เรื่องบังเอิญ  มันมีจริง แต่นั่นคือ คำสรุปย่อของเหตุปัจจัยที่ซับซ้อน
บ่อยครั้งที่พบว่ามีหลายท่านมักชอบกล่าวว่า เรื่องบังเอิญ ไม่มีในพุทธศาสนา  ทำให้ทุกครั้งที่ได้ยินแบบนี้จะแอบคิดในใจ (คิดในใจจริงๆนะครับ) ว่า มาอีกแล้ว ประเภทแนวอวดภูมิธรรมแตกฉานพระไตรปิฎก  ท่านเหล่านั้นไม่ทราบ ไม่เช้าใจ หรือทำเป็นไม่เข้าใจ หรืออย่างไร ว่า “บังเอิญ” คือคำพูดที่สมมุติขึ้นมาเพื่อใช้ขมวด หรือย่อความ ให้สั้นกระชับ แทนการสาธยายถึงเหตุปัจจัยและความเป็นมาเป็นไป ที่บางเรื่องมีความยืดยาวและซับซ้อน จนผู้ฟังไม่ได้ต้องการรู้ละเอียดขนาดนั้น  จึงนิยมตัดบทด้วยคำว่า บังเอิญ  เพื่อให้เกิดความง่ายในการสนทนา เพราะต่อให้คนที่ไม่ใข่ชาวพุทธเขาก็รู้ครับ ว่าความบังเอิญแบบไร้เหตุนั้นไม่มี  มีแต่ความประจวบเหมาะของกิจกรรมและเหตุการณ์  ซึ่งล้วนแต่มีที่มาที่ไป มีเหตุมีผลทั้งสิ้น  ว่าแล้วจึงอยากขอความเห็นจากท่านผู้รู้ในห้องนี้บ้าง ว่ามีความเห็นกับคำว่า บังเอิญ เป็นอย่างไรในความเห็นของแต่ละท่านครับ