล่อหัวยังอยู่ตรงนี้ นั้นจึงหมายความว่าทั้งเฟยซิ่นและเล่อหัวจะยังถูกยื้อไว้ ณ ที่แห่งนี้"
 
=กงหลี่เกาะติดเซี่ยงเลี่ยและตระโกนถามในขณะที่พวกจ้าวตามหลังพวกเขามา
=กงหลี่ถามว่า "พี่เล่ย มันก็ดีอยู่หรอกที่เราออกมาได้ แต่มันก็มีเพียงแค่เรานะ แล้วพี่จะทำอันใดต่อเล่า? แล้วอีกอย่างพี่เป็นอะไรรึป่าว ที่ทำอะไรมุทะลุเช่นนั้น?"
=เซี่ยงเล่ยตระโกนกลับไปว่า "เราจำเป็นต้องลงมือเลย จงตามข้ามา"
=พวกจ้าวสกัดกั้นทหารเฟยซิ่นที่พยายามจะช่วยเหลือซิ่น และสังเกตุเห็นว่าเฟยซิ่นกำลังอ่อนล้า แต่พวกเขาสังเกตุเห็นเช่นนั้นและจะเข้าไปสังหารซิ่น
=ทว่าพลราบเฟยซิ่นก็มาถึง อันเพราะพลม้าด้านหน้ายื้อศัตรูจนพวกเขามาถึงในที่สุด
=ฉงหยวนก็เอ่ยขึ้นว่า "บังอาจนักที่สังหารเย่ว์เหลย พวกแกเตรียมตัวไว้ให้ดีเหอะ"
ทางด้านจางฮั่วหลงก็บอกให้ทหารของตนนำพลราบและกล่าวอีกว่านี่จะเป็นการศึกขั้นแตกหัก
 
เมื่อเฟยซิ่นและทัพจ้าวสู้กัน พลราบเฟยซิ่นจึงได้รับรู้ว่าพลจ้าวพวกนี้แกร่งโดยแท้จริง
 
ณ กองบก.เฟยซิ่ย
เหล่าทหารกล่าวกับเตียวว่า
-"ฮ-เฮอเหลียวเตียว แม้แต่พลราบของฉงหยวน พวกข้าศึกก็ไม่เขยื้อนเลย"
-"ธ โธ่โว้ย พวกศัตรูนี่มันอะไรกัน...."
-"กองพลของเซี่ยงเล่ยที่หลุดจากฝั่งขวาไปได้ก็ ไม่เห็นเลยขณะที่กำลังถูกไล่ตามอยู่
=เตียวจึงกล่าวว่า "เรามิมิทางทางเลือกดอก แต่ต้องจักต้องบุกฝ่าจากตรงกลางแห่งนี้"
=นางจึงเอ่ยต่ออีกว่า "ด้านเล่อหัว เหมิงเถียนนั้นได้รับบาดใจเจ็บ ทำได้ก็แค่ประคับประคองรูปขบวนมิให้แตกในคราเดียว ดังนั้นเฟยซิ่นจึงต้องทำมันให้ได้"
=ทหารคนนึงจึงเอ่ยถามว่า "ตะ แต่ยังไงกันล่ะ ท่านแม่ทัพอันเป็นความหวังเดียวของเราเอง ก็ถูกแม่ทัพข้าศึกสกัดไว้อยู่"
 
ณ อีกแห่งของสมรภูมิ:
=ชางตั้นได้ถามพี่ชายของตนว่า: "นั้นจริงหรือป่าวพี่จ๋า?"
=ชางเหรินจึงตอบว่า: "ถึงอย่างงั้น ข้าก็แค่ได้ยินพวกเขาพูดมาแบบนั้น มันต้องมีอะไรผิดพลา..."
=แล้วเมื่อพวกเขาได้เห็นร่างกายอันไร้วิญญาณของเย่ว์ แล้วก็เริ่มร้องไห้ออกมา
 
=ขณะนั้น ซิ่นก็กำลังถูกจางฮั่วหลงและองครักษ์ทั้งสองของเขารุมต่อตี ในขณะที่ทหารเฟยซิ่นก็เข้าร่วมสู้เพื่อช่วยซิ่น
=หวอลี่ว์เอ่ยขึ้นว่า "โธ่เว้ย อย่างน้อยๆข้าต้องปล่อยซิ่นตรงไปข้าหน้าให้ได้ แต่กลับจัดการอะไรพวกมันไม่ได้เลย"
=จากนั้นซิ่นก็รับเพลงง้าวอันหนักหน่วงจนเกือบล้มจากหลังม้า
=จางฮั่วหลงจึงกล่าวว่า "จบสิ้นเสียที"
=แต่ในขณะที่องครักษ์ของจางฮั่วหลงจะได้สังหารซิ่น เขากลับถูกสังหารด้วยลูกเกาฑัณน์ที่ปักเข้าหาตน 1 ดอก และศรีษระหายไปครึ่งซีก
=พวกทหารตะโกนเรียกอุนกวง* องครักษ์ที่ถูกสังหาร และมองหาตำแหน่งของมือเกาฑัณน์จากทิศทางที่ศรแล่นมา *(คนนี้ผมดำชื่อเกาหลี่น่าจะชื่อนี้นะ เพราะดิบยุ่นยังไม่ออกมาแต่คงอีกนาน)
=หวอลี่ว์รู้ได้ทันทีว่านั้นคือ เหรินและตั้นสองพี่น้องชาง
=ทหารเฟยเปียวกล่าวกับสองพี่น้องว่า พวกเขาเยี่ยมมาก และขอให้เล็งปลิดชีพจางฮั่วหลงเสียตอนนี้ เนื่องจากเขาเป็นคนที่สังหารเย่ว์เหลย
=พวกเขา(พี่น้องชาง)จึงกล่าวว่าตนเข้าใจแล้ว และทหารอีกนายก็บอกให้พวกเขาแก้แค้นให้เย่ว์เหลย
 
ภาพเหตุการณ์ตัดกลับไปยังช่วงคัดสรรทหารเข้าหน่วย ก่อนยุทธการณ์รุกเย่ ซึ่งเป็นการพบกันครั้งแรกของพวกเขากับเย่ว์เหลย:
=เย่ว์เหลยได้กล่าวสองพี่น้องว่า: "ชีวิตนี้เคยถูกช่วยไว้โดยท่านชางหยวน พ่อของพวกเจ้า ข้ามิอาจปฎิบัติต่อสมาชิกใหม่อย่างพวกเจ้าได้ดีนัก ทว่า... หากมีปํญหาอันใด ก็มาปรึกษาข้าได้ตลอดเวลาล่ะ"
=จากนั้นเขาก็กล่าวต่ออีกว่า "เหริน, ตั้น ขอบใจที่มายังที่แห่งนี้ ข้าปลื่มปิติโดยแท้ที่จะได้ร่วมสู้ไปกับเจ้าทั้งสองในกองพลนี้"
ซึ่งเหรินกับตั้นก็กล่าวขอบคุณ ด้วยความเขินอาย
 
กลับมายังการต่อสู้ในปัจจุบัน:
=เหรินที่กลังยิงคันศรของตนไปยังจางฮั่วหลงในขณะที่คิดถึงเรื่องของเย่ว์เหลย ทว่าจางฮั่วหลงก็ป้องกันลูกเกาทัณฑ์ไว้ได้ ทำให้เหรินและตั้นประหลาดใจที่จางฮั่วหลงเห็นวิถีลูกเกาทัณฑ์
=ทหารทัพเฟยซิ่นบางคนเอ่ยว่า "มันเห็นวิถีลูกศรของพี่น้องเกาทัณฑ์หรือเนี่ย เป็นไปไม่ได้"
=แต่หวอลี่ว์กลับเอ่ยว่า "ไม่หรอก มันดีเพียงพอต่อซิ่นเกินคาด"
=เปิดโอกาสให้ซิ่นฟาดง้าวใส่จางฮั่วหลงสุดแรง จนได้ง้าวของอีกฝ่ายหักงอและสร้างบาดเผลจนจางฮั่วหลงตกลงจากม้า
=ทำให้ทหารองครักษ์ของจางฮั่วหลงเขว เปิดช่องโหว่ให้หวอลี่ว์โจมตี
=จางฮั่วหลงเริ่มลุกขึ้น
=ทหารทัพเฟยซิ่นจึงเอ่ยว่า "อ่ะ แม่ทัพข้าศึกยังขยับได้อยู่"
=ซิ่นจึงเอ่ยว่า "โธ้เว้ย เพราะระยะโจมตีแคบแหละจึงสังหารมันไม่ได้"
=หวอลี่ว์จึงตะโกนออกไปว่า "ลืมมันไปซะซิ่น ปล่อยแม่ทัพศัตรูให้กับพลราบซะ เจ้าจงนำกองหน้าและช่วยให้เราผ่านพ้นอุปสรรค เจ้าเป็นเพียงผู้เดียวที่สามารถนำหน่วยเฟยซิ่นได้ ไปซะ!"
=ซิ่นตัดสินใจรุกต่อและเอ่ยว่า "ก็ได้ เราจักเจาะทะลวงเบื้องหน้า"
=ทหารก็ตามหลังของเขาไปเอ่ยว่า "ไป ตามท่านซิ่นไป เท่าที่มีทั้งหมด"
=เมื่อซิ่นดันฝ่าแนวรบของข้าศึก เตียวและทหารของนางตามหลังไป เพราะนางเอ่ยว่าตอนนี้คือโอกาสเดียวของพวกเขาแล้ว.
 
=ทางฝั่งของลั่วฉางได้รับรายงานว่าเฟยซิ่นบุกฝ่าตรงกลางไปได้
=ลั่วฉางจึงเอ่ยวว่า "ไม่เป็นไร เพราะกองกำลังหลักของจางฮั่วหลงที่ประจำการตรงกลางนั้นแข็งแกร่งยิ่งกว่าทัพเราเสียอีก ต่อให้เฟยซิ่นจะใช้สรรพกำลังทั้งหมดที่มี ก็มิเกิดอันใด"
 
=เมื่อซิ่นดันข้าศึกไปจนถึงตรงกลาง เขาได้รับบาดแผลมากมายและก็ต้องหยุดลงในที่สุด
=ทหารของเขาก็หยุดเห็นซิ่นหยุดชะงักลง.
=โฮเจ้อกง รองแม่ทัพของจางฮั่วหลงปรากฎตัวขึ้นและเอ่ยว่า "ช่างน่าอดสู นั้นนะหรา บุรุษที่ถูกเรียกว่าซิ่นแห่งทัพเฟยซิ่น ไม่สิ...คงกล่าวเช่นนั้นไม่ได้แล้วละสิ แต่ข้าก็ขอยกย่องที่เจ้ากัดฟันสู้สุดใจอย่างถึงที่สุด"
=โฮเจ้อสั่งให้ทหารของตนสังหารพวกซิ่นสับเป็นชิ้นๆ
=แล้วซิ่นก็เอ่ยขึ้น "แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว เรามาไกลพอแล้วล่ะ"
=ทหารของจ้าวและเฟยซิ่นก็ชงนงงงวย
=ซิ่นเอ่ยต่อว่า "เพื่อจักเจาะทลวงกำแพงอันหนาเตอะ"
=ในขณะที่เอ่ยอยู่นั้นก็มีม้าตัวหนึ่งควบ
=ซิ่น: "คนนึ่งต้องตรงไปด้านหน้าในขณะที่ขุดเข้ามัน"
=ทหารจ้าวเริ่มสังเกตุด้านหลังตน
=ซิ่น: "จากทั้งหน้าและหลังในขณะที่กระทำการไปพร้อมกับอีกฝั่ง"
แล้วเซี่ยงเล่ยก็ปรากฎตัวจากด้านหลังโฮเจ้อ
 
 
สัปดาห์หน้ามีต่อ!