.


            ฉันเดินตรงมายังศาลาที่ออกัสนั่งรออยู่ แววตาและสีหน้าบ่งบอกได้ว่า ออกัสต้องมีอะไรที่กังวลมาก ๆ “กัส!” ฉันเรียกชื่อออกัสนำร่องไปก่อน แม้จะหวั่นใจกับแววตาและสีหน้าที่ดูเป็นกังวลนั้นมากก็ตาม

             “ไปไหนมาเหรอ! ไปเที่ยวกับไอ้นัสมาล่ะสิ” ออกัสถาม แล้วฉันก็ไม่ได้ปฏิเสธด้วย พยักหน้าเป็นคำตอบ ส่วนออกัสก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ

              “อือ… ไปซื้อของที่อยากได้มาอ่ะ มนัสเลยไปเป็นเพื่อน ว่าแต่กัสได้หลักฐานอะไรมาเหรอ เอาผิดณิชากับพวกได้แล้วใช้มั้ย เราขอดูหน่อยสิ” ฉันเข้าเรื่องในทันที แม้ในใจจะสับสนเล็กน้อยก็ตาม

                ลึก ๆ ฉันแอบดีใจว่า ออกัสได้หลักฐานมาจากณิชาแล้ว มนัสคงไม่เกี่ยวข้องอะไรด้วย ทว่าถึงอย่างไรฉันก็จะต้องรู้ไฟล์นั้นให้ได้ว่ามีอะไร ทำไมมนัสถึงต้องใส่ชื่อของออกัสเข้าไปด้วย หากเป็นข้อมูลของออม เป็นไปได้ที่มนัสจะแอบเก็บข้อมูลของออม เพราะมนัสแอบคิดกับออมเกินเพื่อนสนิท แล้วทำไมต้องมีชื่อออกัสเข้าไปเกี่ยวด้วย

             “เธออย่ารู้เลยอาร์ม! เธอจะคิดมากเปล่า ๆ” ออกัสพูด ขณะนี้แววตาก็ยังเป็นกังวล “เราสัญญาว่าเราจะหาต้นตอให้ได้ว่าใครเป็นคนทำ ส่วนณิชาเองก็มีส่วน แต่ว่าไม่ใช่คนต้นเหตุของเรื่องนี้” ออกัสพูด ฉันสังเกตเห็นแววตาของออกัสเปลี่ยนไป จากดูเหมือนเป็นกังวล มันกลับแข็งกร้าวจนน่ากลัว

               “ทำไมเราจะรู้ไม่ได้กัส! ออมเป็นพี่สาวเราทั้งคน พี่สาวเราอาการสาหัสต้องกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราขนาดนี้ ทำไมเราจะดูหลักฐานและเอาผิดพวกณิชาไม่ได้” ฉันพูดทั้งน้ำตา พอจะเอาผิดคนร้ายได้แล้ว ออกัสกลับมาห้ามฉันไม่ให้ดูหลักฐาน แล้วฉันจะเอาผิดณิชาได้อย่างไร “แล้วยังไงเหรอ ที่บอกแท้จริงแล้วณิชาแค่มีส่วน แต่ไม่ใช่คนทำจริง ๆ” ฉันถามอย่างใคร่รู้

                ออกัสถอนหายใจ ฉันอ่านแววตาของออกัสไม่ออกแล้วว่ารู้สึกอย่างไรในตอนนี้ ออกัสมีอะไรปิดบังฉัน และ หลักฐานชิ้นสำคัญที่ได้มามันคืออะไร

                “คนทำคือเราเองอาร์ม เราผิดเอง! เราผิดเองที่ทำให้ออมต้องกลายมาเป็นแบบนี้ ถ้าเราไม่ตามใจออมมากไป เรื่องมันคงไม่เป็นแบบนี้” ออกัสพูด สารภาพกับฉัน ๆ งงไปหมดแล้ว ออกัสพูดเรื่องอะไร

               “นายทำอะไรออมเหรอ” ฉันถามทั้งตัวสั่นไปหมดแล้ว ตกลงใครทำออมกันแน่ ณิชา มนัส หรือ ผู้ชายคนที่อยู่ตรงหน้าของฉัน

              “เพราะเรา!” ออกัสก็ยังยืนยันคำเดิม

               “เราขอดูข้อมูลหลักฐานหน่อย กัส! เราจะดู ยังไงเราก็จะดู ถึงมันจะทำให้เราเจ็บปวด แทบขาดใจตายเราก็จะดู เอามา!” ฉันออกคำสั่งเด็ดขาด พร้อมยื่นมือไปรับหลักฐานจากออกัส

              “อุบัติเหตุของออมมันเป็นการฆ่าตัวตาย! ออมฆ่าตัวตาย” ออกัสพูด “เพราะเรา! เพราะเราอาร์ม เพราะเราที่ตามใจออมมากเกินไป จึงทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นมา” ออกัสสารภาพ เอาแต่โทษตัวเอง ยิ่งเพิ่มความอยากรู้ให้กับฉันมากขึ้น แท้จริงแล้วเรื่องมันเป็นอย่างไร มันเกิดอะไรขึ้น อะไรที่ทำให้ออมต้องฆ่าตัวตาย ทั้งที่มันไม่ใช่นิสัยของออมเลย ออมไม่ใช่คนอ่อนแอขี้ขลาดขนาดนั้น

               “กัสเราอยากดู! เอามาเถอะ เราขอนะเราขอร้องเอามาให้เราดูเถอะ” ฉันปาดน้ำตา ก่อนจะเอ่ยขอกับออกัสอีกรอบ “นะกัส! ไม่ว่าอะไรจะอยู่ในนั้น เราก็อยากดู เราก็อยากจะรู้” ออกัสลังเลมากที่จะให้หลักฐานกับฉัน “นะกัส! เราสืบหาหลักฐานมาจนถึงวันนี้แล้วอ่ะ เราลงทุนเป็นออมมาขนาดนี้แล้ว มันกำลังจะจบแล้วกัส ให้เราดูเถอะนะ ถึงมันจะเป็นอุบัติเหตุ ถึงออมจะฆ่าตัวตายเอง เราก็อยากรู้! เราจะได้หายสงสัยสักทีไงกัส เราจะได้เลิกเป็นออมสักทีไง” ฉันขอร้องออกัสทั้งน้ำตา

                ออกัสยื่นแฟลชไดร์ฟเล็ก ๆ ให้กับฉัน “เธอสัญญากับเราได้มั้ยอาร์ม ว่าเธอดูแล้วเธอจะลบมันทิ้ง! สัญญากับเรานะ” ฉันรับเอาแฟลชไดร์ฟนั้นมา พร้อมพยักหน้าสัญญากับออกัส จากนั้นฉันจึงขอตัวกลับบ้าน เพื่อไปเปิดดูไฟล์ข้อมูล แท้จริงแล้วมันคืออะไรกันแน่ ฉันขอแยกกับออกัสตรงนี้ตอนนี้เลย ฉันจะรีบไปเปิดดูข้อมูลนั้น

              มาถึงบ้านฉันรีบขึ้นห้องเพื่อไปเปิดดูไฟล์ที่ออกัสให้มา ก่อนเปิดหัวใจของฉันตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ เต้นแรงกว่าปกติ ฉันกลัวว่าหากฉันเห็นหลักฐานแล้ว ฉันจะรับไม่ได้ ฉันสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ มาถึงวันนี้แล้ว มันกำลังจะจบแล้ว จะโหดร้ายแค่ไหนฉันก็ต้องรู้

               ฉันเสียบแฟลชไดร์ฟเข้ากับโน้ตบุ๊ก ‘ออมออกัส’ ฉันเบิกตากว้างตกใจกับชื่อไฟล์ มันชื่อเดียวกันกับที่เครื่องคอมพ์ของมนัสเลย มันยิ่งทำให้หัวใจของฉันเต้นเร็วมากขึ้น เหงื่อซึม หรือว่า! มันจะเป็น… ฉันเริ่มจะเข้าใจแล้วล่ะ ทำไมออมถึงฆ่าตัวตาย เพราะอะไร ทั้งที่ฉันยังไม่ได้เปิดดูไฟล์ข้อมูลนั้นเลย

              ฉันใส่รหัสที่ออกัสให้มาเพื่อเปิดดูไฟล์นั้น ต้องอ้าปากค้าง พูดอะไรไม่ออกเลยกับภาพที่เห็น

            “ไม่เอาออม จะถ่ายวิดีโอทำไม เดี๋ยวคลิปหลุดขึ้นมาอย่าหาว่าไม่เตือนนะ”

              “มันจะหลุดได้ไงมันอยู่ในเครื่องออมคนเดียว เฉย ๆ น่าเดี๋ยวค่อยลบก็ได้”

              “ตามใจ”

               “โอ้ยกัสอย่าแกล้งออมได้มั้ย ออมรักออกัสมากนะ แล้วไม่ต้องไปหึงไอ้นัสด้วย ออมคิดกับนัสแค่เพื่อนคนหนึ่งจริง ๆ สัญญาว่าเรียนจบออมจะรีบเปิดเผยกับทุกคนว่าเรารักกัน เคมั้ย ตอนนี้ขอปิดไว้ก่อนได้ปะ นะ… นะตัวเอง”

               ฉันเปิดคลิปวิดีโอดู ฟังออกัสกับออมคุยกันอยู่บนเตียงนอน ฉันกดหยุดวิดีโอนั้นเอาไว้แล้วถอดแฟลชไดร์ฟออก เพราะไม่อยากดูเหตุการณ์ต่อจากนี้ ฉันพอจะเข้าใจแล้วว่าออมฆ่าตัวตายทำไม เพราะคลิปนี้หลุดออกมาสู่สายตาเพื่อน ๆ นี่เอง ใครทำ! หรือจะเป็นออกัส หรือ จะเป็นมนัส หรือ ใคร

                ณิชาเป็นคนปล่อยคลิปออมกับออกัส จากนั้นออมก็เห็นคลิปตัวเอง คงรับไม่ได้ที่เพื่อน ๆ รู้ จึงคิดฆ่าตัวตาย ถึงว่าออมโทรมาระบายกับฉัน มาร้องไห้กับฉัน พร่ำบ่นว่าทำไมโลกนี้ถึงได้โหดร้ายกับออมนัก ทั้งที่ออมไม่ใช่คนอ่อนแอแบบนี้ วันก่อนที่จะเกิดเรื่อง ออมเอาแต่ขอโทษฉัน ออมขอคุยกับพ่อ แล้วขอโทษพ่อเป็นนัย ๆ อืมม์ ฉันถอนหายใจ แล้วณิชาได้คลิปนี้มาจากใคร ‘ไอ้ออกัส!’

                “กัสมาเจอเราที่สวนสาธารณะที่หมู่บ้านเราได้มั้ย เรามีเรื่องจะคุยด้วยอ่ะ เดี๋ยวนี้! หรือ จะให้เราไปหาที่บ้าน” ฉันโทรหาออกัส บอกให้ออกมาเจอกันหน่อย แล้วเหมือนออกัสจะเข้าใจ จึงตกลงมาเจอกับฉันทันที

               ณ สวนสาธารณะ

             “เธอคงดูคลิปวิดีโอมาแล้วสินะอาร์ม แล้วเธอก็คงคิดว่าเราเป็นคนทำ” ออกัสมาถึงก็พูดดักทางฉันเลย

               “ถ้านายไม่ได้เป็นคนปล่อยคลิปนี้ไป แล้วใครปล่อย” ฉันชูแฟลชไดร์ฟให้ออกัสดูไปพร้อมขณะพูด “เพราะว่ามีแค่นายกับออมที่มีคลิปนี้” ฉันถาม อยากรู้เหตุผล อยากรู้ความจริงที่สุด ถึงออมจะฆ่าตัวตายเองก็เถอะ

                “อาร์มเราไม่ได้เป็นคนปล่อยคลิปนั้น! แล้วอีกอย่างออมก็เป็นคนมีคลิปนั้นคนเดียว เราไม่มี! ออมไม่ได้ส่งให้เรา แต่ถึงเราจะมีเราจะทำแบบนั้นไปทำไม” ออกัสพูดด้วยสีหน้าราบเรียบ “เราไม่ได้โรคจิตขนาดนั้น อีกอย่างเรารักออม เราไม่ทำแบบนั้นหรอก” ออกัสพูด ฉันมองเข้าไปในแววตาเศร้านั้น ฉันสัมผัสได้ถึงความจริงใจ ความจริงที่ออกัสพูด ในความรู้สึกของฉันเชื่อว่าออกัสไม่ได้โกหก

              “แปลว่านายรู้มาโดยตลอดว่าออมฆ่าตัวตาย” ฉันถามแล้วออกัสก็พยักหน้ายอมรับ

              “เรารู้ว่าอุบัติเหตุของออมเป็นการฆ่าตัวตายตั้งแต่แรก เรารู้ว่าออมเห็นคลิปตัวเองก็เลยฆ่าตัวตาย ออมไม่ปรึกษาเราเลยอ่ะ ถ้าออมพูดกับเราสักคำ ออมคงไม่เป็นแบบนี้” ออกัสพูดทั้งน้ำตาคลอ ฉันรู้ออกัสก็เสียใจและรู้สึกผิด

              “ณิชาเป็นคนแชร์คลิปนั้นให้ออมเห็น! ออมเห็นคลิปนั้นมาจากณิชา เราไม่รู้ว่าเพื่อนคนอื่น ๆ จะเห็นคลิปออมไหม แต่ว่าเราตามลบไปหมดแล้ว” ออกัสพูด ฉันนิ่งฟังด้วยความสงสาร จะโทษใครได้ ออมทำตัวเองทั้งนั้น

                “เราไม่ได้ไปคาดคั้นเอากับณิชาหรอก เรารู้มาโดยตลอดเรื่องนี้ แค่เรายังไม่รู้ว่าใครเป็นคนปล่อยคลิปออม ทั้งที่มันอยู่ในเครื่องโทรศัพท์ออม และ มีออมที่มีคลิปนั้นคนเดียว ณิชาไม่ได้ขโมยคลิปนี้จากมือถือออม มีคนส่งคลิปนี้ให้ณิชา ณิชาแค่แชร์คลิปเพื่ออยากแกล้งออมเท่านั้น ณิชาคงไม่คิดว่าออมจะฆ่าตัวตาย แล้วเราก็ได้คลิปนี้มาจากที่ณิชาแชร์นั่นแหละ เราถึงรู้ว่าคลิปเรากับออมหลุด” ออกัสพูดความจริงกับฉัน

             “อาร์มเราขอโทษนะ ที่เราพึ่งมาบอกกับเธอเอาตอนนี้ เพราะเรา… เพราะเราเห็นว่ามันเป็นเรื่องของเรากับออมอ่ะ อีกอย่างเรามันขี้ขลาดเองแหละ เราไม่กล้าที่จะสืบหาความจริง ไม่กล้าที่จะช่วยออม ไม่กล้าปกป้องออม เพราะแค่นี้ออมก็เจ็บปวดมากพอแล้ว พอมีเธอเข้ามา พร้อมยืนยันตั้งใจจะหาตัวคนผิด เราก็เลยคิดว่าจะบอกเธอดีกว่า”

              หรือว่า…! ฉันอ้าปากค้าง คนที่แอบขโมยคลิปจากโทรศัพท์ของออมจะเป็นมนัส เพราะใกล้ชิดออมเหมือนกัน หรือ เมญ่ากับเอวาสองคนนี้ฉันชักจะเริ่มสงสัยขึ้นมาจริงจังแล้ว เพราะว่าคนที่ได้คลิปมาจากโทรศัพท์ของออมต้องเป็นคนที่สนิทเท่านั้น

               “กัสคลิปอยู่กับมนัสก็มี เราไปที่บ้านมนัสมา เราเห็นชื่อไฟล์เหมือนชื่อไฟล์ในนี้เลย” ฉันรีบบอกกับออกัสไป

               “เธอตามไปถึงบ้านไอ้นัสเลยเหรออาร์ม ไหนเธอบอกไปแค่ห้างไง” ออกัสถามฉัน

              “มันไม่ใช่เวลามาคาดคั้นเรื่องนี้นะกัส มนัสก็มีคลิปนี้ หรือว่ามนัสจะเป็นคนขโมยคลิปมาจากออม แล้วปล่อยคลิป” ฉันพูด เริ่มใจสั่นขึ้นมาอีกครั้ง ตอนนี้ฉันกลัวและสับสนไปหมด ออกัสทำท่าทางครุ่นคิด

              “เราว่าไอ้นัสไม่น่าจะขโมย เพราะว่าเราก็รู้ว่าไอ้นัสมันคิดยังไงกับออม มันคงไม่กล้าทำร้ายออม  ทำร้ายคนที่มันรักหรอก ถ้ามันเป็นคนทำจริง ๆ นะ เรานี่แหละจะฆ่ามันเองกับมือ” ออกัสพูดด้วยแววตาแข็งกร้าวอีกแล้ว ฉันรู้ว่าออกัสก็เจ็บปวดกับเรื่องนี้เช่นกัน ที่เรื่องมันออกมาเป็นแบบนี้ ที่ออมต้องมาเป็นแบบนี้ ออกัสคงจะรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อย

              “ถึงอย่างไรกัสก็อย่าโทษตัวเองเลยนะ เราก็ไม่อยากว่าออมหรอกที่ทำตัวเอง กัสห้ามออมแล้วแต่ออมไม่ฟังเอง กัสไม่ต้องโทษตัวเองหรอก แต่ที่แน่ ๆ เราอยากรู้ว่าใครกันที่ทำร้ายออมได้ลงคอ มันต้องเป็นใครสักคนที่สนิทกับออม ไม่อย่างนั้นคงไม่ได้แตะมือถือออมหรอก” ฉันพูดพร้อมมองออกไปไกล ๆ สามคน! สามคนเท่านั้นที่ฉันสงสัย

              “เธอกำลังสงสัย ไอ้นัสเมญ่าและก็เอวาเหรอ” ออกัสถาม ฉันก็พยักหน้าเป็นคำตอบ “อาร์มเราจะไปหาไอ้นัสกัน เธอบอกว่าเห็นไฟล์ที่ชื่อเหมือนกันที่คอมพ์ของมันด้วยใช่มั้ย ปะ! ให้มันรู้เรื่องกันวันนี้แหละ” ออกัสชวนฉันไปหามนัส ทว่าฉันเริ่มหวั่นใจ ถ้าเกิดไปแล้วมนัสรู้ว่าฉันไม่ใช่ออมขึ้นมา มนัสจะรู้สึกอย่างไร

              “ทำไมล่ะ! เธอไม่อยากช่วยออมแล้วเหรอ หรือเธอกลัวว่าไอ้นัสมันจะรู้ว่าเธอไม่ใช่ออม ถ้าเธอไม่ไป เราไปคนเดียวก็ได้” ออกัสทำท่าจะเดินจากฉันไป

             “กัสเดี๋ยว! เราไปด้วย” ฉันตัดสินใจแน่วแน่ ให้มันจบในวันนี้แหละ จากนั้นพวกเราก็ไปที่บ้านของมนัสกัน

              ณ ที่บ้านของมนัส

            “กัส ออม! ไหนบอกกลับไง ทำไมถึงมากลับไอ้กัสได้” มนัสถามฉัน แววตาของมนัสเหมือนน้อยใจฉันอย่างไรไม่รู้ ฉันรู้สึกผิดมาก ๆ ที่ต้องโกหกมนัส แต่ฉันไม่มีทางเลือก

             ออกัสไม่สนใจตอบคำถามของเจ้าของบ้าน ผลีผลามจะเดินเข้าไปในบ้านของมนัส ทว่าโดนมนัสผลักตัวออกมาก่อน “แกจะทำอะไรไอ้ออกัส แกจะเข้าไปในบ้านฉันทำไม”

              “แกเก็บอะไรไว้ในคอมพ์!” ออกัสถาม

               “แกพูดเรื่องอะไรของแก แล้วฉันเก็บอะไรไว้ในคอมพ์เหรอ แกอย่ามากล่าวหาฉันลอย ๆ นะ” มนัสยังปฏิเสธ และ มันทำให้ฉันชวนคิดว่ามนัสอาจรู้แล้วว่าฉันเป็นใคร

               “ก็แก!” ออกัสเงียบไป ขอบตาแดงจะร้องไห้ “นายทำแบบนี้ทำไมวะนัส นายทำกับออมแบบนี้ทำไม” ออกัสพูด แล้วมนัสก็หันมองหน้าฉัน