ปลาดิบตัวที่ 716 ขนย้ายจากญี่ปุ่นขึ้นฝั่งโชซ็อน
แล่ซาชิมิ(สรุปเป็นภาษาอังกฤษ)โดย jeeswag เจ้าเดิม
ลากซาซิมิมาให้ชิม(แปลเป็นไทย)โดยผมเอง
หากรสชาติมันเปลี่ยน(เน่า เพราะเอาซาชิมิไปดำน้ำส่วนหนึ่ง) ก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วย
ถ้าต้องการซาชิมิแบบสดๆ ก็ไปตามที่อยู่ตามลิ้งค์นี้เลย
https://www.reddit.com/r/Kingdom/comments/u1em3j/kingdom_716_kr_spolers/

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ฉิน:

-ณ ปีกขวา ทัพเฟ่ยซิ่นถูกพลักดันให้ถอยร่อน และสิ่งนี้ก็เกิดขึ้นกับทัพเล่อหัวทางปีกซ้ายแบบเดียวกัน
-ในช่องข้อความกล่าวไว้ว่า "โดยพื้นเพแล้ว การต่อสู้บนพื้นราบ หากมีความแตกต่างอย่างล้นหลามในด้านจำนวน การต่อสู้จะไม่มีทางเป็นไปได้ เว้นเสียแต่จะมีการใช้กลยุทธ์ที่ไม่เหมือนใครเฉกเช่นตอนที่หวนฉีต่อกรกับทัพฮูเฉ่อที่มีจำนวนมหาศาล"
-ในการศึกนั้น หวนฉีได้เปรียบนำโด่งฮูเฉ่อตั้งแต่เริ่มเปิดศึกแล้ว
-ในกรณีย์นี้ มันตรงกันข้ามกันโดยสิ้นเชิง อันเนื่องจากจ้าวเป็นฝ่ายที่หลอกล่อฉินในครั้งนี้ ด้วยการเก็บซ่อนกำลังทหารและการเตรียมการของพวกเขาไว้
-ฉินเผชิญกับสถานการณ์นี้ทันทีที่ศึกเริ่มขึ้น
-ทหารฉินรู้สึกอย่างเต็มเปี่ยมถึงจำนวนของจ้าวที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา และทหารจ้าวเองก็มีขวัญกำลังใจสูงกว่าเอ่ยว่า พวกฉินมีเพียง 14 หมื่น และพวกตนจักสังหารผู้ที่เหยียบย้ำเข้ามายังถิ่นฐานของตน

-ด้านแม่ทัพปี้ ทหารของเขาบอกขอให้เขาว่าต้องถอนตัวกลับแล้ว(ให้ปี้เข้าไปแนวหลังอีก)
-แต่ปี้กลับเอ่ยว่าพวกตนยังต้องใช้เวลาจัดกลุ่มและพยายามออกคำสั่งในขณะที่ได้รับรายงานเรื่องกองทหารของเขากำลังถูกกวาดล้าง
-ทหารของปี้ถามหากำลังเสริมจากทัพหวนฉี ทว่าพวกเขาก็ไม่มีทีท่าไหวติงใดๆ แล้วเมื่อจ้าวเห็นปี้จึงปาหอกใส่
-ปี้ที่บอกพวกตนให้เรียกหาทัพพายับที่เข้าร่วมกับพวกตน ทันทีที่หอกจะต้องตัวปี้นั้น คนของเผ่าหน่าเจี๋ยเหรินได้เข้ามาปัดป้องไว้ได้
-เผ่าหน่าเจี๋ยเหรินโต้พวกจ้าวกลับ และคนของเผ่าหน่าเจี๋ยเหรินที่ช่วยปี้ไว้ก็บอกว่า หากเขาไม่ถอยบัดเดี๋ยวนี้ มันจักกลายเป็นปัญหาใหญ่
-ปี้จึงกว่าวว่า "ข้ามิอาจผละออกมาได้หรอก มิเช่นนั้นมันจักสร้างแผลขนานใหญ่แก่ทัพได้"
-หน่าเจี๋ยเหริน "มิมีเวลาสำหรับเรื่องนั้นหรอก" แล้วเขาก็ลากปี้ออกมาในขณะที่เขาก็ต่อต้าน

-ทางด้านซ้ายทัพเล่อหัวก็กำลังติดผันอยู่กับการป้องกัน เนื้อจากมีการเรียกขอกำลังเสริมจากทุกช่องทาง.
-อ่ายส้านที่กำลังจัดการกับพื้นที่นึง แต่พวกเขาเองก็ต้องการกำลังพลมากกว่านี้ แต่ก็ไม่ได้รับการตอบรับใดๆจากทัพหวนฉี
-อย่างไรเสีย สองพันจากทัพพายับก็มาตามคำเรียกของพวกเขา
-แล้วเมื่อเหมิงเถียนได้รับรายงานแล้วรายงานเล่าเข้ามาว่า พวกจ้าวทลายผ่านแนวกั้นปีกซ้ายได้ เขาจึงส่งกำลังพลสองพันไปทางนั้น
-ทหารของเขากำลังล้มตายไปทีละคนๆ เขาคิดว่าหากเขาไม่คิดอะไรบางอย่างที่หลี่มู่ไม่สามารถวางเล่ห์เพทุบายได้ พวกตนจักไม่สามารถออกจากสถานการณ์นี้ได้ และไม่รู้ว่าจักมีอันเป็นไปอย่างไร

-ทางด้านขวา เตียวก็สงสัยว่าทำไมทัพหวนฉีจึงไม่ตอบสนองอะไรเลย เพราะทันทีที่พวกตนแตกพ่าย จ้าวจะตรงดิ่งไปหาหวนฉี ณ กองบัญชาการทันที
ทั้งทัพเฟ่ยซิ่นเองก็เรียกขอกำลังเสริมจากรอบด้าน แต่ก็ไม่มีการตอบรับ
 

จ้าว:

-ทหารของฟู่ตี้ถามว่าเขาเบื่อหรอ แล้วฟู่ตี้ก็กล่าวว่าไม่ใช่เช่นนั้นสักหน่อย
-หลี่มู่กล่าวว่า "ศึกนี้เป็นที่ซึ่งพวกตนคอยตามติดจำนวนของศัตรูและปกปิดการจำนวนรี้พลของเราจากพวกมัน เพราะเป็นการง่ายที่เราจักบดขยี้ทัพฉินด้วยจำนวนขนาดนี้ เราจักไม่มีทางปล่อยให้หวนฉีหนีได้หรอก"
 

 
ฉิน:

-หวนฉีได้รับรายงานว่าแต่ละฝั่งเรียกร้องขอกำลังเสริมและมันอาจเลวร้ายแน่ๆหากพวกเขาไม่ถูกช่วยเหลือ
-หวนฉีก็ทำท่าไม่สนใจเรื่องนี้เท่าใดนัก
-แล้วเมื่อหมอหลุนเอ่ยถามว่า "ไฉนหัวหน้าจึงไม่ส่งคนออกไปช่วยเหลือเลย"
-หวนฉีจึงกล่าวว่า "ไม่มีเหตุผล"
-หมอหลุนจึงเอ่ยกลับไปว่า "นี่ไม่ใช่เวลาที่จะกล่าวแบบนั้นนะ เพราะเมื่อทัพพวกนั้นเสร็จเมื่อใด พวกเราจะมีอันเป็นไปด้วย"
-หวนฉีจึงกล่าวว่า "ทำใจให้ร่มๆหน่อย เพราะการต่อสู้มันเพิ่งจะเริ่มเอง"

-ทางด้านขวา ทัพเฟ่ยซิ่นกำลังพยายามต่อสู้ด้วยจำนวนพลม้าและพลราบที่น้อยกว่า
-เถียนหยงเห็นซิ่นกำลังมองออกไปยังที่ไกลๆ และสงสัยว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ถึงเอาแน่นิ่งอยู่แบบนั้น ทั้งๆที่เขามักจะอยู่ตรงหน้าการต่อสู้
-ซิ่นบอกว่ามันอันตรายจริงๆ เพราะไฟกำลังจะมอดดับ และถ้าเป็นเช่นนี้ต่อไปก็ดับกันหมดสิ้นแน่
-เขาเอ่ยวว่า "ต้องจุดเพลิงกาลและมองหาจุดที่พอจะทำได้"

-เมื่อเขามองไปรอบๆ เขาก็เอ่ยว่า "พบช่องทางแล้ว เอาธงประจันบาลของแม่ทัพขึ้น"
-ทหารของเขาเริ่มตะโกนด้วยความงงงวย
-ซิ่นจึงป่าวประกาศว่า "ทัพเฟ่ยซิ่นจงฟัง พวกเราจักต้องผละตัวออกจากการต่อสู้ และจักทิ้งหน้าที่การเป็นแนวกั้นปีกขวาบัดเดี๋ยวนี้"
ทุกคนต่างตกตะลึง แล้วเตียวที่อึ้งถึงกับสบทถามว่า"ซิ่นคิดอะไรของเจ้าเนี่ย"