ที่มาตั้งกระทู้ครั้งนี้เพราะเรากำลังจะเลือกทางเดินที่เราคิดว่ามันน่าจะดีสำหรับเราที่สุดแต่อาจจะเป็นเรื่องที่ใครหลายๆคนมองว่ามันแย่ เรากำลังจะออกจากชีวิตครอบครัวเราเองเรารักพวกเขาน่ะแต่เขาไม่เคยเห็นว่าลูกต้องการอะไร เพียงแค่เราผิดพลาดครั้งเดียวเรากลายเป็นคนที่ถูกครอบครัวด่าทอเป็นประจำทุกวัน 
...เรื่องที่ผิดพลาดคือเราเรียนไม่จบป.ตรีเพราะเราืำงานด้วยระหว่างเรียน เราใช้เงินเกินตัวอันนี้คือสิ่งที่เราผิด เรายอมรับโทษโดยการจะใช้หนี้แทนแต่พอเราคำนวณหนี้ออกมากลับเป็นว่าส่วนที่เราใช่แค่1ใน3 เขาใช้หมดไปกับเรื่องไร้สาระของเขาเป็นส่วนใหญ่ เราต้องโอนเงินให้พี่สาวเราทุกเดือนเพราะเหตุผลคำว่าบุญคุณในอดีตเคยส่งเงินให้เราตอนเรียน ครั้งล่ะแค่500-1000 นานๆครั้งแค่นั่นถ้าพูดถึงพี่สาวซึ่งได้ทุกอย่างที่เราไม่เคยได้  ได้จัดฟันตั้งแต่มอ.ปลาย เรียนพิเศษที่ดีๆไปเที่ยวต่างประเทศ แต่งานไปแล้วได้รถไปใช้โดยไม่ต้องผ่อนไม่ต้องจ่ายประกันเลยต่างกับเราที่ต้องกลับมาอยู่บ้านแล้วทำทุกอย่างเหมือน....ที่เราโกรธแล้วรู้สึกไม่ทนคือเราได้ทาบทามจากผู้ใหญ่ให้เข้าไปทำงานในองค์กรที่หนึ่งซึ่งมันมั่นคงแต่ด้วยปากที่ดีเกินคาดของท่านทั้งสองทำให้เราถึงกับโดนดีดออกเพียงแค่เพราะท่านชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน เราแค่รู้สึกว่าการผิดครั้งเดียวของเราทำไมมันต้องกลายเป็นตราบาปทั้งชีวิตเลยหรอ????(ถ้าเราทิ้งท่านไปแล้วหาในสิ่งที่ท่านต้องการมาให้คือเงิน เราจะกลายเป็นเนรคุณมั่ย)
ปล.พี่สาวไม่เคยมาอยู่ดูแลพ่อแม่เลยมาเฉพาะเอาเงินหรือมีผลประโยชน์เท่านั่น)