ลอยคว้างทางนทีรี่ไหล
มอดไหม้ไฟฟืนแผดเผา
ยึดยื้อดีชั่วตัวเรา
คุกเข่าจำนนตนอัตตา
ทุกข์โศกโลกสร้างอย่างสาหัส
กอดรัดมัดตรึงมิกังขา
ทัณฑ์นรกโลกันย์บัญชา
ยากจะฝ่าข้ามไปให้พ้น
หยดหวานแซมแทรกจึงแบกไว้
แม้หัวใจกึกก้องหมองหม่น
ทางใดคือครรลองของผู้คน
หยุดว่ายวนหนแห่งแต่งปรุง
เมื่อหมดสิ้นทางไปในที่สุด
ใจอาจหยุดขวนขวายหมายมุ่ง
รักเกลียดหลงละเมอเฟ้อฟุ้ง
ดับลงณ.ทุ่งแห่งแสงตะวัน
สรรพสิ่งล้วนเป็นเช่นนี้
ผิดถูกชั่วดีดังความฝัน
อารมณ์เหตุผลปนเปพัลวัน
อาจสะบั้นเพียงคมดาบอาบปัญญา
ล้วนเป็นเช่นนี้
มอดไหม้ไฟฟืนแผดเผา
ยึดยื้อดีชั่วตัวเรา
คุกเข่าจำนนตนอัตตา
ทุกข์โศกโลกสร้างอย่างสาหัส
กอดรัดมัดตรึงมิกังขา
ทัณฑ์นรกโลกันย์บัญชา
ยากจะฝ่าข้ามไปให้พ้น
หยดหวานแซมแทรกจึงแบกไว้
แม้หัวใจกึกก้องหมองหม่น
ทางใดคือครรลองของผู้คน
หยุดว่ายวนหนแห่งแต่งปรุง
เมื่อหมดสิ้นทางไปในที่สุด
ใจอาจหยุดขวนขวายหมายมุ่ง
รักเกลียดหลงละเมอเฟ้อฟุ้ง
ดับลงณ.ทุ่งแห่งแสงตะวัน
สรรพสิ่งล้วนเป็นเช่นนี้
ผิดถูกชั่วดีดังความฝัน
อารมณ์เหตุผลปนเปพัลวัน
อาจสะบั้นเพียงคมดาบอาบปัญญา