เครียดเรื่องการเรียนค่ะ กังวล กลัวและคิดมากไปทุกอย่างจนดิ่งนอนไม่หลับ ต้องรอคิดมากจนพอใจแล้วเผลอหลับไปเอง
คิดแม้กระทั่งว่าเรียนไปทำไม ทำไมต้องเรียน? หรือจำเป็นต้องเคร่งชีวิตขนาดนี้เลยหรอ? แบบเรามาได้แค่นี้เองหรอ? ทำไมคนอื่นทำได้แต่เราทำไม่ได้? หรือบางทีก็นึกไปถึงชีวิตหลังความตายเลยค่ะว่าตายไปต้องลงนรกเพราะทำพ่อแม่เสียใจใช่ไหม ไปจนถึงว่าชาติหน้าจะได้เกิดเป็นอะไร? โลกหน้าจะเป็นยังไง? ประมาณนี้ค่ะ ดิ่งมาก555
(เนื้อหาค่อนข้างยาวค่ะ)
เริ่มเกริ่นก่อนเลยนะคะว่าทางนี้คือเป็นเรียนในระดับล่างๆเกือบท้ายสุดของห้องแล้วจบม.6มาได้เพราะมีเพื่อนสนิทช่วยแบก ซึ่งที่เราเรียนจบน่ะค่ะมันเป็นช่วงโควิดตอนนั้นยังไม่ระบาดมากยังสามารถไปงานOpenHouseได้ พอเราได้ที่เรียนต่อเรียนร้อยแล้วโควิดเกิดระบาดหนักค่ะ สั่งห้ามไปมหาลัยสุดท้ายก็ได้เรียนออนไลน์มาตั้งแต่ปี1เทอม1 และเรามีปัญหาคือตามงานไม่ค่อยทันแล้วน้องเราในตอนนั้นอายุประมาณ4เดือนต้องดูแลตั้งแต่7โมงยางถึง5โมงหรือ1ทุ่มค่ะ ซึ่งกว่าจะผ่านมาได้ก็คือทุลักทุเลมากแต่โชคดีที่เด็กเล็กนอนหลับนาน จึงมีเวลาตามงานได้ทันและพ้นมาได้(แม้จะติดFวิชาทางเลือก1ตัว)
แต่ในตอนเทอม2ปัจจุบันน้องเรากำลังจะครบ1ขวบ ซึ่งดื้อมาก ไม่ค่อยนอนและติดมือมากค่ะ แถมพ่อแม่ก็เลิกช้ากว่าเดิมมากค่ะ เวลาพักเที่ยงโรงงานคือ11:00-12:00เดี๋ยวนี้แม่มาแลกกะเฝ้าน้องแทนให้เราไปกินข้าวตอน13:00น.แล้วค่ะกินเสร็จก็เฝ้าน้องต่อ เลิกงานมาอีกทีตอน3-4ทุ่ม พอกินข้าวแล้วจะทำงานก็โดนไล่นอนในเวลา4ทุ่มครึ่งด้วยเหตุผลที่ว่าดึกแล้วต้องตื่นเช้ามาดูน้อง ซึ่งสายที่เราเรียนเป็นสายออกแบบแฟชั่นค่ะ ต้องวาดต้องมีทำแพทเทิร์น ถึงจะบอกให้ทำตอนน้องหลับแต่เวลาทำงานแพทเทิร์นเสียงกระดาษมันจะดังตลอดเวลาค่ะน้องก็ตื่นตลอดแม้จะระวังแล้วก็ตาม ถ้าออกไปทำนอกห้องก็จะโดนแม่ว่าว่าไม่ยอมอยู่ดูน้องใกล้ๆ เราไม่รู้จะทำยังไงดี อีก10กว่าวันนี้คือเดทไลน์งานอีก20กว่าชิ้นที่ยังไม่ได้ส่ง และต้องทำให้ทัน แต่น้องก็กวนร้องจนไม่มีสมาธิในการวาดหรือทำโคลงงานค่ะ พออาจารย์ถามว่าทำไมไม่ส่งเราก็ตอบตามจริงค่ะว่าไม่มีเวลาน้องก่อกวนไม่มีสมาธิ แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ 'นี่เป็นปัญหาของเธอ' เราต้อฃการคำตอบที่ช่วยแนะแนวทางค่ะ เรียนออนไลน์ไม่เคยพบปะหรือทำความรู้จักกับเพื่อนจึงไม่มีคนคอยช่วยดูงานที่เราพลาดไปเหมือนเมื่อแต่ก่อนด้วย เราที่ไม่ค่อยจะรอบคอบอยูาแล้วจึงเครียดพอสมควรค่ะ
เกรงว่าวิชาหลักจะติดFถึง2หรือ3ตัวเลยทีเดียวค่ะเทอมนี้ เราพยายามตามติดงานแต่สุดท้ายก็ไม่ทันอยู่ดี แวะปลอบน้องร้องไห้งอแงตอนเรียนหันกลับมาจออีกทีก็ไม่ทันแล้วค่ะ จะถามใครก็ไม่ได้อีกเพราะอาจารย์บอกทวนซ้ำไปแล้วอย่ามาถามทีหลังที่หลังไมค์ เรากลัวมากค่ะ กลัวจบไม่ทันและจบช้ากว่าเพื่อน
กลัวว่าติดFหลายตัวแล้วพ่อกับแม่จะเครียด พี่สาวก็ค่อนข้างเคร่งเรื่องการเรียนมากค่ะ(ตอนแรกเราตั้งใจเข้ามา.รามเพราะมันประหยัดค่าใช้จ่ายบ้านเนื่องจากมีน้องและเราเองก็ไม่ค่อยแอคทีฟงานแต่สู้เรื่องสอบมากกว่า แต่พี่บอกว่าม.รามไม่ดี เรียนไปก็ไม่ได้อะไรและก็เปรียนกับเพื่อนของพี่เขาที่ตอนนี้ยังไม่จบจากม.ราม) เราไม่อยากดรอปหรือย้ายมหาลัยหรือแม้แต่ซิ่วค่ะ และไม่อยากเสียเวลาเรียนซ้ำด้วยเพราะเราอยากรีบจบและทำงานให้ไวที่สุด ความฝันเยอะแต่เครียดเวลากดทับจนนอนคิดมากถึงตี2-ตี3ทุกคืนเลยค่ะ ทำยังไงดีคะ
**สำหรับคนที่สงสัยนะคะ**
? : ทำไมเราถึงต้องนอนเร็วทั้งๆที่เรานอนคิดมากถึงตี3ยังได้
-ขอตอบค่ะว่าบ้านเราค่อนข้างเคร่งเวลามาก เมื่อก่อน3ทุ่มคือเก็บโทรศัพท์บังคับปิดไฟนอนแล้วค่ะ ตอนนี้เลื่อนมาเป็น4ทุ่มครึ่งแล้วแต่ก็ถูกกินไปกับการทำงานที่ไม่ได้แม้แต่OTของพวกท่านแทน
? : ทำไมไม่ให้พี่หรือจ้างคนมาช่วยดูน้อง
-พี่สาวทำงานที่เดียวกับพ่อแม่ค่ะ แถมเลิกช่กว่าพ่อแม่อีก แต่ว่าค่าใช้จ่ายในบ้านพี่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องค่ะเพราะนั่นเป็นเงินตั้งตัวในการออกไปใช้ชีวิตของพี่ แต่เดิมในบ้าน4คนกับรายได้3หมื่นถือว่าอยู่ในฐานะที่พอมีพอใช้ค่ะ แต่พอมีน้องแล้วค่าใช้จ่ายเยอะกว่าเดิมแล้วน้องก็ค่อนบ้างผิวบางแพ้ง่ายตอนนี้รักษาตัวอยู่ทายา10กว่าชนิดเสียเงินไปไม่น้อย และแม่ไม่ไว้ใจให้คนอื่นดูแลน้องด้วยค่ะ (ขอพ่วงเป็นเหตุผฃที่ไม่อยากเรียนซ้ำจ่ายค่าเทิมด้วยนะคะ เพราะค่าเทอมเราคือครึ่งหนึ่งของรายได้ทั้งหมดของบ้าน)
? : รู้ว่าขี้เกียจทำไมไม่ขยัน?
-ขยันและพยายามอยู่ค่ะ แต่งานวาดถ้าไม่มีความแอคทีฟหรือแรงใจในการวาดมันก็จะเป็นงานที่ออกมามีแต่ความน่าเบื่อไม่มีความน่าสนใจใช่ไหมล่ะค่ะ? แต่ถ้าให้วาดเกี่ยวกับเสียงก็คือวาดลายเด็กร้องไห้ออกมาได้แน่นอนค่ะเพราะฟังทั้งวัน555 เพราะอย่างนี้ล่ะมั้งคะศิลปินจึงต้องรอมีแรงบรรดาลใจดีๆและสถานที่ที่มีทำให้มีสมาธิอำนวยด้วย เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ
หากมีข้อสงสัยเพิ่มเติมสามารถถามได้นะคะ หากละสายตาจากน้องและงานได้แล้วจะตอบแน่นอนค่ะ
ถ้าเป็นไปได้ช่วยบอกแนวทางการลงเรียนซ้ำหรือผลพ่วงเมื่อติดFด้วยจะดีมากเลยค่ะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบและขอบคุณความคิดเห็นล่วงหน้าด้วยนะคะ แหะๆ..
หากจะติหรือว่ากล่าวกันล่ะก็ช่วยซอฟคำลงนิดนึงนะคะ เพราะตอนนี้จิตใจทางจขกท.ค่อนข้างอ่อนแอแม้จะไม่อ่อนแอที่สุดแต่ก็คิดแย่ไปทุกอย่างแล้วค่ะ555 ขอบคุณที่รับฟังนะคะ(●’◡’●)ﾉ
เครียดเรื่องการเรียนค่ะ กังวล กลัวและคิดมากไปทุกอย่างจนดิ่ง
คิดแม้กระทั่งว่าเรียนไปทำไม ทำไมต้องเรียน? หรือจำเป็นต้องเคร่งชีวิตขนาดนี้เลยหรอ? แบบเรามาได้แค่นี้เองหรอ? ทำไมคนอื่นทำได้แต่เราทำไม่ได้? หรือบางทีก็นึกไปถึงชีวิตหลังความตายเลยค่ะว่าตายไปต้องลงนรกเพราะทำพ่อแม่เสียใจใช่ไหม ไปจนถึงว่าชาติหน้าจะได้เกิดเป็นอะไร? โลกหน้าจะเป็นยังไง? ประมาณนี้ค่ะ ดิ่งมาก555
(เนื้อหาค่อนข้างยาวค่ะ)
เริ่มเกริ่นก่อนเลยนะคะว่าทางนี้คือเป็นเรียนในระดับล่างๆเกือบท้ายสุดของห้องแล้วจบม.6มาได้เพราะมีเพื่อนสนิทช่วยแบก ซึ่งที่เราเรียนจบน่ะค่ะมันเป็นช่วงโควิดตอนนั้นยังไม่ระบาดมากยังสามารถไปงานOpenHouseได้ พอเราได้ที่เรียนต่อเรียนร้อยแล้วโควิดเกิดระบาดหนักค่ะ สั่งห้ามไปมหาลัยสุดท้ายก็ได้เรียนออนไลน์มาตั้งแต่ปี1เทอม1 และเรามีปัญหาคือตามงานไม่ค่อยทันแล้วน้องเราในตอนนั้นอายุประมาณ4เดือนต้องดูแลตั้งแต่7โมงยางถึง5โมงหรือ1ทุ่มค่ะ ซึ่งกว่าจะผ่านมาได้ก็คือทุลักทุเลมากแต่โชคดีที่เด็กเล็กนอนหลับนาน จึงมีเวลาตามงานได้ทันและพ้นมาได้(แม้จะติดFวิชาทางเลือก1ตัว)
แต่ในตอนเทอม2ปัจจุบันน้องเรากำลังจะครบ1ขวบ ซึ่งดื้อมาก ไม่ค่อยนอนและติดมือมากค่ะ แถมพ่อแม่ก็เลิกช้ากว่าเดิมมากค่ะ เวลาพักเที่ยงโรงงานคือ11:00-12:00เดี๋ยวนี้แม่มาแลกกะเฝ้าน้องแทนให้เราไปกินข้าวตอน13:00น.แล้วค่ะกินเสร็จก็เฝ้าน้องต่อ เลิกงานมาอีกทีตอน3-4ทุ่ม พอกินข้าวแล้วจะทำงานก็โดนไล่นอนในเวลา4ทุ่มครึ่งด้วยเหตุผลที่ว่าดึกแล้วต้องตื่นเช้ามาดูน้อง ซึ่งสายที่เราเรียนเป็นสายออกแบบแฟชั่นค่ะ ต้องวาดต้องมีทำแพทเทิร์น ถึงจะบอกให้ทำตอนน้องหลับแต่เวลาทำงานแพทเทิร์นเสียงกระดาษมันจะดังตลอดเวลาค่ะน้องก็ตื่นตลอดแม้จะระวังแล้วก็ตาม ถ้าออกไปทำนอกห้องก็จะโดนแม่ว่าว่าไม่ยอมอยู่ดูน้องใกล้ๆ เราไม่รู้จะทำยังไงดี อีก10กว่าวันนี้คือเดทไลน์งานอีก20กว่าชิ้นที่ยังไม่ได้ส่ง และต้องทำให้ทัน แต่น้องก็กวนร้องจนไม่มีสมาธิในการวาดหรือทำโคลงงานค่ะ พออาจารย์ถามว่าทำไมไม่ส่งเราก็ตอบตามจริงค่ะว่าไม่มีเวลาน้องก่อกวนไม่มีสมาธิ แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ 'นี่เป็นปัญหาของเธอ' เราต้อฃการคำตอบที่ช่วยแนะแนวทางค่ะ เรียนออนไลน์ไม่เคยพบปะหรือทำความรู้จักกับเพื่อนจึงไม่มีคนคอยช่วยดูงานที่เราพลาดไปเหมือนเมื่อแต่ก่อนด้วย เราที่ไม่ค่อยจะรอบคอบอยูาแล้วจึงเครียดพอสมควรค่ะ
เกรงว่าวิชาหลักจะติดFถึง2หรือ3ตัวเลยทีเดียวค่ะเทอมนี้ เราพยายามตามติดงานแต่สุดท้ายก็ไม่ทันอยู่ดี แวะปลอบน้องร้องไห้งอแงตอนเรียนหันกลับมาจออีกทีก็ไม่ทันแล้วค่ะ จะถามใครก็ไม่ได้อีกเพราะอาจารย์บอกทวนซ้ำไปแล้วอย่ามาถามทีหลังที่หลังไมค์ เรากลัวมากค่ะ กลัวจบไม่ทันและจบช้ากว่าเพื่อน
กลัวว่าติดFหลายตัวแล้วพ่อกับแม่จะเครียด พี่สาวก็ค่อนข้างเคร่งเรื่องการเรียนมากค่ะ(ตอนแรกเราตั้งใจเข้ามา.รามเพราะมันประหยัดค่าใช้จ่ายบ้านเนื่องจากมีน้องและเราเองก็ไม่ค่อยแอคทีฟงานแต่สู้เรื่องสอบมากกว่า แต่พี่บอกว่าม.รามไม่ดี เรียนไปก็ไม่ได้อะไรและก็เปรียนกับเพื่อนของพี่เขาที่ตอนนี้ยังไม่จบจากม.ราม) เราไม่อยากดรอปหรือย้ายมหาลัยหรือแม้แต่ซิ่วค่ะ และไม่อยากเสียเวลาเรียนซ้ำด้วยเพราะเราอยากรีบจบและทำงานให้ไวที่สุด ความฝันเยอะแต่เครียดเวลากดทับจนนอนคิดมากถึงตี2-ตี3ทุกคืนเลยค่ะ ทำยังไงดีคะ
**สำหรับคนที่สงสัยนะคะ**
? : ทำไมเราถึงต้องนอนเร็วทั้งๆที่เรานอนคิดมากถึงตี3ยังได้
-ขอตอบค่ะว่าบ้านเราค่อนข้างเคร่งเวลามาก เมื่อก่อน3ทุ่มคือเก็บโทรศัพท์บังคับปิดไฟนอนแล้วค่ะ ตอนนี้เลื่อนมาเป็น4ทุ่มครึ่งแล้วแต่ก็ถูกกินไปกับการทำงานที่ไม่ได้แม้แต่OTของพวกท่านแทน
? : ทำไมไม่ให้พี่หรือจ้างคนมาช่วยดูน้อง
-พี่สาวทำงานที่เดียวกับพ่อแม่ค่ะ แถมเลิกช่กว่าพ่อแม่อีก แต่ว่าค่าใช้จ่ายในบ้านพี่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องค่ะเพราะนั่นเป็นเงินตั้งตัวในการออกไปใช้ชีวิตของพี่ แต่เดิมในบ้าน4คนกับรายได้3หมื่นถือว่าอยู่ในฐานะที่พอมีพอใช้ค่ะ แต่พอมีน้องแล้วค่าใช้จ่ายเยอะกว่าเดิมแล้วน้องก็ค่อนบ้างผิวบางแพ้ง่ายตอนนี้รักษาตัวอยู่ทายา10กว่าชนิดเสียเงินไปไม่น้อย และแม่ไม่ไว้ใจให้คนอื่นดูแลน้องด้วยค่ะ (ขอพ่วงเป็นเหตุผฃที่ไม่อยากเรียนซ้ำจ่ายค่าเทิมด้วยนะคะ เพราะค่าเทอมเราคือครึ่งหนึ่งของรายได้ทั้งหมดของบ้าน)
? : รู้ว่าขี้เกียจทำไมไม่ขยัน?
-ขยันและพยายามอยู่ค่ะ แต่งานวาดถ้าไม่มีความแอคทีฟหรือแรงใจในการวาดมันก็จะเป็นงานที่ออกมามีแต่ความน่าเบื่อไม่มีความน่าสนใจใช่ไหมล่ะค่ะ? แต่ถ้าให้วาดเกี่ยวกับเสียงก็คือวาดลายเด็กร้องไห้ออกมาได้แน่นอนค่ะเพราะฟังทั้งวัน555 เพราะอย่างนี้ล่ะมั้งคะศิลปินจึงต้องรอมีแรงบรรดาลใจดีๆและสถานที่ที่มีทำให้มีสมาธิอำนวยด้วย เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ
หากมีข้อสงสัยเพิ่มเติมสามารถถามได้นะคะ หากละสายตาจากน้องและงานได้แล้วจะตอบแน่นอนค่ะ
ถ้าเป็นไปได้ช่วยบอกแนวทางการลงเรียนซ้ำหรือผลพ่วงเมื่อติดFด้วยจะดีมากเลยค่ะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบและขอบคุณความคิดเห็นล่วงหน้าด้วยนะคะ แหะๆ..
หากจะติหรือว่ากล่าวกันล่ะก็ช่วยซอฟคำลงนิดนึงนะคะ เพราะตอนนี้จิตใจทางจขกท.ค่อนข้างอ่อนแอแม้จะไม่อ่อนแอที่สุดแต่ก็คิดแย่ไปทุกอย่างแล้วค่ะ555 ขอบคุณที่รับฟังนะคะ(●’◡’●)ﾉ