ปลาดิบตัวที่ 721 ขนย้ายจากญี่ปุ่นขึ้นฝั่งโชซ็อน
แล่ซาชิมิ(สรุปเป็นภาษาอังกฤษ)โดย jeeswag เจ้าเดิม
ลากซาซิมิมาให้ชิม(แปลเป็นไทย)โดยผมเอง
หากรสชาติมันเปลี่ยน(เน่า เพราะเอาซาชิมิไปดำน้ำส่วนหนึ่ง) ก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วย
ถ้าต้องการซาชิมิแบบสดๆ ก็ไปตามที่อยู่ตามลิ้งค์นี้เลย
https://www.reddit.com/r/Kingdom/comments/v17znf/kingdom_chapter_721_raw_spoilers/
.
ต้องขออภัยที่แปลสรุปมาช้านะครับ เพราะผมติดงานมากๆ หลังจากนี้ไปแปลสรุปอาจจะมาช้าจากสรุป Eng จนถึงตอนใหม่ถัดจากนั้นจะมา
อีกทั้งยังมีโปรเจ็คข้อมูลน่าสนใจเกี่ยวกับ Kingdom อีกปึกนึง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ฉิน:
-เหมิงเถียนที่ถูกฟันนั้น ลั่วฉางก็ได้เอ่ยขึ้นว่า "กระบี่ของมันยังไม่หลุดจากมือ แสดงว่ายังไม่ตายสินะ"
-ทหารสองนายของลั่วฉางเข้าไปหวังจะปลิดชีพเหมิงเถียนให้เสร็จสรรพ
-ขณะที่เหมิงเถียนจะถูกสังหารนั้น อ้ายส่านก็ได้มาถึงสปั้นทหารจ้าวทั้งสองนายขาดสองท่อน สร้างความประหลาดใจแก่ทุกคน ณ ที่แห่งนั้น
-อ้ายซ่านก็ได้สังหารพลจ้าวที่เข้ามาใกล้เพราะแค้นที่เขาได้สังหารพวกของตนที่พยายามจะปลิดชีพเหมิงเถียน
 .
-เตียนเห็นว่า อ้ายส่านเลือกจะไปหาเหมิงเถียนมากเสียกว่าการฝ่าออกไปจากอุบายนี้
-อ้ายส่านได้พยุงเหมิงเถียนขึ้น
-เหมิงเถียนจึงกล่าวกับอ้ายส่านว่า "เจ้ามันโง่หรือป่าว...ที่ไม่ดันข้าศึกตามคำสั่งข้า"
-อ้ายส่านตอบกลับไปว่า "หากข้าน้อยรุกต่อ ข้าน้อยก็มิอาจช่วยเหลือท่านได้สิขอรับ"
-เหมิงเถียนจึงกล่าวกับเขาว่า "หากข้ามิรุกเองด้วย แล้วเราหลุดพ้นจากเงือมมือของหลี่มู่ได้ยังไงกัน"
-อ้ายส่านเอ่ยว่า "มิมีความหมายอันใดที่จะหลุดจากอุบายของหลี่มู่ หากท่านเเถียนตายในการณ์นี้ ข้าปลีกตัวมาจากทัพใต้เท้าเหมิงอู่ เพราะข้าจะได้ปกป้องท่าน ข้ามิได้ออกมาเพราะเป็นคำสั่งของท่านเหมิงอู่หรอก แต่เป็นเพราะข้าเลือกเช่นนั้นเอง"
.
-ภาพเหตุการณ์เล่าย้อนกลับไปเมื่อตอนที่เหมิงเถียนยังอายุ 10 ขวบ ซึ่งเป็นครั้งแรกที่อ้ายส่านพบกับเขา
-เหมิงเถียนได้มาหาทหารของเหมิงอู่และขอให้พวกเขาช่วยบิดาของตนให้ได้แม้จะใช้วิธีห่ามๆก็ตาม
-เมื่อพวกเขาได้พบกันและกัน อ้ายส่านได้พัฒนาความคิดว่า เขาอยากจะสู้เพื่อเหมิงเถียงในสักวัน
-เขายกระดับทักษะวรยุทธ์ของตนด้วยกับการต่อสู้ระหว่างประจำการอยู่กับเหมิงอู่ ดังนั้นเขาจะใช้มันเพื่อเหมิงเถียนสักวัน
.
-ภาพตัดกลับปัจจุบัน อ้ายส่านกล่าวกับเหมิงเถียนว่า "มันช่างไร้ค่าที่จะเข้าร่วมกับเล่อหัว เกิดท่านเหมิงเถียนจากไป"
แล้วเขาก็ให้พวกทหารพาเหมิงเถียนถอยไปด้านหลัง
-จากนั้นอ้ายส่านก็กล่าวว่า "ข้าจักพาเราทุกคนออกไปจากกับดับของหลี่มู่ ข้ามผ่านมัฌชิมนี้ไปซะ"
-และเขาก็ประจันหน้ากับเวิ่นเจียเหวินจากซิงเกอ*
(ขอเปลี่ยนชื่อเมืองจาก"ฉีเจี้ย"เป็น"ซิงเกอ" ตาม SIC นะครับ เพราะฉีเจี้ยมันติดมาจาก pantip ซึ่งน่าจะเป็นแปลเถื่อนแบบผิดๆ)
-เวิ่นเจียเหวินจึงกล่าวกับอ้ายส่านกลับไปว่า "ข้าจะให้ความนับถือเจ้าเลยล่ะ หากเจ้าสามารถผ่านไปได้แม้เพียงครึ่งทางก็ตาม"
-ลู่เซียนเตือนอ้ายส่านให้ระวังเวินเจียเหวินไว้ พร้อมทำแผลไปพลาง
-แล้วลั่วฉางก็ได้เข้ามาเอ่ยกับเวิ่นเจียเหวินว่า "มัน(เหมิงเถียน)ถอยไปแนวหลังแล้ว พวกเราจำเป็นต้องสังหารมันลงเสีย แต่ก่อนอื่นก็ต้องจัดการ(อ้ายส่าน)เจ้าคนที่อยู่ตรงหน้าเสียก่อน"
-เวิ่นเจียเหวินจึงกล่าวกลับไปว่า "ไม่มีทางที่มันจะฝ่าไปได้แม้จะครึ่งทางด้วยซ้ำไป"
-ลู่เซียนบอกจะให้การสนับสนุนอ้ายส่านแม้เพียงเล็กๆน้อยๆ
-ในขณะที่อ้ายส่านกลับเอ่ยว่า "ไม่จำต้องห่วงหรอก เพาะแม้ต่อให้โลหิตของข้าจะไหลรินหรือถูกต้อนจนมุม ข้าจักแสดงฤทธิ์เดชของอ้ายส่านผู้โชติช่วงแห่งทัพเหมิงอู่อันเกรียงไหลเป็นบุญตา"
.
-ทางด้านทัพเฟยซิ่น
-ทหารทัพเฟยซิ่นบอกกับซิ่นว่า ดูเหมือนตอนนี้เหมิงเถียนจะยังปลอดภัยและรองแม่ทัพของพวกเขากำลังประจันหน้ากับข้าศึกอยู่
-เทียนหยงตะโกนออกมาว่า "โว้ย เรามีเวลามาพวังกับข้าศึกด้านข้างหรอกนะเฟ้ย พวกเราเองก็กำลังตึงมือกับศัตรูของเราเองตรงหน้าอยู่เนี่ย"
-ซิ่นเองก็กำลังพยายามรับมือกับการโจมตีจากจางฮั่วหลงและองครักษ์ทั้งสองของเขา
.
.
จ้าว:
-ทหารของหลี่มู่ยกยอทัพซิงเกอต่อการดันฉินกลับเรื่อยๆและเอ่ยว่า ไม่มีหวังสำหรับพวกมัน(ฉิน)ให้ออกไปจากกับดักของท่านหลี่มู่ได้หรอก.
-จากนั้นหลี่มู่และทหารของเขาสังเกตุเห็นว่าส่วนนึงของทัพเฟยซิ่นกำลังดันฝั่งจ้าวเข้ามาลึกขึ้นเรื่อยๆ
.
.
ฉิน:
-เตียวเห็นว่าแม้จะได้อ้ายส่านร่วมด้วยแล้ว กองกลางของทั้งสองทัพก็ยังไม่ดีขึ้นมากพอ ดังนั้นนางจึงมองไปทางด้านเซี่ยงเล่ยซึ่งถือเป็นโอกาสเดียวที่จะหลุดออกจากรูปกลยุทธ์นี้ได้ แล้วกองบก.ก็ตกตะลึงกันถ้วนหน้าเมื่อเห็นว่าระยะที่เซี่ยงเลยดันเข้าไป
.
-(ช่วงคาบเกี่ยวที่หลี่มู่และเตียวเห็นระยะที่กองพลเซี่ยงดันฝั่งของจ้าวลึกเข้าไป)
-เซี่ยงเลยนำกองพลของนางฝ่าพวกเจ้าในขณะที่ทหารของนางก็ดิ้นรนเพื่อให้ตามนางทัน แม้แต่กงหลี่เองก็เช่นกัน.
-ทหารถามกงหลี่ว่าเป็นอะไรป่าว แล้วนนางก็บ่นขึ้นว่า มันเหนื่อยจริงๆ ที่ต้องอยู่ในภาวะระบำนักบวช(หรือสถานะเข้าฌาน)กับกระบี่ในขณะที่อยู่บนหลังม้า และก็สงสัยว่าเซี่ยงเล่ยทำไปได้นานขนาดนั้นได้ยังไงและยังดันไปไกลซึ่งแม้แต่หลี่เองก็ยังตามเธอไม่ได้.
-จากนั้นนางก็สงสัยว่า เซี่ยงเล่ยน่าจะถึงขีดจำกัดแล้ว
-ทหารของเซี่ยงเล่ยต่างพากันตะโกนบอกนางให้ช้าลง เพราะนางเริ่มจะพุ่งออกไปตัวคนเดียวแล้ว
-ในขณะที่เซี่ยงเล่ยเริ่มจะมีเลือดไหลออกจากดวงตาของนางและอาเจียนเป็นเลือด ทหารของนางทั้งหมดต่างพากันขานเรียกนาง แล้วทุกคนก็ได้เห็น--เซี่ยงเล่ยทลายขบวนของข้าศึกด้วยตัวของนางเอง
.
.
.
สัปดาร์หน้ามีต่อ!
.
ปล.ตอนนี้เรียกได้กังวลเซี่ยงเล่ยเป็นอย่างมากที่ฝืนใช้ลมปราณระบำนักบวชจนเกินตัวอีกครั้ง กลัวว่าอวัยวะภายในจะบอบช้ำจนเป็นหมันไม่อาจให้กำเนิดทายาทกับซิ่นตามที่นางหวังไว้ได้
ปล2.ตอนนี้ทำให้ทราบแล้วว่า อ้ายส่านนั้นแก่กว่าเหมิงเถียนอยู่หน่อยนึง ซึ่งดูจะห่างกันนิดๆแบบเดียวกับเย่ว์เหลยและหวอลี่ว์