ผู้เขียนมีเจตนาดีในการเขียนบทความ ผู้เขียนก็เป็นคนหนึ่งที่สนใจธรรมะสายพระป่า เพราะอาจมีวาสนาเล็กน้อยทำให้ได้มาฟังคำสอนของครูบาอาจารย์
คำสอนของครูบาอาจารย์ต่างกันเพียงแค่คำที่ใช้แต่จุดมุ่งหมายคือการสอน ฝึกจิต ฝึกใจ กำหนดรู้อารมณ์ โดยใช้คำบริกรรมเพื่อให้จิตติดอยู่กับคำบริกรรมภาวนา สาเหตุที่ต้องทำแบบนั้นเพราะเหตุว่า โดยธรรมชาติจิตเราไม่สามารถควบคุมได้อารมณ์จะเข้ามาให้เรานึกคิดปรุงแต่งไปในเรื่องต่างๆ ทำให้เราเกิดความยินดีหรือยินร้าย ถ้าอยู่ในช่วงยินดีเราก็มีความเต็มใจในอารมณ์ความคิด แต่ถ้าเกิดนึกคิดในสิ่งที่ยินร้ายเราก็ไม่ชอบอยากให้ความคิดนี้ดับลง การภานาก็เพื่อให้จิตของเราอยู่ในคำภาวนาเพื่อให้ส่งจิตออกนอก ภาวนามีได้หลายแบบ เช่น พุทโธ ดูลมหายใจ ยุบหนอ พองหนอ โดยใช้หลัก โพชฌงค์  ในการใช้ความเพียรในการทำให้สม่ำเสมอจิตใจเราก็จะสงบได้ 
    
 สำหรับผู้เขียน กำหนดรู้ลมหายใจ ทำให้จิตผู้เขียนสบาย
 อยากให้ทุกคนช่วยอธิบายการปฎิบัติธรรมในของทุกคนเพื่อให้คนที่มีจริตเดี่ยวกันสามารถทำตามได้อยากให้เรามาช่วยกันในฐานะกัลยาณธรรม
 
ด้วยรักและอาลัย
วรเทพ