คือเรากำลังคิดที่จะไปอยู่กับทางฝ่ายพ่อ แต่ก็คิดเรื่องนี้จนเครียดทุกคนว่าเราเป็นคนเนรคุณ อกตัญญูมั้ย
   (1) ต้นเรื่องเราเกิดและโตที่บ้านยาย แล้วทางพ่อก็ขอไปเลี้ยง แต่ยายและแม่ไม่ให้ พ่อก็เลยมาหาพาไปเที่ยวไรงี้แหละ แล้วก็ส่งเงินค่าเลี้ยงดูให้ แต่ก็ไม่ได้บ่อย ไม่ได้ต่อเนื่องแม่บอก แล้วพอโตเรามีลูกพี่ลูกน้องคนนึงเค้าเป็นผู้ชายอายุเท่าเรา ยายอ่ะชอบเด็กผู้ชายมากกว่า เวลาไปซื้อของหน้าร้านจะใช้เรา ไม่ใช้พี่ ไม่ว่าจะตากผ้า ซักผ้าก็เรา แล้วก็มีหลายๆ เรื่องที่คิดน้อยใจ อาจจะเป็นเพราะเราไม่ดีด้วยแหละ ช่วงนั้นได้โทรศัพท์ใหม่ๆ แต่พี่ไม่มีเราก็เลยไม่ค่อยให้เค้าเล่น อาราณ์ขี้เหนียว ยายน่าจะไม่ชอบ ก็เลยว่าเราเล่นแต่ทส.  เราก็เลยเอ่อไปอยู่กับแม่ดีกว่าแม่น่าจะดีกว่า 
    (2) พอเราย้ายมาอยู่กับแม่ แลกๆอ่ะเนอะทุกอย่างก็ดี แต่แม่มีสามีใหม่ แล้วก็มีลูกใหม่ ก็เลยจะรักคนใหม่มากกว่า ก็ลูกที่มีกับสามีคนปัจจุบัน
   แต่พอนานๆไป ความรู้สึก ความกดดดันมากขึ้น เริ่มเก็บกด เพราะที่บ้านไม่มีใครให้พูดเป็นที่ปรึกษาได้เลย แม่ไม่เคยกอด ไม่เคยถามว่าเหนื่อยไหม กลับจากรร.ไม่เคยมีเลยการบ้านเยอะมั้ย ไปเรียนเป็นไงบ้าง แต่กลับน้องหน้าบ้านติดถนนเดินลงจากรถรับส่งไม่เกิน10ก้าวก็ถึง แต่คือไปยืนรอ 20นาที กว่าจะมา เวลาทำงานบ้านแม่ไม่เคยเห็น เวลาน้องแช่น้ำใส่ตู้เย็นครั้งนึง แม่ชมว่าเก่งจังเลย เก่งกว่าพี่มันอีก พี่มันไม่รู้จักหน้าที่ แล้วแม่ก็ถ่ายรูปลงไลน์กลุ่ม ตอนนี้เราเรียนออนไลน์การบ้านเยอะ แม่ไม่มีคำว่าเหนื่อยไหม พอเกรดออกเราแกล้งแม่ว่าเราได้3.28 แม่ก็ว่ายิ่งเรียนยิ่งน้อยกว่าลูกพี่ลูกน้องผู้ชายเรา ความรู้สึกตอนนั้นคือเฟลถ้าเราได้เกรดแค่นี้จริงๆจะเป็นไง แต่พอผลออกมาเราได้ 4.00 แม่ก็เออเก่งมากไรงี้ แต่เราไม่ดีใจเลย เพราะรู้ว่าถ้าได้เกรดน้อยขึ้นมาจริงๆคงถูกด่าถูกเปรียบเทียบอีก แล้วเราก็มีพ่อเลี้ยงเค้าก็ดีแต่เราไม่ได้พูดคุยกับเพราะไม่อยากสนิท มันก็ต้องมีกลัวบ้างแหละลูกเลี้ยงพ่อเลี้ยง แต่พอตอนนี้พ่อก็มาหาบ่อยๆพาไปเที่ยวให้ทุกอย่าง *เราก็สงสารแม่และพ่อนะ เค้าตกลงกันไม่ได้ เรื่องการเลี้ยงดูเรา แล้วเราต้องเป็นตัวกลางที่ต้องพูดกับแม่เพราะเค้าไม่คุยกัน เราก็รู้ทุกอย่างว่าต่างคนต่างเหนื่อย แต่เราคนกลางอ่ะ ต้องมารับรู้เรื่องที่พ่อแม่ทะเลาะกันเรื่องเราเหมือนเราเป็นภาระ ต่างคนก็ต่างพูดสิ่งที่ไม่เหมือนกัน คนนู้ไม่ดีคนนี้ไม่ดี 
   (3)เราควรทำไงดีอ่ะ พ่อก็บอกไปอยู่กับพ่อเถอะแม่เรียกค่าเลี้ยงดูเยอะพ่อก็มีภาระไรงี้ ฝ่ายพ่อก็ห่วงเรื่องที่เราอยู่บ้านกับพ่อเลี้ยงเพราะเราอายุ15เริ่มเป็นสาว พ่อจ่ายค่าเทอมให้ตอนขึ้นมัธยมแล้ว ให้เงินเดือน1500ค่ารถค่าไปรร. แต่ตั้งแต่รร.ปิดโควิดพ่อก็ไม่ส่งแม่ก็เลี้ยงเราค่าของใช้ ค่าข้าวแม่ก็จ่าย แต่แม่ก็เกรงใจ เพราะแม่ไม่ได้เป็นคนหาเงินแม่แค่ช่วยพ่อเลี้ยงทำงานอยู่ที่บ้าน
    (4) ฝ่ายพ่อก็ดูต้องการเราน่ะ แต่ไม่รู้ว่ามันจะแลกๆรึป่าว เพราะพ่อก็มีเมียใหม่แต่เค้ายังไม่มีลูกด้วยกัน เราก็ไม่รู้ว่าถ้าไปแล้วจะดีรึเหมือนตอนที่คิดว่าเรามาอยู๋บ้านแม่แล้วจะดี เราไปอยู๋บ้านย่ากับปู่กับย่านะเค้าก็ต้องการให้เราไปอยู่แต่ก็นั้นแหละ แต่เค้าก็บอกคิดถึงเมื่อไรก็มาหาได้เค้าไม่ได้ว่า
    (5)แต่ทางฝ่ายแม่พูดเสมอว่า เลี้ยงมาตั้งแต่เล็กจนโต พอโตไปรักคนที่เค้าทิ้งเราไปหรอ ถ้าเราไปจริงๆเรียกเนรคุณหรืออักตัญญูมั้ย