หนูเป็นคนที่อายุน้อยมากต่ำกว่ายี่สิบปี แต่ปัญหาหนูเยอะมาก เยอะมากจนกว่าที่หนูจะรับมันไหว หนูร้องไห้ หนูทำได้แต่ร้องไห้ ระบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้จริงๆ พูดกับใครไม่ได้เลย หนูไม่อยากให้ใครมาตั้งคำถามในตอนี่หนูระบาย ขอแค่อยากให้มีคนฟัง ว่าหนูเป็นยังไง หนูไม่ต้องการให้ใครมาเข้าใจหนู แต่ช่วยให้คำปรึกษาได้ไหมคะ หนูเลือกทางเดินชีวิตหนูไม่ได้ หนูอยากมีชีวิตอยู่ต่อนะคะ แต่คำในหัวหนู “ตายๆก็จบ ชีวิตจะได้ไม่เหนื่อยอีก” มันวนในหัวหนูตลอดเวลา หนูไม่ได้ป่วยทางจิต หนูเป็นแค่เด็กคนหนึ่งที่มีภาระที่หนักเท่าผู้ใหญ่ หนูไม่คิดว่าจะมาถึงจุดนี้..