พ่อและแม่ทิ้งไป
ปล่อยให้ย่าเลี้ยง
จนโต

ย่าก็ฐานะยากจน
ย่าเดินไปหานวด เพื่อแรกข้าวสาร

หาขุดกบ ขุดเขียด หาปลาในหนอง
มาขายได้วันละ 100 กว่าบาท
สมัยนั้น

เสื้อผ้าก็ไม่เคยมีใส่ของใหม่
มีแต่ของชาวบ้านที่เขาไม่เอา
เก็บมาให้ใส่
ใส่เสื้อผ้าขาดๆ

เทศกาลบ้านอื่นจัดงานสังสรร
หนูไปยืนมองเขากิน

ชีวิตหนูช่างอาภัพเหลือเกิน
เคยจะโดนข่มขืน 2 ครั้ง
ครั้งหนึ่งลุงจะข่มขืน
ถ้าจำไม่ผิด ป.2

บอกป้า ป้าก็ด่าลุง
แต่เขาก็ยังอยู่ด้วยกัน
เขาก็เลี้ยงเรากับย่า
อยู่บ้านหลังเดียวกัน

เราก็ไปไหนไม่ได้
เพราะเราไม่มีพ่อ ไม่มีแม่
ก็อยู่กับเขาจนโตจบ ป.6

ครั้งที่สองไปอยู่กับพ่อที่ทิ้งไปแต่แบเบาะ
ตอนนั้นเรียนจบ ม.3 ใหม่ๆ
เพื่อนพ่อก็จะข่มขืน
ทั้งสองครั้งไม่สำเร็จ

ไปอยู่กับพ่อไม่ถึงปี
เพราะพ่อ กินเหล้า ไม่กลับบ้าน
ไม่เคยให้เงิน ไปโรงเรียน

ปล่อยอยู่ที่ห้องแบบอดยาก
ก็เลยย้ายออกมาอยู่ข้างนอก
ทำงานด้วย เรียนด้วย
เงินเดือนตอนนั้น ห้าหกพัน

ตอนเด็กอยากได้เงิน
ก็ไปหาขุดหนู หาปลา
ไปเลี้ยงควายให้เขา
ได้ 20 30 บ.ตอนนั้น
ก็เก็บไว้ไปโรงเรียน

ฝากครู 3 บ. 4 บ.
เงินไปโรงเรียนวันละ
5-10 บ.
แล้วแต่ป้าจะให้

วันไหนไม่มีก็ไม่ได้
หนูเรียนตอนนี้จบ ป.ตรีแล้ว
ด้วยน้ำพัก น้ำแรง
ของตัวเอง

ทำงานด้วยเรียนด้วย
งานอะไรก็ทำหมดไม่เกี่ยง
รับความสะอาด ตัดอ้อย เกี่ยวข้าว

ขุดมัน แบกเข่งมัน เก็บน้ำยาง
เลี้ยงลูกให้คนใกล้บ้าน
งานเซเว่น งานร้านเหล้า

หาของป่าขาย
ตั้งแต่เล็กจนโต

สู้มาตลอด
พิมพ์ไปก็น้ำตาไหลไปเนอะ

ตอนนี้หนู อายุ 27 แล้ว
แม่กลับมาทวงบุญคุณ

เป็นผู้ให้กำเนิด
เป็นผู้คลอด
เป็นแม่แท้

ต้องการให้หนูเลี้ยงดู
พ่อไม่เคยติดต่อมาเลยนอกจาก
ไม่มีเงิน

เอารถเครื่องไปจำแล้ว จำอีก

คือมีแต่เรื่องเงิน
ให้หนูจ่าย

หนูก็จ่ายให้บ้าง ไม่จ่ายบ้าง
เอาง่ายๆ พ่อไม่มีความรับผิดชอบ
อะไรเลย

เขาไม่ได้มีลูกแค่หนูคนเดียว
มีอีก 2 คน กับภรรยาใหม่
เขาก็ทิ้งเหมือนกัน
ไม่เลี้ยง ไม่โทรหา
ไม่เอาลูก

แต่ตอนนี้เขาเหมือนจะป่วย
หลงๆลืมๆ

เขาใช้ชีวิตช่วงวัยรุ่น
ไม่เอาพี่ ไม่เอาน้อง คืออยู่ใช้ชีวิตคนเดียว
กินเหล้า เล่นการพนัน
ทำงานเงินออกมา 3 วันหมด

ตอนนี้กลับไปอยู่บ้าน
ไม่ได้ทำอะไร
หนูก็ส่งเสียเขาทุกเดือน

ส่วนแม่ก็เช่นกัน
กินเหล้า เล่นการพนัน

ไม่เอาลูก ก็ทิ้งลูกอีกเหมือนกัน
เขามีลูก 3 คน

คนแรกคือหนูก็ทิ้งให้ญาติทางสามีเลี้ยง
คนที่ 2 ผู้ชาย ก็ทิ้งให้ญาติทางสามีเลี้ยง

คนที่สามไม่มีญาติทางสามี
เลิกกับสามีไม่มีใครเลี้ยงจำเป็นต้องเลี้ยง
เปลี่ยนสามีบ่อย  

เขาต้องการให้หนูเลี้ยง
ดูรับผิดชอบเขา

หนูยอมรับเขาไม่ได้
มันเจ็บปวดมาก  เจ็บใจ
เขาทิ้งหนูไป

มีหลายเหตุการณ์ที่ทำให้หนู
ยังไงก็ยอมรับไม่ได้
หนูจะบาปไหม?
ถ้าหนูไม่เลี้ยงเขา

กับพ่อหนูไม่เท่าไหร่
เพราะเขาไม่พูดไม่ขอ
ให้ก็เอา ไม่ให้ก็ไม่เอา

ไม่พูดปล่อย
แต่แม่นี่ตื้อ  ด่า ตามราวี
ทะเลาะกันบ่อย
โทรมาทีไรขอแต่เงิน

หนูเองก็เลี้ยงตัวเอง
มีครอบครัว
ทุกข์ใจเหลือเกิน

คนไทยถูกสอนให้มีความกตัญญู
ต่อผู้มีพระคุณ

บางคนพูดยังไง เขาก็เป็นแม่เรา
ถ้าไม่มีเขาก็ไม่มีเรา

บางคนบอก เราไม่ได้ขอเขาเกิดนิ
เขาทำให้เกิดเขาต้องเลี้ยงเรา

ในเมื่อเขาไม่เลี้ยงเรา  
เราไม่จำเป็นต้องเลี้ยงเขา

มันสับสนกับคำว่าบุญคุณ
ใจมันยอมรับแม่ไม่ได้

มันไม่มีความผูกพันอะไรเลย
ไม่มีความรักเลย

ทุกข์ใจมาก
กับพ่อแม่