เธอพยายามละสายตาจากเขาแล้ว -- พระเจ้ากับตัวเธอเองเท่านั้นที่รู้ ว่าเธอพยายามแล้วจริงๆ -- หากแต่ไม่เป็นผล

วีโอล่า ลีห์ไม่อาจถอนสายตาจากร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงเคาน์เตอร์บาร์นั่นได้เลยสักนิด

เขาคนนั้นไม่ได้ดื่มเครื่องดื่ม หรือจับกลุ่มพูดคุยเช่นผู้ชายคนอื่นๆในห้องนี้ -- เขาทำเพียงยืนฟังอย่างเงียบๆเท่านั้น

วีโอล่าสูบบุหรี่ ค่อยๆพ่นควันสีเทาออกมาอย่างช้าๆ ในขณะจ้องมองไปยังแผ่นหลังกว้างนั้นอย่างเงียบๆ ดวงตาสีฟ้าไล่มองไปตามเรือนผมหยักศกสีดำเข้ม ไปจนถึงสันกรามที่ได้รับการตัดแต่งอย่างเกลี้ยงเกลาและประณีต

เธอได้กลิ่นไอทะเลและไม้หอมมาจากร่างของชายคนนั้น --

ใบหน้าคมสันนั้นหันมาทางเธอเล็กน้อย -- ดวงตาสีน้ำตาลเข้มมองตรงมาทางเธอ โดยไม่หลบสายตา

วีโอล่าเองก็ไม่ได้เบือนหน้าหนีไปจากดวงตาคู่นั้น

เธอมองตามร่างสูง ที่ค่อยๆเดินไปอีกทางด้านหนึ่งของโถงงานเลี้ยงคริสต์มาสนี่ จนกระทั่งกลุ่มผู้คนภายในห้องบดบังให้เขาหายไปจากสายตาของเธอ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของเธอ

“ลอว์เรนซ์ เพรสลีย์” ชายร่างท้วมคนหนึ่งพูดขึ้น ดวงตาหยีเล็กพินิจมองเธอนิ่ง ก่อนที่จะมองตามสายตาของเธอไปยังอีกด้านหนึ่งของห้อง “นั่นคือชื่อของเขา” 

วีโอล่าหันมาทางชายร่างท้วมคนนั้น

“คุณแอบมองเขาหรือ” เขาถาม

“คุณหมายถึงอะไร แซม” วีโอล่าพ่นควันสีเทาออกมา

“เขา” แซมพยักหน้าไปทางร่างสูงที่กำลังยืนคุยกับผู้คนกลุ่มหนึ่งตรงมุมห้อง “ผมตามให้เขามาที่นี่ได้ ถ้าคุณต้องการ”

หากแต่ร่างสูงที่เดินเข้ามาใกล้นั้นกลับเป็นชายอีกคนหนึ่ง

วีโอล่าไม่ได้พูดอะไรออกมา ในตอนที่แซมทักทายกับชายคนนี้

“วีโอล่า” เขาหันมาทางเธอ ริมฝีปากหยักส่งยิ้มมาให้ ดวงตาสีเขียวพินิจมองเธอนิ่ง

“แอรอน คิงส์” เธอยื่นมือข้างหนึ่งขึ้นเบื้องหน้า

แอรอนจับมือเธอ โน้มร่างมาจุมพิตหลังมือนั่นอย่างแผ่วเบา

ท่าทีนั้นทำให้แซมเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจ “พวกคุณตั้งใจจะมาเจอกันที่นี่อยู่แล้ว” เขาว่า “ผมจะปล่อยให้คุณคุยกัน”

แทบจะในทันทีที่แซมเดินห่างไปมากพอ แอรอนก็บอกกับเธอว่า “คุณสนใจหนุ่มคนนั้นหรือ วีโอล่า”

วีโอล่าไม่ได้ตอบ หากแต่ปลายจมูกของเธอยังคงสัมผัสได้ถึงกลิ่นกายอันแปลกใหม่ของเขาคนนั้น -- กลิ่นไอทะเลและไม้หอม

แอรอนมองท่าทีของวีโอล่าอย่างพิจาณา เขาเดินเข้ามาประชิดเธอ ค่อยๆเอื้อมมือขึ้นมาดึงบุหรี่มวนนั้นออกมาจากริมฝีปากของเธอ

แอรอนสูบบุหรี่นั้นอย่างช้าๆ ก่อนที่จะพูดออกมาเบาๆว่า “เธอคิดจะมีคนอื่นนอกจากฉันหรือ”

วีโอล่ามองบุหรี่ของตนเองมวนนั้น ยังคงไม่ได้ตอบอะไรออกมา

“เราสองคน -- คุณกับผม” แอรอนกระซิบ “คงจะเป็นความสัมพันธ์ที่ยุ่งยากซับซ้อนมาก -- ถ้ามีเขาคนนั้นเข้ามาด้วย จริงไหม”

แอรอนยื่นบุหรี่มวนนั้นกลับมาที่ปลายริมฝีปากของเธอ นิ่งรอให้เธอรับมันกลับไป

หากแต่วีโอล่าทำเพียงพูดออกมาเบาๆว่า “ไม่เสมอไป” เธอยิ้มที่มุมปาก “เรื่องนี้อาจจะเรียบง่ายกว่าที่คุณคิดก็ได้"

แอรอนนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะมองไปยังชายร่างสูงที่อยู่อีกฟากหนึ่งของห้อง -- จากนั้นจึงยิ้มออกมา

รอยยิ้มนั้นทำให้วีโอล่าหายใจติดขัดขึ้นมา หากแต่ใบหน้างามนั้นยังคงเรียบเฉย ปราศจากท่าทีใดๆ

“สลักรัก” คิ้วหนาของแอรอนเลิกขึ้นเล็กน้อย หันมาทางหญิงข้างตัว “ภาพยนตร์ที่ทุกคนต่างคาดหวังว่าจะเป็นภาพยนตร์แห่งปี” เขายกแขนข้างหนึ่งโอบเอววีโอล่า “คุณเป็นนักแสดงที่มีความสามารถ และเขาก็เป็นนักเขียนบทหน้าใหม่ที่น่าสนใจ -- ผมหวังว่าการสร้างภาพยนตร์เรื่องนี้จะเป็นไปอย่างราบรื่น”

ความใกล้ชิดนั้นทำให้วีโอล่าสัมผัสได้ถึงกลิ่นอำพันและกลิ่นไหม้ของหญ้าแฝกจากร่างแอรอนฟุ้งไปทั่วบริเวณ -- หากแต่ปลายจมูกเธอยังคงได้กลิ่นไอทะเลและไม้หอมนั่นชัดเจนมากขึ้นเช่นเดียวกัน

วีโอล่าเหลือบมองไปทางหางตาตนเอง -- สัมผัสได้ถึงสายตาของใครคนหนึ่งที่จ้องมองมา

“วีโอล่า” เสียงทุ้มของแอรอนกระซิบแนบหูของเธอ “อย่าลืมว่าคุณเป็นผู้หญิงของใคร”

วีโอล่าขยับตัว สบตามองอีกฝ่ายนิ่ง ก่อนที่จะส่งยิ้มออกมาให้อย่างช้าๆ

“แอรอน คิงส์” เธอกระซิบเป็นเชิงขอตัว ก่อนที่จะถอยห่างออกมาจากอ้อมแขนของเขา

“วีโอล่า ลีห์” แอรอนพยักหน้ารับ มองเธอหมุนตัวเดินไปอีกทางด้านหนึ่งของห้อง

แทบตลอดทั้งงานในคืนนั้น แอรอน คิงส์พบว่าตนเองไม่อาจละสายตาจากชายหนุ่มที่วีโอล่าเดินตรงเข้าไปหาได้เลย -- ไม่เลยสักนิด

และพระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเขาพยายามแล้ว --  แม้จะเพียงเล็กน้อยก็ตาม