การจัดท่าจะเน้นการปรับเปลี่ยนท่าทางของผู้ป่วยเพื่อให้เกิดการขนถ่ายออกซิเจนสูงสุด 
โดยใช้หลักของแรงโน้มถ่วงของโลกที่มีผลต่อระบบไหลเวียนโลหิตของหัวใจและปอด
โดยทั่วไปการจัดท่าจะช่วยเพิ่มปริมาตรความจุปอด เมการแลกเปลี่ยนก๊าซ ลดอาการปวด 
และลดภาวะหอบเหนื่อย และควรเปลี่ยนท่าทางทุกๆ 12 ชั่วโมง
               
                ข้อควรระวัง
                1.ต้องสังเกตเงื่อนไขต่างๆของพยาธิสภาพผู้ป่วย เช่น ห้ามนอนราบ ห้ามศีรษะต่ำกว่าแนวราบเนื่องจากมีผลต่อการไหลเวียนเลือด
หรือแรงดันในสมองเพิ่มขึ้น รวมไปถึงผู้ป่วยทีมีบาดแผลผ่าตัดบางบริเวณ หรือห้ามยกศีรษะสูง
                2.การกดทับสายหรือท่อต่างๆที่ติดกับร่างกายผู้ป่วย

                ลักษณะการจัดท่าต่างๆ
                1. ท่านอนตะแคง
                    จัดให้ผู้ป่วยนอนตะแคง โน้มตัวมาด้านหน้า มีการหนุนหมอนหรือผ้าบริเวณหัวไหล่ แขน และขา
เพื่อให้ผู้ป่วยรู้สึกสบายและจะช่วยลดแรงดันในช่องท้องต่อกล้ามเนื้อกระบังลม
                2. ท่ากึ่งนอนกึ่งนั่ง
                    เป็นการจัดท่าที่ศีรษะและลำตัวสูงทำมุม 20-30 องศา โดยข้อสะโพกและเข่าอยู่ในท่างอเล็กน้อย
ทำให้ลดแรงดันในช่องท้องและลดแรงตึงของแผลผ่าตัด
                3. ท่านั่ง
                    เน้นให้ผู้ป่วยร็สึกสบายและมั่นคง โดยมีการจัดส่วนรองรับมือ ขา และเท้า โดยเฉพาะขา เพื่อไม่ให้เกิดการกดทับของหลอดเลือด

บทความโดยฟิสิคอลคลินิกกายภาพบำบัด สาขาลาดพร้าว