สวัสดีคับ เราจะมาระบายเรื่องที่เกิดขึ้นกับเราช่วงสิ้นปี
ขึ้นปีใหม่ทุกคนก็คงต้องเคาดาวกันใช่มั้ยครับ…
เรา อายุ 17 แต่เป็นคนที่ดูโตมากๆเหมือนวัยทำงานเป็นนคนมีความคิดและมีมาตรฐานในตัวเองสูงพอประมาณ ปีใหม่เราเคาดาวกับแม่และพ่อแล้วก็ญาติซึ่งขอท้าวความก่อนว่า เราเป็นคนชัยภูมิชัยภูมิคือบ้านเกิดเรา และเราผูกพันกับที่นี่มากเราโตมาจากที่นี้ แต่เราต้องไป ต่างจังหวัดไปอยู่กับพ่อแม่ไปทำธุระกิจกับเขาตั้งแต่เด็กๆเลยพอสักพักเราเรียนช่วง ม.ต้น เราก็กลับมาเรียนที่ชัยภูมิอีกครั้ง เนื่องจากเราทะเลาะกับพ่อแม่ พ่อแม่ไม่ยอมรับเราในสิ่งที่เราเป็นครับคือเราเป็นเกย์แต่พ่อแม่ไม่โอเคเลยไล่มาอยู่ที่ชัยภูมิกับปู่ย่าซึ่งเราถูกเลี้ยงโดยปู่กับย่ามาแต่เด็กเพราะตอนเราเกิดพ่อแม่ไม่เลี้ยงเราเขาไปทำงาน ปู่กับย่าตามใจเรามากอยากไปไหนก็ให่ไปเที่ยวไหนก็ให่เที่ยว เขาไม่เหมือนพ่อแม่ที่จะต้องให้อยู่แต่บ้าน จนเราจบ ม.ต้นเขายอมรับในตัวเราได้ก็เหมือนประสบความสำเร็จในชีวิตในเรื่องนึ่งเลย5555 เราก็กลับไปเรียนที่ต่างจังหวีดช่วง ม.ปลายจนตอนนี้เราอยู่ ม.5 จะขึ้น ม.6
และนี่คือจุดเริ่มต้น ในช่วงปีใหม่ ครอบครัวพา
กลับชัยภูมิทุกปีเลยแล้วเราก็จะต้องเคาดาวกับพ่อแม่จากที่เราเล่าไว้ข้างบนเราเคยเรียนที่ชัยภูมิที่ ม.ต้นเราก็มีเพื่อนๆมากมาย เราขอพ่อแม่ไปเคาดาวกับพวกเพื่อนๆแต่เขาก็ไม่ได้ให้เราไปเลยเราพูดกับเขาดีมากเพราะนานๆทีจะกลับมาเจอเพื่อนขอวันนั้นประมาณ 5 รอบ เขาไม่ให้เราไปเลย เรารู้นะว่าเขาห่วงแต่แบบความเป็นวัยรุ่นอะครับ มีเพื่อนพ้องเยอะไม่มีใครอยากอยู่กับครอบครัวตลอดปีหรอกครับวัยรุ่นจะต้องมานั่งดื่มกับคนในครอบครัวมันก็เกร็งๆยังไงนี่แหละ สรุปเราก็ไม่ได้ไปเคากับเพื่อน และพอขึ้นปีใหม่พ่อแม่ก็พากลับเข้าไปนอน เราด้วยความที่อยากอยู่กับเพื่อนมากๆเราแอบหนีออกจากบ้านมาเพื่อมาหาเพื่อนอยู่กับพวกเพื่อนๆสมัยก่อน พอเขารู้ว่าเราหนีมา เขาก็โกรธโทรตาม โทรจิก เราก็เลือกที่จะไม่รับสายแต่พิมข้อความอธิบายไปว่าเราอยากอยู่กับเพื่อนตอนนั้นเวลาประมาณ ตี 3 เราออกมา เราก็เซฟตัวเองไม่กินเหล้าไม่ให้ตัวเองเมา เขาก็ออกตามหา แต่เขาก็ไม่เจอเรา เราแค่จะมานั่งคุยกับเพื่อนๆแล้วตอนเช้าก็จะกลับ พอเช้าวันที่ 1 ม.ค. เราต้องกลับต่างจังหวัดช่วงเช้าเราก็ให้เพื่อนไปส่ง แต่ก่อนหน้านี้ เขาโทรมาตามเรารับสาย เขาก็ด่าเราชุดใหญ่เลย แบบว่า **เป็นลูกคนหรือลูกหมาบอกไม่ฟัง ไอเห้ยไอสัส ไอห่า คำที่พ่อแม่บอกไม่ศักสิทธิ์เลยหรอ** เขาด่าสาระพัดมากเราก็พูดไม่ออกทำได้แต่ให้เพื่อนไปส่ง พอไปส่งเขาก็เงียบไม่คุยกับเราเลยตลอดทาง
.
.
.
เราคิดว่า เหตุการนี้เราก็ผิดที่หนีออกมา แต่ด้วยความอยากสังสรรกับเพื่อนๆเก่าๆนั่งคุยกันเล่านู่นนั้นนี่ พ่อแม่ไม่เคยปล่อยเราให้ไปเที่ยวไปเลยเขาเป็นคนห่วงเราแบบว่าไม่อยากให้ไปไหนเลยพอจะขอไปต้องทำเสียงเข้ม ทำดุ ถามเพื่อนดีไหมอย่างนั้นอย่างนี้ เราคิดว่าวันนึ่งถ้าเราโตแล้วเราต้องออกมาใช้ชีวิตคนเดียวอยู่ดีทำไมเขาไม่ให้เราเที่ยวบ้าง ให้เราไปหาประสบการชีวิตบ้างวันๆเราอยู่แต่กับเกมกับห้องเล็กแล้วก็งานที้เขาใช้ให้ทำ เราคิดว่าพ่อแม่ก็ควรปล่อยบ้างเพราะเราก็จะ 18 แล้ว เราเรียนจบก็ต้องเรียนทำงานอีกสาระพัดเลย
.
.
เราเคยเป็นซึมเศร้าเพราะะเรื่องพวกนี้ด้วยเราเป็นคนไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจากับคนในบ้าน อยู่แล้วเพราะเวลาเราพูดอะไรไปเขาก็ชอบเอาความคิดเห็นของเขามาละเขาให้มองเขาเป็นตัวอย่างแต่บางอย่างเราก็ไม่ชอบเลย
.
.
เราอดทนมามากๆแล้วอะมันอึดอัดจนอยากได้คำปรึกษาจากใครดีๆสักคน
ครอบครัวที่ดี ???
ขึ้นปีใหม่ทุกคนก็คงต้องเคาดาวกันใช่มั้ยครับ…
เรา อายุ 17 แต่เป็นคนที่ดูโตมากๆเหมือนวัยทำงานเป็นนคนมีความคิดและมีมาตรฐานในตัวเองสูงพอประมาณ ปีใหม่เราเคาดาวกับแม่และพ่อแล้วก็ญาติซึ่งขอท้าวความก่อนว่า เราเป็นคนชัยภูมิชัยภูมิคือบ้านเกิดเรา และเราผูกพันกับที่นี่มากเราโตมาจากที่นี้ แต่เราต้องไป ต่างจังหวัดไปอยู่กับพ่อแม่ไปทำธุระกิจกับเขาตั้งแต่เด็กๆเลยพอสักพักเราเรียนช่วง ม.ต้น เราก็กลับมาเรียนที่ชัยภูมิอีกครั้ง เนื่องจากเราทะเลาะกับพ่อแม่ พ่อแม่ไม่ยอมรับเราในสิ่งที่เราเป็นครับคือเราเป็นเกย์แต่พ่อแม่ไม่โอเคเลยไล่มาอยู่ที่ชัยภูมิกับปู่ย่าซึ่งเราถูกเลี้ยงโดยปู่กับย่ามาแต่เด็กเพราะตอนเราเกิดพ่อแม่ไม่เลี้ยงเราเขาไปทำงาน ปู่กับย่าตามใจเรามากอยากไปไหนก็ให่ไปเที่ยวไหนก็ให่เที่ยว เขาไม่เหมือนพ่อแม่ที่จะต้องให้อยู่แต่บ้าน จนเราจบ ม.ต้นเขายอมรับในตัวเราได้ก็เหมือนประสบความสำเร็จในชีวิตในเรื่องนึ่งเลย5555 เราก็กลับไปเรียนที่ต่างจังหวีดช่วง ม.ปลายจนตอนนี้เราอยู่ ม.5 จะขึ้น ม.6
และนี่คือจุดเริ่มต้น ในช่วงปีใหม่ ครอบครัวพา
กลับชัยภูมิทุกปีเลยแล้วเราก็จะต้องเคาดาวกับพ่อแม่จากที่เราเล่าไว้ข้างบนเราเคยเรียนที่ชัยภูมิที่ ม.ต้นเราก็มีเพื่อนๆมากมาย เราขอพ่อแม่ไปเคาดาวกับพวกเพื่อนๆแต่เขาก็ไม่ได้ให้เราไปเลยเราพูดกับเขาดีมากเพราะนานๆทีจะกลับมาเจอเพื่อนขอวันนั้นประมาณ 5 รอบ เขาไม่ให้เราไปเลย เรารู้นะว่าเขาห่วงแต่แบบความเป็นวัยรุ่นอะครับ มีเพื่อนพ้องเยอะไม่มีใครอยากอยู่กับครอบครัวตลอดปีหรอกครับวัยรุ่นจะต้องมานั่งดื่มกับคนในครอบครัวมันก็เกร็งๆยังไงนี่แหละ สรุปเราก็ไม่ได้ไปเคากับเพื่อน และพอขึ้นปีใหม่พ่อแม่ก็พากลับเข้าไปนอน เราด้วยความที่อยากอยู่กับเพื่อนมากๆเราแอบหนีออกจากบ้านมาเพื่อมาหาเพื่อนอยู่กับพวกเพื่อนๆสมัยก่อน พอเขารู้ว่าเราหนีมา เขาก็โกรธโทรตาม โทรจิก เราก็เลือกที่จะไม่รับสายแต่พิมข้อความอธิบายไปว่าเราอยากอยู่กับเพื่อนตอนนั้นเวลาประมาณ ตี 3 เราออกมา เราก็เซฟตัวเองไม่กินเหล้าไม่ให้ตัวเองเมา เขาก็ออกตามหา แต่เขาก็ไม่เจอเรา เราแค่จะมานั่งคุยกับเพื่อนๆแล้วตอนเช้าก็จะกลับ พอเช้าวันที่ 1 ม.ค. เราต้องกลับต่างจังหวัดช่วงเช้าเราก็ให้เพื่อนไปส่ง แต่ก่อนหน้านี้ เขาโทรมาตามเรารับสาย เขาก็ด่าเราชุดใหญ่เลย แบบว่า **เป็นลูกคนหรือลูกหมาบอกไม่ฟัง ไอเห้ยไอสัส ไอห่า คำที่พ่อแม่บอกไม่ศักสิทธิ์เลยหรอ** เขาด่าสาระพัดมากเราก็พูดไม่ออกทำได้แต่ให้เพื่อนไปส่ง พอไปส่งเขาก็เงียบไม่คุยกับเราเลยตลอดทาง
.
.
.
เราคิดว่า เหตุการนี้เราก็ผิดที่หนีออกมา แต่ด้วยความอยากสังสรรกับเพื่อนๆเก่าๆนั่งคุยกันเล่านู่นนั้นนี่ พ่อแม่ไม่เคยปล่อยเราให้ไปเที่ยวไปเลยเขาเป็นคนห่วงเราแบบว่าไม่อยากให้ไปไหนเลยพอจะขอไปต้องทำเสียงเข้ม ทำดุ ถามเพื่อนดีไหมอย่างนั้นอย่างนี้ เราคิดว่าวันนึ่งถ้าเราโตแล้วเราต้องออกมาใช้ชีวิตคนเดียวอยู่ดีทำไมเขาไม่ให้เราเที่ยวบ้าง ให้เราไปหาประสบการชีวิตบ้างวันๆเราอยู่แต่กับเกมกับห้องเล็กแล้วก็งานที้เขาใช้ให้ทำ เราคิดว่าพ่อแม่ก็ควรปล่อยบ้างเพราะเราก็จะ 18 แล้ว เราเรียนจบก็ต้องเรียนทำงานอีกสาระพัดเลย
.
.
เราเคยเป็นซึมเศร้าเพราะะเรื่องพวกนี้ด้วยเราเป็นคนไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจากับคนในบ้าน อยู่แล้วเพราะเวลาเราพูดอะไรไปเขาก็ชอบเอาความคิดเห็นของเขามาละเขาให้มองเขาเป็นตัวอย่างแต่บางอย่างเราก็ไม่ชอบเลย
.
.
เราอดทนมามากๆแล้วอะมันอึดอัดจนอยากได้คำปรึกษาจากใครดีๆสักคน