สวัสดีค่ะ หนูอายุ 16 ย่าง 17 หนูมาเรียนต่างประเทศได้เกือบ 3-4 ปีแล้ว แม่พามาค่ะ แม่แต่งงานใหม่กับคนที่นี่ ช่วงก่อนหน้านี้หนูอยู่กับตายาย ตายายเลี้ยงหนูมาตลอด ตอนย้ายมาช่วงๆแรกๆก็ทนเรียนไป ยังเด็กด้วยไม่ได้คิดไรมากค่ะ ช่วงปีๆหนูเริ่มหางาน part time ทำ ปกติแม่จะไม่ให้เงินจะให้ทำงานซื้อของที่อยากได้เอง อันนี้หนูเข้าใจค่ะ แต่ยิ่งโตขึ้นเรื่อยๆ หนูก็ยิ่งอยากอยู่บ้านที่ไทยมากขึ้นไปอีด ยายหนูพึ่งมาเสียได้ไม่กี่เดือนนี้ หนูเอาแต่คิดว่าถ้าหนูได้ใช้ชีวิตอยู่กับยายก่อนยายจะเสียคงดี อยู่ที่นี่มีแต่แรงกดดัน ยิ่งเพื่อนแม่หนูมีลูกสาว ประมาณ 21-22 แล้วนะคะ แต่ชอบเอามาเปรียบเทียบพูดตัดกำลังใจหนูอยู่ตลอด จนวันนี้หนูทะเลาะกัน แม่เขาพูดว่ามาใช้ชีวิต มากินมานอนบ้านเขา ( พ่อเลี้ยง ) ถ้าโตมาพึ่งตัวเองได้ ก็ว่าไปอย่าง อันนี้จะเอาอะไร พ่อแม่ให้ทุกอย่าง ใครเขาจะทนได้ตลอด จนหนูไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อแล้วค่ะควรทำยังไงคะ หนูว่าจะเก็บเงินซื้อตั๋วกลับไทยไปอยู่กับทางฝั่งพ่อ ไม่ก็จะลองไปอยู่คนเดียว พี่ๆคิดเห็นยังไวกันคะ หนูรู้ว่าพี่ๆคงจะคิดว่าหนูโง่รึเปล่า ได้มีโอกาสมาเรียนที่ต่างประเทศแล้วยังอยากจะกลับไปไทย แต่สำหรับหนูมันไม่ใช่เลยค่ะ ถ้าสบายแล้วไม่มีความสุขสักนิดแบบนี้หนูอยากไปดิ้นรนที่ไทยมากกว่าอีก เหนื่อยมากจริงๆค่ะ