สวัสดีครับ... กระทู้นี้อยากจะพูดถึงนิยามความหมายของคำว่า "ศรัทธา"
เอ๊ มันคืออะไรกันนะ มันเป็นอย่างไร... มาทำความเข้าใจของที่มันจับต้องได้ยากให้มันจับได้ง่าย ๆ กันหน่อย หรือทำของที่รู้สึกว่าสูงส่งให้กลับมามีความสามัญบ้างครับ (คล้าย ๆ หยิบพระบนหิ้ง ลงมาทำความสะอาด ศึกษารายละเอียด)
เวลาอยากเรียกใช้จะได้เอามาได้ง่าย ๆ นะครับ หรือเพื่อความเข้าใจชัด บรรจุไว้ในใจกันไปเลย โฮะ ๆๆๆ
อ้อ! ผมขออธิบายตามความเข้าใจ ความรู้สึก ของตัวเองนะครับ... จะเป็นอย่างไรก็ลองรับชมรับฟังกันครับ
. . .
คำว่า "ศรัทธา" นี้ดูเข้าใจยากเหมือนกันนะครับ ถ้าเทียบกับคำว่า "ความเชื่อ" (ประมาณว่า ศรัทธามีความ Abstract กว่าความเชื่อ)
ศรัทธา คือ อารมณ์ความรู้สึกที่เชื่อในสิ่งนั้น เลื่อมใสชื่นชมต่อสิ่งนั้น เมื่อพูดถึงนึกถึงก็จะเกิดกำลังเทิดทูน เชิดชู ยกไว้เหนือหัว ประหนึ่งจะกราบสาธุกันเลยเทียว... เกิดกำลังที่จะน้อม มุ่งไปเข้าไปหาสิ่งนั้น เรียกว่า มีอินเน่อ มี energy ขึ้นมา ถ้าเป็นบุคคลก็พร้อมทำตาม ถ้าเป็นคุณสมบัติก็ทำให้เกิดฉันทะคือความอยากที่จะทำสิ่งนั้น (อย่างที่บอกว่าจิตมันจะมุ่งไปหาสิ่งนั้น)
เช่น
- ศรัทธาในความสะอาด ก็เกิดความอยากที่จะไปหยิบไม้กวาดมากวาด หยิบผ้าเช็ดน้ำมาเช็ดถูสิ่งต่าง ๆ หรืออาจไม่ถึงกับต้องลงมือ แต่จะรู้สึกสุข อิ่มเอิบ... พริ้ม ๆ ไป
- ศรัทธาในบุคคล อันนี้คิดว่าผู้มีศรัทธาในตัวบุคคลจะเข้าใจได้ไม่ยาก เพราะประจักษ์แก่ตนเองแล้ว เช่น ศรัทธาในพระพุทธเจ้า, ศรัทธาในพระเยซู (God), หรือทางอิสลามก็เป็นท่านนบีมูฮัมหมัด หรือพระอัลเลาะห์ (God), ศรัทธาในพระสงฆ์รูปใดรูปหนึ่ง, ศรัทธาในครูบาอาจาร์ย, ศรัทธาในบิดาหรือมารดาของตน (ประหนึ่ง เป็น Hero ของตน)
น่าจะประมาณนี้
. . .
ข้อสังเกต ดูเหมือนว่าก่อนจะมีหรือเกิดศรัทธา ต้องมีความเชื่อในสิ่งนั้นมาก่อน
(...มาถึงตรงนี้ผู้อ่านอาจจะเริ่มรู้สึกถึงความแตกต่างระหว่างความเชื่อกับความศรัทธาไม่มากก็น้อย...)
ความเชื่อในสิ่งใดสิ่งหนึ่งนี้ ถ้าเชื่อมาก ๆ จริงจัง ถึงจุดหนึ่ง ความเชื่อนั้นก็จะได้รับการอัพเลเว่ล ไปสู่ขั้น "ศรัทธา"
อุปมา... ศรัทธาคล้าย ๆ น้ำที่เดือดแล้ว แต่ก่อนจะเป็นน้ำเดือดก็จะต้องเป็นน้ำร้อน ร้อนมากขึ้น ๆ ปุ๊ป! ก็จะกลายเป็นน้ำเดือด (100 องศา)
ความเชื่อที่มากขึ้น ๆ ก็จะถึงจุดที่เรียกว่า ศรัทธา นั่นเอง
เมื่อนึกถึงความศรัทธาแล้วก็จะรู้สึกยิ้มพริมใจ รู้สึกแข็งแรง มีกำลัง มีความเชื่อ มีแก่นสาร มีหลักการอุดมการณ์เป็นของตนเอง
เมื่อศรัทธาสิ่งใด ก็จะเชื่อในสิ่งนั้น... เชื่อว่าสิ่งนั้นดี
. . .
ก็อะไรประมาณนี้ครับ... ผมอธิบายไปตามความรู้สึกส่วนตัว จากการสอบความรู้สึกตนเอง เมื่อนึกถึงความศรัทธา นึกถึงสิ่งที่ศรัทธา นะครับ...
การตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา ก็เกิดจากศรัทธานะ ศรัทธาในความเรียบง่าย ศรัทธาในการศึกษา ศรัทธาในการทำให้มันง่าย...
อ่านแล้วคิดเห็นอย่างไรก็แบ่งปันให้ จขกท. รับทราบได้นะครับ ยินดีแลกเปลี่ยนสนทนา (ตามความสะดวกและกำลังของจิต)
...ขอบคุณทุกท่านมากครับ...
ป.ล. ขอเพิ่มเติมเล็กน้อย
>> เปรียบเทียบระหว่างความเชื่อและความศรัทธา เพื่อการมองเห็นความต่างอย่างชัดเจนขึ้น <<
>> ศรัทธา คือ ความเชื่อแบบมีอินเน่อเข้าร่วมด้วย <<
>> ความเชื่อ คือ ก็คือความเชื่อ เห็นด้วย คล้อยตาม แต่ไม่ต้องมีอินเน่อประกอบมากเท่าศรัทธา <<
"ศรัทธา" เป็นอย่างไร... ในทรรศนะของข้าพเจ้า
เอ๊ มันคืออะไรกันนะ มันเป็นอย่างไร... มาทำความเข้าใจของที่มันจับต้องได้ยากให้มันจับได้ง่าย ๆ กันหน่อย หรือทำของที่รู้สึกว่าสูงส่งให้กลับมามีความสามัญบ้างครับ (คล้าย ๆ หยิบพระบนหิ้ง ลงมาทำความสะอาด ศึกษารายละเอียด)
เวลาอยากเรียกใช้จะได้เอามาได้ง่าย ๆ นะครับ หรือเพื่อความเข้าใจชัด บรรจุไว้ในใจกันไปเลย โฮะ ๆๆๆ
อ้อ! ผมขออธิบายตามความเข้าใจ ความรู้สึก ของตัวเองนะครับ... จะเป็นอย่างไรก็ลองรับชมรับฟังกันครับ
. . .
คำว่า "ศรัทธา" นี้ดูเข้าใจยากเหมือนกันนะครับ ถ้าเทียบกับคำว่า "ความเชื่อ" (ประมาณว่า ศรัทธามีความ Abstract กว่าความเชื่อ)
ศรัทธา คือ อารมณ์ความรู้สึกที่เชื่อในสิ่งนั้น เลื่อมใสชื่นชมต่อสิ่งนั้น เมื่อพูดถึงนึกถึงก็จะเกิดกำลังเทิดทูน เชิดชู ยกไว้เหนือหัว ประหนึ่งจะกราบสาธุกันเลยเทียว... เกิดกำลังที่จะน้อม มุ่งไปเข้าไปหาสิ่งนั้น เรียกว่า มีอินเน่อ มี energy ขึ้นมา ถ้าเป็นบุคคลก็พร้อมทำตาม ถ้าเป็นคุณสมบัติก็ทำให้เกิดฉันทะคือความอยากที่จะทำสิ่งนั้น (อย่างที่บอกว่าจิตมันจะมุ่งไปหาสิ่งนั้น)
เช่น
- ศรัทธาในความสะอาด ก็เกิดความอยากที่จะไปหยิบไม้กวาดมากวาด หยิบผ้าเช็ดน้ำมาเช็ดถูสิ่งต่าง ๆ หรืออาจไม่ถึงกับต้องลงมือ แต่จะรู้สึกสุข อิ่มเอิบ... พริ้ม ๆ ไป
- ศรัทธาในบุคคล อันนี้คิดว่าผู้มีศรัทธาในตัวบุคคลจะเข้าใจได้ไม่ยาก เพราะประจักษ์แก่ตนเองแล้ว เช่น ศรัทธาในพระพุทธเจ้า, ศรัทธาในพระเยซู (God), หรือทางอิสลามก็เป็นท่านนบีมูฮัมหมัด หรือพระอัลเลาะห์ (God), ศรัทธาในพระสงฆ์รูปใดรูปหนึ่ง, ศรัทธาในครูบาอาจาร์ย, ศรัทธาในบิดาหรือมารดาของตน (ประหนึ่ง เป็น Hero ของตน)
น่าจะประมาณนี้
. . .
ข้อสังเกต ดูเหมือนว่าก่อนจะมีหรือเกิดศรัทธา ต้องมีความเชื่อในสิ่งนั้นมาก่อน
(...มาถึงตรงนี้ผู้อ่านอาจจะเริ่มรู้สึกถึงความแตกต่างระหว่างความเชื่อกับความศรัทธาไม่มากก็น้อย...)
ความเชื่อในสิ่งใดสิ่งหนึ่งนี้ ถ้าเชื่อมาก ๆ จริงจัง ถึงจุดหนึ่ง ความเชื่อนั้นก็จะได้รับการอัพเลเว่ล ไปสู่ขั้น "ศรัทธา"
อุปมา... ศรัทธาคล้าย ๆ น้ำที่เดือดแล้ว แต่ก่อนจะเป็นน้ำเดือดก็จะต้องเป็นน้ำร้อน ร้อนมากขึ้น ๆ ปุ๊ป! ก็จะกลายเป็นน้ำเดือด (100 องศา)
ความเชื่อที่มากขึ้น ๆ ก็จะถึงจุดที่เรียกว่า ศรัทธา นั่นเอง
เมื่อนึกถึงความศรัทธาแล้วก็จะรู้สึกยิ้มพริมใจ รู้สึกแข็งแรง มีกำลัง มีความเชื่อ มีแก่นสาร มีหลักการอุดมการณ์เป็นของตนเอง
เมื่อศรัทธาสิ่งใด ก็จะเชื่อในสิ่งนั้น... เชื่อว่าสิ่งนั้นดี
. . .
ก็อะไรประมาณนี้ครับ... ผมอธิบายไปตามความรู้สึกส่วนตัว จากการสอบความรู้สึกตนเอง เมื่อนึกถึงความศรัทธา นึกถึงสิ่งที่ศรัทธา นะครับ...
การตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา ก็เกิดจากศรัทธานะ ศรัทธาในความเรียบง่าย ศรัทธาในการศึกษา ศรัทธาในการทำให้มันง่าย...
อ่านแล้วคิดเห็นอย่างไรก็แบ่งปันให้ จขกท. รับทราบได้นะครับ ยินดีแลกเปลี่ยนสนทนา (ตามความสะดวกและกำลังของจิต)
...ขอบคุณทุกท่านมากครับ...
ป.ล. ขอเพิ่มเติมเล็กน้อย
>> เปรียบเทียบระหว่างความเชื่อและความศรัทธา เพื่อการมองเห็นความต่างอย่างชัดเจนขึ้น <<
>> ศรัทธา คือ ความเชื่อแบบมีอินเน่อเข้าร่วมด้วย <<
>> ความเชื่อ คือ ก็คือความเชื่อ เห็นด้วย คล้อยตาม แต่ไม่ต้องมีอินเน่อประกอบมากเท่าศรัทธา <<