สปอย เกาหลี ตอนที่ 699
สรุปแปลอิ้งจากผู้ใช้ reddit : Jeeswag (เจ้าเดิม)
หากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะครับ เพราะมีทั้งแปลเองและดำน้ำบางส่วน
อ่านไม่เข้าใจตรงไหนก็เข้าไปอ่านคนสรุปต้นฉบับเกาหลีเป็นอิ้งได้ตามลิ้งนี้นะครับ
https://www.reddit.com/.../comments/qpkivv/699_koreans/
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้กองบก. ของหวนฉี:
หวนฉีกล่าวว่าคนที่เริ่มสงครามนี้คือฉินอ๋องและคนที่สังหารผู้คนไปมากมายก็คือฉินอ๋องเช่นกัน. กานหวังพูดปัดๆไปว่า คนที่ริเริ่มเรื่องนี้ทั้งหมดคือฉินอ๋องและนั้นก็เป็นความผิดของเขา ดังนั้นเขาก็ไม่ควรมาพูดอะไรพร่อยๆแบบนี้กับหัวหน้า. เจิ้งจึงบอกให้นางหุบปาก(หรือเอาแบบหยาบๆ ก็คือ เ[สื]อกนั้นแหละ และไม่สมควรที่จะพูดแทรกแบบนั้นกับอ๋อง) แล้วบอกว่าเขาไม่มีความสนใจที่จะมาฟังพวกไก่อ่อนไร้สาระอย่างพวกเขา. หวนฉีบอกเขา(เจิ้ง)ว่าความเพ้อฝันของเจิ้งมันช่างเหลวไหล และเขานั้นก็ฆ่าไปไม่กี่พันเอง. เจิ้งกล่าวว่าเขามานี่เพื่อจะคุยเกี่ยวกับเชลย โดยบอกว่าเขาไม่เคยให้หวนฉีประหารพวกเขาทั้งหมด. หวนฉีจึงกล่าวว่าไม่ว่าเขาจะได้รับคำสั่งหรือไม่ มันเป็นเพียงบทสรุปของสงครามที่เขา(น่าจะหมายถึงเจิ้ง)เริ่มขึ้น.
เจื้งกล่าวว่าเขามานี่เพื่อตำหนิเขา(หวนฉี) แล้วหวนฉีจึงถามกลับไปว่าเจิ้งจะเอามาลงที่เขา(หวนฉี)ทั้งหมดงั้นเหรอ. เจิ้งจึงกล่าวว่าการวางหวนฉีที่โลดเล่นเมื่อสงครามเริ่มขึ้นก็เป็นความรับผิดชอบของเขา(น่าจะหมายถึงการที่เจิ้งต้องเข้าควบคุมหวนฉี)และความรับผิดชอบอื่นๆอันใหญ่หลวงกว่านั้นคือการบดขยี้แคว้นทั้งหก. หวนฉีจึงกล่าวไปว่าเขาข่างเป็นที่เปื้อนเลืดแล้วเมื่อเทียบกันแล้วหวนฉีดูน่ารักไปเลย. เจิ้งจึงกล่าวกลับไปว่าเขารู้ดีว่าเส้นทางที่เขาเลือกมันแปดเปิ้อนไปด้วยเลือกและด้วยเหตุนี้จึงต้องมีเส้นแบ่งระหว่างทหารที่ตายเพื่อคนของเขากับการสังหารผู้ที่ยอมจำนน. พวกเขาไม่อาจให้มีคนอย่างไป๋ฉีอยู่ใน 6 เทพขุนพลรุ่นปัจจุบันได้. หม่าหลงนึกขึ้นได้ว่าสิ่งที่ไป๋ฉี่ทำไว้คือการสังหารคนสี่แสนนาย ณ ฉางผิง ในอดีต
เจิ้งกล่าวว่าเขาจดจำได้ถึงความเจ็บปวดและความบอบช้ำที่ชาวจ้าวรู้สึกและอย่างที่เขาเรียนรู้ด้วยร่างกายของเขาเองตั้งแต่วัยเยาว์. กับเหตุการณ์เช่นว่าความคิดที่จะปกครองแคว้นอื่นด้วยกฎหมายในเวลานั้นคงไร้ค่า
สิ่งที่หวนฉีกระทำลงไปก็เป็นการตอกย้ำถึงสิ่งนั้น. หากหลังจากสงครามทั้งหมดพวกเขาไม่สามารถเป็นอันหนึ่งอันเดียว ทุกสิ่งอย่างที่นำมาจนถึงตอนนี้ก็จะหวนสู่ความว่างเปล่าเช่นเดิม. ของแบบนั้นจะไม่ไว้ให้เกิดขึ้น...
หวนฉีบอกเขา(เจิ้ง)ให้รอก่อนแล้วถามเขาจริงจังในสิ่งที่พูดหรือเปล่า. เขา(หวนฉี)ถามเจิ้งว่าเขายังเชื่อจริงๆว่าหลังจากสังหารและยึดครองแผ่นดินทั้งหมดแล้ว เขาคิดว่าผู้จะสามารถเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันได้จริงๆเหรอ.
เจิ้งจึงตอบว่า "ใช่" แล้วหวนฉีก็เริ่มหัวเราะออกมา. จากนั้นหวนฉีก็ถามกานหวังว่าเธอคิดยังไงและหากเธอสามารถมีใช้ชีวิตได้อย่างภาสุขกับข้า. นางจึงพูดว่าไม่มีทางหลังจากสิ่งที่พวกจ้าวทำกับเหลิ่ยถู่. แม้ว่าพวกเขาจะเอาชนะจ้าวได้แล้ว เธอปฏิเสธที่จะอยู่เคียงข้างพวกเขาแล้วจะฆ่าพวกเขาทั้งหมดแทน
เจิ้งกล่าวว่าเขารู้ว่ามันเป็นเส้นทางที่ยากลำบากและหวนฉีเลยกล่าวว่ามันไม่ใช่เส้นทางที่ยากลำบากเลย แต่แม้ว่าสงความจะหายไปหลังจากที่แผ่นดินรวมเป็นหนึ่ง ผู้คนก็จะไม่มีวันเอาด้วย. หวนฉีกล่าวอีกว่าฉินอ๋องนั้นคาดหวังในตัวผู้คนมากเกินไป
เจิ้งจึงตอบว่าสิ่งที่เขา(ตัวเจิ้ง)พูดนั้นถูกแล้ว แล้วจึงถามว่ามีปัญหาอันใด. เขาพูดว่าเป็นเพราะเขาเชื่อมั่นและหวังในตัวผู้คน ซึ่งเขากำลังจะใช้เส้นทางที่เร็วที่สุดในการเป็นอ๋องแห่งจงหยวน. เขากล่าวว่าเขาไม่ใช่คนที่ไม่ทำอะไรเลย แล้ว"สิ้นหวัง"ลงแบบง่ายๆ... แล้วพอมองไปที่หวนฉีและคิดถึงคำว่า "สิ้นหวัง"
หวนฉีจึงถามว่าเป็นไปอะไรล่ะ แล้วถามอีกว่าวางแผนจะเอายังไง. หากเขา(เจิ้ง)ตั้งใจจะฆ่าเขา(หวนฉี)งั้นก็เอาเลยเซ้ แต่แล้วเขา(หวนฉี)ก็บอกว่า เจิ้งจะตายที่นี่เช่นกัน นั้นก็หมายความเส้นทางแห่งการนองเลือดก็จะจบลงที่นี่ด้วย(ไอที่ว่าตายไม่รู้ว่าหมายถึงตายจริงๆ หรือทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำมาจะจบลงที่นี่นะครับ). สิ่งนั้นอาจจะดีกว่าสำหรับคนที่ยังมีชีวิตอยู่ในปัจจุบัน.
เจิ้งบอกว่าถ้าไม่มีคำอธิบายเขาก็คงไม่ลังเลที่จะฆ่าหวนฉีเสีย ณ ตอนนั้นและขณะนั้นแน่. อย่างไรก็ตาม ก็ต้องขอบคุณคำอธิบายของหม่าหลง เขาจะปล่อยไปและบอกให้ทหารของพวกเขา(น่าจะทั้งฝ่ายเจิ้งกับหวนฉี)ลดดาบของพวกเขาลง. หวนฉีจึงถามไปว่าแค่คำอธิบายของหล่าหลงมันจะไปเพียงพอดีเหรอ เจิ้งตอบกลับไปว่ามันมีเหตุผลอื่นที่เขาปล่อยไป. เพราะหวนฉีได้ทำการสังหารหูเฉ่อ ซึ่งเขาไม่คิดว่ากองทัพของหวนฉีจะสามารถทำมันในศึกของพวกเขา. ระดับความสำเร็จนี้เองเป็นสิ่งที่ชางผิงจวินประเมินนั้นมันคุ้มค่าที่จนำมาพิจารณา. เพราะทั้งหมดที่รวมกันนั้น หวนฉีจึงถูกปล่อยตัวในครั้งนี้
จากนั้นหวนฉีจึงถามว่าไม่จำเป็นต้องสละที่นั่งของ 6 ขุนพลและบอกว่าเขาจะคืนปีกหากจำเป็น. เจิ้งกล่าวว่าเพื่อรวมจงหยวนเข้าด้วยกันความแข็งแกร่งของ 6 ขุนพลยังเป็นสิ่งจำเป็น. สิ่งนี้ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงและยังพูดอีกว่าเขาจะปล่อยหวนฉีไปก่อน. อย่างไรก็ตาม หากเหตุการณ์ทำนองนี้เกิดขึ้นอีกเขาจะกลับมาเอาหัวของหวนฉีอย่างแน่นอน และครั้งหน้าหากเขายังบังอาจยกเท้าขึ้นต่อหน้าอ๋องอีกเขาจะตัดพวกมันไว้ตรงจุดนั้นแล้วจากไป
บรรยาย:
ตามธรรมเนียมของฉิน มีวิธีไถ่โทษผ่านการแลกหัวในสนามรบ.
บันทึกทางปวศ.แสดงให้เห็นว่า ฉินมีศัตรูเป็นจำนวนมากในการต่อสู้และนี่อาจอธิบายได้ว่าทำไมถึงเป็นงั้น อย่างไรก็ตามไม่มีอะไรถูกบันทึกหลังจากหวนฉีฆ่าตัดหัว 100,000 ศพ
ในขณะที่ฉินอ๋องนั่งกลุ้มอยู่นั้น ซิ่นก็โผล่มาอยู่ข้างๆจึงพูดขึ้นมาว่า "เป็นไงบ้างล่ะหึ" แล้วพวกเขาก็ทักทายให้กัน