ในวันนี้ พี่จำพราก ไปจากขวัญ
เจ็บรวดร้าว ชีวัน สุดหวั่นไหว
มิรู้วัน ได้คืนเรือน เดือนปีใด
ดังดวงใจ ใครปาด ให้ขาดรอน

จงแลเรือน อยู่เหย้า เฝ้ารอพี่
น้ำตาเจ้า ที่รินรด ราวกรดกร่อน
อย่าให้พี่ ละลังล้า ด้วยอาทร
เจ้าบังอร จงรักษา ตัวท่าคอย

อยู่กับพี่ มีแต่เสี่ยง เลี่ยงไม่ได้
แผ่นดินยัง แม้นตัวตาย ไม่มีถอย
มีแรงใจ จากเจ้า ที่เฝ้าคอย
พี่ก็พลอย ได้ฮึดสู้ กู้บ้านเมือง