๑ เผาในเพลิงที่พลั้ง            ผิดทาง
แผดเปลือกเปื้อนเลือนราง  เล่ห์ลิ้น
ไหม้กายรูปขัดขวาง            การเปลี่ยน
มอดดับหยาบทั้งสิ้น            สู่เถ้าที่เหลือ

๒ ละลายในน้ำเนื่อง           นองนอน
ละลอกอารมณ์จร              จากเถ้า
อัตตาละทิ้งถอน                 เทถ่าย
อัตถะละบัดเข้า                  สู่ข้นที่เหลือ

๓ พรากในลมเริ่มรู้             ทิศทาง
กำหนัดระเหยจาง              จากข้น
แยกแยะชั่วทางหาง           ขับถ่าย
แยกแยะดีขึ้นพ้น               สู่แห้งที่เหลือ

๔ เชื่อมในดินก่อด้วย         ผ่านกรรม
คัดเลือกสิ่งควรจำ             จากแห้ง
ขึ้นกายรูปก่อนสัม-            พันธ์ใหม่
สัมผัสใกล้อรรแถ้ง            ซากแท้ที่เหลือ

๕ เน่าในสรรพสิ่งล้วน       ลงสลาย
หนองปูดบูดวางวาย         ซากแท้
ตัวตนตัดหวงหาย             เหินห่าง
จิตหลุดไร้ข้อแม้               เน่าแท้ที่เหลือ

๖ กลั่นกรองสกัดก้อน      ผลึกกรรม
สกัดสิ่งมิควรจำ                เน่าแท้
ควบแน่นอุดมสัม-             มาสติ
สัมผัสแจ้งรู้แล้                  ธาตุแท้ที่เหลือ

๗ จับตัวในกลุ่มก้อน         จักรวาล
เป็นหนึ่งร่วมทางธาร         ธาตุแท้
มีและไม่มีสสาร                เวียนอยู่
หวนดับกลับดักแด้           มาศแท้ที่เหลือ  ๚ะ๛