บางครั้ง! เรื่องเก่า เรื่อยแย่ๆ ชอบผุดขึ้นมาในสมอง ทำให้คิดมากจน เศร้า เสียใจ!
เรื่องผ่านมามา10-15 ปี ที่แล้ว!
สมัยก่อนเราอยู่ม.5-6 ยอมรับว่า เป็นคนใจร้อน ไม่ชอบให้ใครมอง ตอนนั้นอยู่กับพ่อใหญ่ (พ่อของแม่) ที่คอยดูแลเรา ส่วนพ่อแม่ไปทำงานต่างจังหวัด บวกกับเสพข่าวเกี่ยวกับการข่มขืน ทำให้ไม่อยากอยู่ใกล้ผู้ใหญ่คนไหน ถึงจะเป็นคนในครอบครัวก็เถอะ
วันหนึ่งนอนอยู่ ทุกครั้งพ่อใหญ่ต้องเดินผ่านอยู่แล้ว แต่เขาชอบมองดูเราว่าทำอะไร ในตอนนั้นเราคิดแง่ลบตลอด จนบ่อยครั้งเราเผลอตะหวาดเขาว่า มองอะไร มองทำไม หนักสุดไล่ให้เขาไปไกลๆ จนพ่อใหญ่เสียใจออกจากบ้านไปข้ามคืน
ตอนนั้นเราคิดแค่ว่า อยากอยู่คนเดียว เพราะสบายใจสุด ทั้งๆ ที่เขาไม่ผิดอะไรนะ จนเรากับพ่อใหญ่ห่างกัน ลูกชายของพ่อใหญ่เลยชวนเขาไปอยู่ด้วย ไม่อยากให้มายุ่งกันเรา
จนวันนี้ผ่านมา 10-15 ปีล่ะ ตอนนี้พ่อใหญ่อายุ 86 ปี มีโอกาสได้ไปหา ไปเยี่ยมพ่อใหญ่ เห็นแล้วเวทนามาก คิดลึกๆ ว่า ทำไมวันนั้นพูดไม่ดีกับเขา ถ้าไม่ปากเสียวันนั้น เราคงได้อยู่บ้านเดียวกัน เจอกันบ่อยกว่านี้ เขา 'แก่ลงไปเยอะนะ' ร่างกายอ่อนแอลงนะ' เราเห็นแผลที่หัวเข่าของเขา มีเศษดิน เศษปูนถลอก เลือดซึมออกทำไมไม่ล้างแผล เรารีบหาน้ำ ทิชชูมาเช็ด เขาบอกไม่เป็นไร ซึ่งเขาแก่จนเบลอขึ้นเยอะเลยนะ😭😭หน้ามืดจนล้มไปแรกขนาดนี้
รู้สึกแย่ไปหมด อยากดูแลเขาให้มากกว่านี้
เราทำงานปล่อยปะละเลย จนมาถึงทุกวันนี้ เพิ่งมีโอกาสได้ไปหา เพราะหลังจากจบม.6 เข้าเรียนกทม.และทำงานยาวเลย...
เพื่อนๆ พันทิปคิดเห็นยังไงกับเรื่องนี้ ติได้! ส่วนหนึ่งเราอยากแชร์ออกไปว่า เวลามันย้อนกลับไม่ได้ คิดก่อนพูด คิดก่อนทำ ถ้าไม่อยากรู้สึกแย่แบบเราภายหลัง' ปล่อยให้เวลาล่วงเลยมาจนถึงทุกวันนี้ !
อยากกลับไปหาบ่อยๆ แต่เราทำงานต่างจังหวัด เลยค่อนข้างลำบาก
และอยากขอคำแนะนำวิธีฮีลใจหน่อย ถึงแม้เรื่องนี้เราจะทำตัวแย่มากๆ ก็ตาม
รู้สึกคิดมาก เครียด รู้สึกแย่กับตัวเองไปหมด!
รู้สึกผิดกับอดีต ที่เคยทำตัวแย่!
เรื่องผ่านมามา10-15 ปี ที่แล้ว!
สมัยก่อนเราอยู่ม.5-6 ยอมรับว่า เป็นคนใจร้อน ไม่ชอบให้ใครมอง ตอนนั้นอยู่กับพ่อใหญ่ (พ่อของแม่) ที่คอยดูแลเรา ส่วนพ่อแม่ไปทำงานต่างจังหวัด บวกกับเสพข่าวเกี่ยวกับการข่มขืน ทำให้ไม่อยากอยู่ใกล้ผู้ใหญ่คนไหน ถึงจะเป็นคนในครอบครัวก็เถอะ
วันหนึ่งนอนอยู่ ทุกครั้งพ่อใหญ่ต้องเดินผ่านอยู่แล้ว แต่เขาชอบมองดูเราว่าทำอะไร ในตอนนั้นเราคิดแง่ลบตลอด จนบ่อยครั้งเราเผลอตะหวาดเขาว่า มองอะไร มองทำไม หนักสุดไล่ให้เขาไปไกลๆ จนพ่อใหญ่เสียใจออกจากบ้านไปข้ามคืน
ตอนนั้นเราคิดแค่ว่า อยากอยู่คนเดียว เพราะสบายใจสุด ทั้งๆ ที่เขาไม่ผิดอะไรนะ จนเรากับพ่อใหญ่ห่างกัน ลูกชายของพ่อใหญ่เลยชวนเขาไปอยู่ด้วย ไม่อยากให้มายุ่งกันเรา
จนวันนี้ผ่านมา 10-15 ปีล่ะ ตอนนี้พ่อใหญ่อายุ 86 ปี มีโอกาสได้ไปหา ไปเยี่ยมพ่อใหญ่ เห็นแล้วเวทนามาก คิดลึกๆ ว่า ทำไมวันนั้นพูดไม่ดีกับเขา ถ้าไม่ปากเสียวันนั้น เราคงได้อยู่บ้านเดียวกัน เจอกันบ่อยกว่านี้ เขา 'แก่ลงไปเยอะนะ' ร่างกายอ่อนแอลงนะ' เราเห็นแผลที่หัวเข่าของเขา มีเศษดิน เศษปูนถลอก เลือดซึมออกทำไมไม่ล้างแผล เรารีบหาน้ำ ทิชชูมาเช็ด เขาบอกไม่เป็นไร ซึ่งเขาแก่จนเบลอขึ้นเยอะเลยนะ😭😭หน้ามืดจนล้มไปแรกขนาดนี้
รู้สึกแย่ไปหมด อยากดูแลเขาให้มากกว่านี้
เราทำงานปล่อยปะละเลย จนมาถึงทุกวันนี้ เพิ่งมีโอกาสได้ไปหา เพราะหลังจากจบม.6 เข้าเรียนกทม.และทำงานยาวเลย...
เพื่อนๆ พันทิปคิดเห็นยังไงกับเรื่องนี้ ติได้! ส่วนหนึ่งเราอยากแชร์ออกไปว่า เวลามันย้อนกลับไม่ได้ คิดก่อนพูด คิดก่อนทำ ถ้าไม่อยากรู้สึกแย่แบบเราภายหลัง' ปล่อยให้เวลาล่วงเลยมาจนถึงทุกวันนี้ !
อยากกลับไปหาบ่อยๆ แต่เราทำงานต่างจังหวัด เลยค่อนข้างลำบาก
และอยากขอคำแนะนำวิธีฮีลใจหน่อย ถึงแม้เรื่องนี้เราจะทำตัวแย่มากๆ ก็ตาม
รู้สึกคิดมาก เครียด รู้สึกแย่กับตัวเองไปหมด!