จากกระทู้ก่อนหน้า เมื่อช่วงต้นปี  ที่เราได้ย้ายงานมาทำที่ทำงานใหม่ คือทำชั่วคราว ระหว่างรอผ่าน ช่วงคุกกี้เสี่ยงทาย  ตอนนั่นคิดว่าอย่างน้อยเงินเดือนคงถึง 9500 แต่เอาจริงๆแล้ว ไม่ถึง 8400 ด้วยซ้ำ......และใช่ครับ....ไม่มีเงินเหลือซื้อใดๆเลยแม้แต่อย่างเดียว ตัวคนเดียว จ่ายทั้งค่าห้อง ค่าน้ำค่าไฟ และตอนนี้ติดหนี้อีกเกือบ ครึ่งหมื่นแล้ว... ใช่ครับถึงผม วุฒิน้อย แต่ก็เคยทำงานที่เงินเดือนถึง 18+ ต่อเดือนนะครับ (ที่เก่าไม่ต่อสัญญาซัพดื้อๆ)

และเนื่องจากที่ทำงานใหม่ เป็นองค์กรขนาดกลาง และส่วนมากจะจ้างพนักงานเป็นรายวัน แต่จ่ายรายเดือน แต่ก็ยังโดนหักประกันสังคม ซึ่งก็ไม่ควรหักมั้ยละ

ลายาก ในขณะที่เราบอกว่า หักได้เลย แต่ไม่ยอม.....

และก็ถึงที่สุดเมื่อเลยช่วง คุกกี้เสี่ยงทาย เรารอด.....เราเลยมองแพลนหางานอื่นต่อเลย  เหมือนคำที่ว่าลงทุนให้ถูกที่ แต่เราคงขยันผิดที่ไปหน่อย  เลยคิดว่าคงต้องเลือกงานที่เราขยันถูกที่แล้วคุ้มค่าตอบแทน   

เราจึงตัดสินใจไลน์ไปแจ้งหัวหน้าทีมของเรา ว่า ตัดรอบเงินเดือนนี้เสร็จ อาจลาออกเลยนะครับ เนื่องจากรายได้ไม่เพียงพอต่อการใช้จ่าย

และสิ่งที่หัวหน้าทีมตอบกลับมา ก็เรียกได้ว่า คิดในใจได้แค่คำว่า ครับ....ทำไมน้อง ถึงคิดแบบนั่น อยู่ไปเรื่อยๆ เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเอง เดี๋ยวน้องก็ปรับตัวได้ พี่ก็เริ่มจากเงินเดือนน้อยๆเหมือนกัน  (อ่านถึงตรงนี้ คิดว่าไม่ทนแล้วหรอ ทนเงินไม่ถึง 7900-8200 ด้วยซ้ำ แล้วยอมเป็นหนี้เพื่อเอาเงินมาทำงาน มากินข้าวเนี้ย ไม่ทนหรอ) และก็ รายยาวอีกหน่อย   ผมจึงตอบกลับไปแค่ว่า  ผมคงต้องเลือกสิ่งที่ดี ที่เหมาะกับผมแหละครับพี่  และหัวหน้าทีมแค่กด อ่าน.....

เลยอยากฝากถึง องค์กร กลางถึงใหญ่ว่า  การที่คุณบอกมั่นคง ไม่ได้มั่นคงถึงชั้นน้อยๆข้างล่างเลยสักนิด   มั่นคงแค่บนๆกับกลางๆ  แต่คุณเหมารวมว่าดูแลดี มั่นคง ตอบแทนดี ทั้งองค์กร ไม่ได้นะครับ   คนที่ทำงานหนักกว่าคุณ ในขณะที่คุณไม่รู้ว่าหน้างานเป็นอย่างไร เพราะคุณแค่เพียงดูรายงานผ่านกระดาษ กับแค่รูปเฉยๆ แต่ไม่รู้ระบบงานจริงๆ ที่ต้องลงมือเลยสักนิด.....เหนื่อยเพียงใดไม่ได้เกี่ยง แต่ถ้าผลตอบแทนน้อยกว่า ก่อสร้าง ก็ไม่ไหวละนะครับ ไม่ได้เลือกงานเยอะ แต่ขอแค่ผลตอบแทนสอดคล้องกับแรงที่เสียไป