ทุกวันนี้ มันเป็นรู้สึกที่ว่า เราทำงานมาเหนื่อยๆ ต้องการกำลังใจ ต้องการคนซัพพอร์ต คนที่อยู่ข้างๆ คือเวลาเราทำงานมาเหนื่อยๆเรามองไม่เห็นใครเลย ไม่รู้ว่าตัวเองจะพักพิงใจกับใครได้บ้าง เวลาเหนื่อยๆแทบอยากพูดอยากบอกเล่าเรื่องราวที่เราเจอมา ให้ใครสักคนฟังจังเลย มีแฟน แฟนก็ไม่เคยสนใจไม่เคยเข้าใจ พอเราทำงานมาเหนื่อย เราซึ่งคนที่เหนื่อยมาจากทำงานแล้ว แฟนแทนที่จะถามว่าเราโอเคมั้ย ไม่เคยเลย พูดไปมีแต่ทะเลาะ เพิ่มปัญหาเข้าไปอีก พอเราไปปรึกษาพ่อกับแม่ เขาก็มองเราเป็นเรื่องตลก เราเคยบ่นแบบนี้ไปเเล้ว เขาแค่ส่งสติ๊กเกอร์บ้าง หรือบอกเราให้เราสู้ พอวันต่อมาทีเราดีขึ้น ก็เอาเรื่องที่เรา ปลดทุกข์ ที่ระบาย มาพูดเป็นเรื่องตลกกับเรา เหมือนเขาไม่ได้สนใจ ความรู้สึกเรา  เราเลยไม่กล้าพูดคำว่าเหนื่อยกับใครเลย ได้แต่เก็บไว้กับตัวเอง บ้างทีก็มีร้องไห้กับตัวเองบ่อยๆ เรากอดใครสักคนจริงๆจังเลย อยากเล่าให้ซักคนฟังจังเลย อยากมีกำแพงของตัวเองจังเลย 🥲 อยากรู้ว่าเราสามารถ ฮิวตัสเองขึ้นมาได้ยังไง