ผมนั่งอยู่ในที่ทำงานที่มีการปรับอุณหภูมิที่เย็นสบาย มองออกไปนอกกระทกที่ทำงาน แสดงแดดแผดผิวประหนึ่งจะเผามวลสารสรรพสิ่งให้มอดไหม้เป็นเถ้าถ่าน 
ทว่าในความเป็นจริงแล้วสภาพแวดล้อมที่สบาย ๆ ในที่ทำงานนั้นมันระอุไปด้วยรังสีของมวลมนุษยษ์ที่คงอยู่ภายในห้องเดียวกันนี้ ในที่ทำงานที่มีจำนวนคนไม่มากมันควรเป็นสิ่งที่สามารถจะรวบรวมเป็นหนึ่งเดียวได้ คนเราก็เป็นเช่นนี้แหละ มีมากมายหลายแบบ แต่สิ่งที่มากระทบเรานี่สิสำคัญ เราจะทำตัวอย่างไรดีท่ามกลางบรรยากาศอึมครึม การแยกกลุ่มแยกฝ่าย การตกเป็นผู้ร้ายในความคิด หรือบุคคลที่ไม่ได้เป็นสมาชิกกลุ่ม ปัญหาเหล่านี้ล้วนท้าทายชีวิตและความเป็นอยู่ของคนแต่ละคนที่ได้ประสบพบเจอ 
มันขึ้นอยู่กับว่าใครจะทนทานและมีประสบการณ์มากแค่ไหน มีความต้านทาน มีพลังแห่งสติปัญญาที่จะรับมือกับสิ่งเหล่านี้ 
ผมชอบกลับไปหาที่เงียบ ๆ นั่งเฉย ๆ หรือฟังเพลง ฟังธรรมะ ฟังสิ่งที่ทำให้จิตใจผ่อนคลาย ที่ห้อง ที่วัด ที่ใด ๆ และผมจะเลือกนั่งสมาธิ แม้ว่าสิ่งเหล่านี้มันไม่สามารถแก้ปัญหาที่เจอได้หรอก แต่ผมว่ามัน ฮีลใจ ตัวเอง ผมเดาความรู้สึกของคนที่ได้เจอปัญหาร้าย ๆ หนัก ๆ ได้เลยว่าเขาเหมือนโดนไม้หน้าสามฟาดหัวแรง ๆ จนสลึมสลือ ไปชั่วขณะและส่งผลไปอีกหลายวันหลายช่วงเวลา แรงกระทบกระแทกทางจิตใจมันหนักหนาร้ายกาจมากนัก คนที่จิตใจอ่อนแอ อ่อนไหว มักจะตกหลุมพรางกับดักของจิตใจตัวเองจากภัยด้านนอก 
สิ่งที่ทำให้เรามีกำลังใจเพิ่มขึ้นอีกอย่างหนึ่งคือ คนในครอบครัว เพื่อนที่ดี สัตว์เลี้ยง หรืออาจจะเป็นสิ่งของ เรื่องบันเทิง บางคนมักจะเลือกดื่มเพื่อลืมเลือน แต่ผมเป็นคนไม่ดื่ม ผมเลือกที่จะตั้งสติต่อสู้กับมัน หาหนทางที่ดี หาทางออก ถ้าหาไม่เจอก็ไม่ต้องหา แค่ทำให้ระยะเวลาที่มีอยู่เรามีจิตใจที่เข้มแข็งให้ผ่านพ้นวันคืนเหล่านั้นไปได้ เพราะปัญหาบางอย่างมันแก้ไม่ได้ ก็ปล่อยมัน แต่วันเวลากลับทำให้สถานการณ์เปลี่ยนไป เช่น กล้วยเขียว ๆ ที่แก่แล้วแต่ยังกินไม่ได้ เราไม่ต้องไปทำอะไรกับมันเลย ทิ้งไว้อย่างนั้นแหละ แล้วมันก็เหลือง แล้วมันก็สุก แล้วมันก็กินได้
ปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นของแต่ละคน มันไม่สามารถจะให้ใครมาช่วย มาแก้ มาทำให้หมดไปได้ เพราะมันคนละเหตุละผล คนละบริบท ต้องเข้าใจว่าเราเป็นคนที่มีปัญหา เราต้องแก้เอง หรือเอาตัวรอดเอง มันเป็นบททดสอบตัวเราครั้งแล้วครั้งเล่า บางคนจึงเหนื่อยล้า ตั้งตัวไม่ทัน ต้านไม่ไหว และไม่ได้ถูกสร้างมาให้เจอสิ่งเหล่านี้ 
ในอีกฝากฝั่งความฝันหรือความจริงที่ผมไม่อาจจับต้อง หลาย ๆ คนคงกำลังอ่านข้อความมาถึงจุดนี้ โลกปัจจุบันให้โอกาสเราได้ระบายความรู้สึกและสิ่งต่าง ๆ ในใจไปสู่ใครก็ไม่รู้ และเขาเหล่านั้นไม่ว่าจะมีตัวตนหรือไม่ก็ตาม ส่วนใหญ่คือคนแปลกหน้าในฐานะผู้ใช้งานไซเบอร์ เขาต่างมีความคิดความเห็นกำลังใจตามความเป็นตัวของตัวเองของเขาที่จะแสดงออกมาให้กับผม และบุคคลอื่น ๆ ในโลกโซเชียลที่เขาได้พบเจอ 
โลกในปัจจุบันสร้างโจทย์อันซับซ้อนขึ้นมาหลายเงื่อนไข และสร้างภาคภพต่าง ๆ ขึ้นมาให้เราได้หลบหลีก บางคนทางไปทางออกได้สวยงาม บางคนก็ยังจมจ่อมอยู่กับปัญหาและทางตัน แต่เราก็ไม่รู้ว่าสิ่งเหล่านั้นดีร้าย ถูกผิด และไม่อาจตัดสินอะไรได้  
ผมไม่เชื่อเรื่องที่มองไม่เห็น แต่ทางวิทยาศาสตร์ก็มีหลายสิ่งที่มองไม่เห็น ในโลกโซเชี่ยลก็เป็นสิ่งที่มองไม่เห็นเช่นกัน 
ขอให้ผมได้เป็นคนที่สร้างกำลังใจของตนเองขึ้นมาและมีชิตรอดอยู่ตอไปอย่างมีความสุข 
ขอบคุณที่ได้พบกันในโลกนี้