ระอุไอร้อนร้าวผะผ่าวจิต
ดุจถูกพิษพ่นไฟฟายแสบสันต์
พลิกขวาล้าพลิกซ้ายทุรายพลัน
เฝ้านับวันสิ้นร้อนรอนชีวัน

หยาดมาเถิดแม่เอ๋ย...หยดหยิมฝน
ดุจน้ำมนต์มณีทิพย์หยอดสวรรค์
คลี่สยายคลายเร้ารังสิมันตุ์
วอนฝนฝันกลั่นกล่นหล่นลงมา

กี่ราตรีปฐพีพ่ายพวยร้อน
มาปลิดรอนสรรพชีวิตริดโลกหล้า
ทุกข์ทับถมทนท้อพ้ออุรา
ปรารถนาเมตตาวรุณริน

เหล่าพรรณพืชพล่านกร้านแดดแผดเผา
หงิกเง้าเฉาเฝ้าฝืนยืนด่าวดิ้น
ลมหายใจมรณาจ่อชีวิน
ทุกข์พังภินท์จินต์เศร้าซ้อนซ่อนตรม

จตุบาททวิบาทระนาดล้ม
ร้องระงมปมทุรนตะกายข่ม
ร้อนแล้งแห้งนับเนื่องเฟื่องนานนม
ฝังชีพจมเถ้าฟืนไฟกรายธุลี

จึงเต้นดิ้นร้องร่ายระบายโศก
รอร้อนโลกบรรเทาเหล่าซากผี
อยู่เหมือนตายตายเหมือนอยู่ทุกนาที
ดุษฏีธรรมชาติพินาศคลอน

จะโทษใครอะไรที่ไหนเล่า
ในเมื่อเราเผาโลกแลกสุขสลอน
มลพิษป่นปี้นิเวศน์ฟอน-
เฟะเน่าหนอน กับแค่...."สะดวก" "ง่าย" "สบาย"