ปฏิการนิ่งอึ้งไปชั่วขณะเมื่อมือของหญิงสาวนั้นเลยมาแตะค้างอยู่บนแก้มของเขา  จนทำอะไรไม่ถูกอยู่ครู่หนึ่ง ได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นตึกตักจนรู้สึกได้ราวกับจะออกมาเต้นอยู่ข้างนอก  ใบหน้าร้อนผ่าวไปหมด เหมือนถูกไฟฟ้าช็อตไปที่หัวใจ เลือดฝาดกำลังสูบฉีดจนแก้มขาวละมุนนั้นแดงระเรื่อไปจนถึงใบหูแล้ว  ริมฝีปากบางค่อย ๆ โค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มด้วยความเขินอาย  เมื่อเจ้าของมือยื่นหน้ามามองใกล้ ๆ  เขาได้แต่ส่งตาหวานให้กับเธอ  ยัยตัวแสบดึงมือกลับไปแล้ว  เขายกมือจับแก้มที่ยังรู้สึกถึงความอุ่นจากมือของเธอ ได้แต่เอียงหน้าซุกอยู่ข้างหลังปีโป้ด้วยความเขินหนักมาก  

เมื่อปริมารีบดึงมือกลับมาอย่างด่วนที่สุด เมื่อมองเห็นว่า มือตนเองค้างอยู่บนแก้มของชายหนุ่ม 
‘โอ๊ย! รับตัวเองไม่ได้’

“พี่ปริม  ดูพี่การสิคะ เขินน่ารักมาก.......”  แป้งนวลมองหนุ่มนักดนตรีอายม้วนแอบอยู่ข้างหลังเด็กชายปีโป้

ปริมาอยากจะยกมือตบหน้าผากตัวเองด้วยความกลุ้มใจ คันหัวใจจี๊ดเลย  ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน  เธอจะทำอย่างไรกับพ่อหนุ่มจอมกวนดีเนี่ย!! มองเด็กแต่ละคนกำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไปตาม ๆ กัน พลางสั่งเสียงเข้มแก้เก้อ
“รีบลงโทษตัวเองเดี๋ยวนี้  นั่งสมาธิ 15 นาที ปฏิบัติ!” เด็ก ๆ วัยกำลังซนจะกลัวการลงโทษวิธีนี้มากที่สุด  แต่ก็ยอมทำตามแต่โดยดี

บรรดาเด็กน้อยทำตามคำสั่ง ต่างรีบนั่งลงกับพื้นในท่าขัดสมาธิ แล้วหลับตาปี๋  แต่ใบหน้าของแต่ละคนก็ยังอมยิ้มจนแก้มปริแล้วปริอีก

สาวชาวสวนมองหน้าชายหนุ่มที่ยังอมยิ้มเขินไม่เลิกอย่างหมั่นไส้  เธอเดินตรงดิ่งไปหาเขา
“อยากโดนอีกข้างมั้ย?”

หนุ่มหน้าหวานทำหน้าตกใจ อ้าปากค้าง เบิกตาโต  ก่อนรีบยกมือสองข้างขึ้นมาโบกไม้โบกมือปฏิเสธทันควัน พลางส่ายหน้าไปมาถี่ยิบ  เขากลัวจะโดนตบมากกว่า  ก่อนจะเอียงคอส่งยิ้มให้เธออย่างกวนประสาท  สายตาของชายหนุ่มจ้องมองเธออย่างมีความสุข  ความรู้สึกอุ่น ๆ ที่แก้มยังกรุ่นอยู่ที่หัวใจของเขา

การที่หญิงสาวจะมาถูกเนื้อต้องตัวเขานั้น มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย  เพราะยัยตัวแสบจะระมัดระวังตัวอย่างมากในการเว้นระยะห่าง  แตกต่างกับผู้หญิงทั่วไปที่เขาเคยพบเจอ  ยิ่งเธออยากอยู่ห่างเขาเท่าไหร่  แต่หัวใจเขากลับยิ่งอยากอยู่ใกล้เธอ  มันทำให้เขายิ่งประทับใจเธอมากขึ้นอีก เธอคงเป็นสาวหัวโบราณที่หาได้ยากในยุคนี้แล้ว  

แม่ครัวตัวแสบสะบัดหน้าเดินหนี พลางถอนหายใจยกใหญ่ อยากจะไล่เด็ก ๆ กลับบ้านไปให้หมดเลย  อยากจะหนีเข้าห้องไม่อยากพบหน้าหนุ่มผมยาวอีกแล้ว  แต่ยังทำอย่างใจไม่ได้  เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของปีโป้  สัญญากับเด็กน้อยไว้ว่า จะฉลองวันเกิดให้ด้วยการกินข้าวด้วยกันก่อนกลับ 
เมื่อปีโป้ลืมตาขึ้น หลังจากนั่งสมาธิครบกำหนดสิบห้านาทีแล้ว  เด็กน้อยรีบวิ่งไปหาหนุ่มนักดนตรี  

“พี่การ อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนนะครับ  วันนี้วันเกิดผม”  เด็กชายรีบจับมือชายหนุ่มเอาไว้
“ด้วยความยินดีครับ  เดี๋ยวพี่จะร้องเพลงให้ฟังดีมั้ย”  เขาย่อตัวลงมองหน้าเด็กน้อย

ปีโป้พยักหน้าถี่ ๆ ด้วยความดีใจ
“วันนี้มีอะไรกินบ้างล่ะ”
“สุกี้ครับ  ของโปรดของผมเลย”
“เดี๋ยวพี่มาช่วยนะ ไปเอากีต้าร์มาเตรียมไว้ก่อน”
“ครับ”

ปฏิการเดินกลับมาพร้อมกับกีต้าร์ตัวโปรด  มองแม่ครัวตัวแสบกับเด็ก ๆ กำลังช่วยกันเตรียมทำอาหาร บนเตามีหม้อน้ำซุปกำลังเดือด ส่งกลิ่นหอมฉุย
 “มีอะไรให้ช่วยมั้ย?”  หนุ่มจอมกวนเดินเข้าไปใกล้ พลางเอียงหน้าถามหัวหน้าเด็ก ใบหน้านั้นมีรอยยิ้มน้อย ๆ ตลอดเวลา

ปริมานิ่งไปครู่หนึ่งอย่างข่มใจเมื่อเขาเข้ามายืนอยู่ข้าง ๆ  พยายามหายใจเข้าลึก ๆ ออกยาว ๆ  มาอีกแล้วพ่อจอมกวน  เธอเปลี่ยนจากการหั่น กลายเป็นสับผักที่อยู่บนเขียงแทน  จนหนุ่มที่ยืนอยู่ตกใจ  กลืนน้ำลายลงคอฝืด ๆ รีบถอยออกไปยืนห่าง ๆ อย่างหวาดเสียว

“ช่วยปอกหอมแดงได้ไหม...” หญิงสาวหันมามองหน้าเขาพลางอมยิ้มน้อย ๆ คราวนี้นายจะได้หุบยิ้มเปลี่ยนเป็นร้องไห้แทนแน่!
“ได้จ้ะ” เขาพยักถี่ ๆ 

หนุ่มหน้าหวานเบิกตาโตเป็นไข่ห่าน  นิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งเมื่อเธอหยิบหอมแดงมาให้เขาพวงใหญ่มาก  แล้วหัวก็เล็กกระตี๊ดหนึ่ง  เหมือนหัวใหญ่ ๆ ถูกตัดไปใช้จนหมดแล้ว

“เอางี้! นายมาช่วยหั่นข่าก่อน  เดี๋ยวจะทำน้ำพริกมะเขือพวง เสร็จแล้วค่อยไปปอกหอมแดง”  เธอหันไปสั่งลูกมือสุดหล่อ
“หวังว่า...พ่อปลาแห้งอย่างนายคงจะมีแรงนะ”

ชายหนุ่มฉุนขึ้นมาทันที  รีบถลกแขนเสื้อยืดสีขาวขึ้นมาที่หัวไหล่ โชว์กล้ามแขนเป็นมัด ๆ ให้เธอดู
ยัยตัวแสบมองกล้ามแขนของชายหนุ่มอย่างงุนงง เขากลายเป็นคนมีกล้ามตั้งแต่เมื่อไหร่  และตกใจเมื่อเขาจับชายเสื้อยืดด้านหน้าเตรียมเปิดให้เธอดูซิกแพคของเขา  อีกฝ่ายรีบจับมือชายหนุ่มเอาไว้พลางโน้มตัวเข้ามาใกล้

“นายจะทำอะไร?”
“ก็จะบอกเธอว่า  ฉันไม่ใช่ปลาแห้งแล้วนะ”  หนุ่มหน้าหวานจ้องหน้าแม่ครัวตัวแสบ พยายามจะดึงเสื้อขึ้น แต่อีกฝ่ายจับมือเขากดลง  เขามองเธอที่เข้ามาประชิดตัวกำลังจับมือของเขาเอาไว้ พลางซ่อนยิ้มไว้ในสีหน้า

“จะบ้ารึไง!  จะมาโชว์อะไรแถวนี้”  หญิงสาวกวาดสายตาไปมองเด็ก ๆ รอบตัว
“ต่อไปห้ามมาเรียกฉันว่าปลาแห้งอีก  เข้าใจมั้ย?”

หัวหน้าเด็กเม้มริมฝีปากก่อนรับปากอย่างเสียไม่ได้ 
“ได้!”  

หนุ่มผมยาวมองหน้าแม่ครัวตัวดี แล้วมองมือของเธอที่จับมือของเขาเอาไว้ พลางอมยิ้ม  ทำให้หญิงสาวรีบปล่อยมือแล้วถอยออกไปยืนห่าง ๆ 

“รีบมาหั่นข่าสิ!  ฉันอยากจะรู้ว่า กล้ามของนายมีแรงแค่ไหน”  

นักร้องหน้าหวานรีบทำตามคำสั่ง  เธอบอกเขาให้หั่นข่าให้เป็นแผ่นบาง ๆ แต่ข่าแข็งมาก  เขาต้องใช้แรงมากมายมหาศาล ทั้งหั่น  ทั้งตบ  ทั้งสับจนข่ากระเด็นกระดอนไปคนละทิศละทาง  เล่นเอาเหงื่อตกเลยทีเดียว  ทำไปมองหน้าคนสั่งไป  สีหน้าเธอกำลังยิ้มระรื่นเชียว  มีความสุขละซี้...ได้แกล้งเขาเนี่ย...เอาเถอะ  ดีกว่าเห็นเธอทำหน้าบึ้ง  ขอเพียงเธอยิ้ม เขาจะยอมให้แกล้งแต่โดยดี  ที่สำคัญขนาดเขาเป็นผู้ชายยังต้องใช้แรงมากขนาดนี้เลย  ถ้าเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเธอจะต้องใช้แรงมากขนาดไหน 

หนุ่มหน้ามนตบมือชอบใจเมื่อข่ากระเด็นไปโดนคนสั่งไปหลายที  พลางหัวเราะเงยหน้าไปข้างหลังจนแทบจะหงายหลังอยู่แล้ว ก่อนจะหมุนตัวกลับมาก้มหน้าหัวเราะต่อไม่ยอมหยุด ท่าหัวเราะของเขาทำให้เด็ก ๆ พากันหัวเราะขำตามกันยกใหญ่

“นี่! ไปตามเก็บมาให้หมดเลยนะ ที่กระเด็นกระดอนไปเนี่ย!”  แม่ครัวหันขวับมาดุเมื่อข่าชิ้นใหญ่กระเด็นมาโดนหัวของเธอ  แต่พอมองเห็นท่าหัวเราะของพ่อจอมกวนแล้วก็อดขำไม่ได้ เขาน่าจะบ้าไปแล้ว  หัวเราะไม่ยอมหยุด มือสองข้างจับกับโต๊ะเอาไว้  ก้มหน้าหัวเราะจนเขาแทบจะยืนไม่อยู่แล้ว

“ข่าพอแล้วนะ  นายไปปอกหอมได้แล้ว”  

หนุ่มหน้าหวานพยายามกลั้นหัวเราะ เดินไปนั่งปอกหอมแดงตามคำสั่งที่ได้รับมอบหมาย  ผ่านไปซักพักใหญ่เขาต้องหยุดปอก เพราะแสบตามาก ต้องกะพริบตาแล้วกะพริบตาอีกจนต้องลุกไปล้างหน้าก่อนจะค่อยมาปอกต่อ  แม้จะรู้ดีว่าถูกเธอแกล้ง  แต่ก็ยอมให้แกล้งแต่โดยดี  เขาอยากช่วยเธอ  ไม่อยากให้เธอต้องเสียน้ำตาเพราะหอมแดง

“แค่นี้...ฉันทำให้เธอได้ สบายมาก” เขาเงยหน้าขึ้นมองคนขี้แกล้ง พลางยกแขนเสื้อเช็ดน้ำตาเมื่อรู้สึกแสบตา เห็นแม่ครัวกำลังวุ่นวายอยู่หน้าเตาเพื่อปรุงอาหารอยู่  ตัวนิดเดียวทำไมเก่งขนาดนี้  ดูแลเด็ก ๆ ตั้งหลายคน  เธอต้องเป็นภรรยาที่ดี  เป็นแม่ที่ดีในอนาคต  เขาอมยิ้มเขินอยู่คนเดียว

ยัยตัวแสบหันมามองหนุ่มนักดนตรี ที่ก้มหน้าก้มตาปอกหอมแดงหัวกระจิ๊ดริด  ดูมีความตั้งใจมาก  นึกไม่ถึงว่า จะนิ่งมีสมาธิดีขนาดนี้  ไม่น่าเชื่อว่า คนอย่างเขาจะทำอะไรแบบนี้ได้นาน  ครู่หนึ่งมองเห็นปีโป้เข้าไปช่วยปอกหอมแดงอีกคน ดูเหมือนเด็กชายจะชอบเขามาก ชายหนุ่มกอดคอเด็กชายไว้ ถ่ายรูปด้วยกันอย่างเท่ ๆ ก่อนช่วยกันปอกหอมแดงต่อ  ไม่นานเด็กคนอื่น ๆ เข้าไปช่วยกันปอกอีก  ปอกไปโม้ไป เช็ดน้ำตาไป หัวเราะกันไปอย่างสนุกสนานเชียว 
  
อาหารทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว  ถูกจัดวางไว้บนโต๊ะยาวตัวใหญ่ มีส้มตำ น้ำพริก  ผัดผักรวมมิตร  ผักสดผลไม้
ปริมาเรียกเด็ก ๆ มายืนล้อมโต๊ะอาหารอย่างพร้อมเพรียงกัน  ก่อนจะร่วมกันอวยพรให้เด็กชายปีโป้  โดยมีปฏิการเล่นกีต้าร์ร้องเพลง Happy birthday ให้  ทุกคนช่วยกันตบมือร้องเพลง พลางยิ้มให้กันอย่างมีความสุข  ก่อนจะเริ่มทานอาหาร  หากใครต้องการทานสุกี้สามารถไปลวกผักและวุ้นเส้นเองตามใจชอบ

“นี่! น้ำพริกอะไรเหรอ”  หนุ่มผมยาวมองน้ำพริกในถ้วยที่หน้าตาดูประหลาดสีเขียวคล้ำค่อนไปทางดำ

“น้ำพริกมะเขือพวง หรือเรียกอีกชื่อว่า เมาะมะเขือ” แม่ครัวตัวแสบตอบ

ชายหนุ่มตักน้ำพริกมะเขือพวงมาใส่จาน คลุกกับข้าวกล้องร้อน ๆ ทำตามหัวหน้าเด็กดูบ้าง คำแรกที่เอาเข้าปาก  แล้วเคี้ยวพลางพยักหน้าถี่ ๆ ก่อนจะทำตาลุกวาว สีหน้านั้นบ่งบอกว่าอร่อยมาก หอมสมุนไพร โดยเฉพาะกลิ่นหอม และรสเผ็ดซ่าของข่า โดนใจเขาจริง ๆ

“พี่การอร่อยมากจนไปถึงดาวอังคารแล้วนะคะ”  แป้งนวลแซวใบหน้าที่ดูเอร็ดอร่อยของชายหนุ่ม ทำให้ทุกคนพากันหัวเราะ

“ใส่อะไรบ้างเหรอ”  หนุ่มหน้าหวานติดใจ  ตักน้ำพริกมาใส่จานคลุกข้าวอีก  หยิบผักชีสด ๆ เข้าปากไปด้วย  กินจนแก้มขาวละมุนตุงโย้เป็นก้อนกลม ๆ

“กระเทียม หอมแดง ขิง ข่า ตะไคร้ กระชาย มะเขือพวง เอาไปคั่วให้สุก แล้วเอาไปปั่นใส่เกลือ ซีอิ๊ว แค่นี้เอง”  เธอมองเขากินอย่างเอร็ดอร่อยเชียว  กินผักสดเป็นว่าเล่นเลย  นึกไม่ถึงว่าจะกินผักสดเก่งขนาดนี้ โดยเฉพาะผักชี เหมือนจะชอบมากเป็นพิเศษ  เธอแกล้งหยิบผักชีในชามมาจนหมด  เขามองตามมือของเธอที่หยิบผักชีไปต่อหน้าต่อตา  มองตามตาละห้อยอย่างเสียดาย  กลืนน้ำลายเอื๊อก  คนขี้แกล้งอดหัวเราะขำไม่ได้  หน้าตาของเขาดูตลก และน่าเอ็นดูมาก  ช่างน่าแกล้งเสียจริง 

เด็กหญิงปูกำลังลวกผักและวุ้นเส้นใส่ชามตัวเอง  ก่อนจะตักน้ำซุปใส่ชามเดินมา  แต่เท้าดันไปสะดุดสายแก๊สที่อยู่บนพื้นอย่างแรง  แรงกระชากทำให้สายแก๊สที่หัวหลุด แก๊สพุ่งออกมาและติดไฟทันที  เปลวไฟติดมาแก๊สที่กำลังพุ่งออกมาเป็นทางยาวตามแนวขวางจากถังแก๊ส
ปริมาตกใจรีบลุกขึ้นเข้าไปหาเด็กหญิงปูอย่างรวดเร็ว ดึงตัวออกมาทันที ส่งเด็กหญิงปูให้แป้งนวลพาไป ก่อนที่เธอจะเข้าไปปิดหัวที่ถังแก๊ส  แต่ถูกมือของปฏิการดึงแขนไว้

“ปริม ไปดูเด็ก ๆ อย่าให้เข้ามาแถวนี้ ฉันจัดการเอง”  หนุ่มผมยาวบอกหญิงสาวด้วยน้ำเสียงจริงจังเหมือนเป็นคำสั่ง  ก่อนจะปล่อยมือเธอ แล้วหันไปมองดูเปลวเพลิงที่พุ่งออกมาจากถังแก๊สเป็นทางยาว  ถังแก๊สอยู่ติดกับเสาซึ่งอยู่ตรงมุมที่ติดกับกำแพงพอดี ทำให้การเข้าไปปิดถังแก๊สนั้นยากมาก  เขามองซ้ายมองขวาเพื่อหาผ้าขี้ริ้ว  เมื่อเจอแล้วรีบนำไปชุบน้ำบิดให้หมาดพยายามเดินเข้าไปให้ใกล้ถังมากที่สุด  จึงโยนผ้าเปียกไปคลุมถังแก๊ส ทำให้เปลวเพลิงสงบลงทันที  รีบเข้าไปปิดหัวแก๊ส  แล้วตรวจสอบสายแก๊ส ปรากฏว่าแหวนที่รัดสายแก๊ส จุดต่อกับหัวแก๊สนั้นน็อตที่ขันไว้หลวม  เมื่อโดนเดินเตะจึงหลุดออกมาได้ง่าย

หัวหน้าเด็กรีบเดินเข้าไปหาชายหนุ่มเมื่อเพลิงสงบลงแล้ว
“เกิดจากอะไรเหรอ?”  หญิงสาวถามถึงสาเหตุ  มองเขากำลังตรวจสอบสายแก๊สอยู่
“น็อตตรงนี้หลวม  เดี๋ยวจะขันให้แน่น”

“ขอบใจนายมากนะ”  เหตุการณ์เมื่อครู่ทำให้เธอตกใจไม่น้อยเลย
 “แล้วนายเป็นอะไรรึเปล่า?”  สาวชาวสวนถามด้วยความเป็นห่วง

หนุ่มหน้าหวานนิ่งอึ้งไปเล็กน้อยเมื่อเธอแสดงความห่วงใยจากสีหน้าและน้ำเสียงนั้น  เกือบจะตอบไปว่า ไม่เป็นอะไร  แต่หยุดไว้ได้ทัน  เขาอยากจะอ้อนเธอมากกว่า

“ตรงมือรู้สึกเจ็บ ๆ”  ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาวางในอากาศให้คนตรงหน้าดู
หญิงสาวมองมือขาวสวยเรียวตรงหน้า เขาเป็นผู้ชายที่มือสวยมาก แต่ทว่าตอนนี้มือข้างหนึ่งปลายเล็บกลายเป็นสีดำจากการปอกหอมแดง  ทำให้เธออดอมยิ้มไม่ได้ 

“ไม่เห็นเป็นอะไรนี่...”
“เล็บฉันดำหมดแล้ว”  ชายหนุ่มบ่นเบา ๆ

“เจ็บตรงไหนเหรอ”  แม่ครัวตัวดีถามต่อไป  ไม่เห็นมือของเขาจะเป็นอะไรเลย
หนุ่มจอมกวนอมยิ้มน้อย ๆ
“คงเจ็บเพราะโดนข่าทิ่มเอา”  เขาพูดพลางหัวเราะ ทำให้เธอหัวเราะตามไปด้วย

“ช่วยดูหน้าฉันหน่อย ผมฉันถูกไฟไหม้หรือเปล่า” อีกฝ่ายยังอ้อนต่อ
หญิงสาวจึงเงยหน้าขึ้นมองหน้าชายหนุ่ม  ที่ยื่นเข้ามาใกล้รอสบตากับเธอ  
 
 
 
**************************  

สวัสดีค่า  สบายดีกันรึเปล่าคะ  เอาตอนหวาน ๆ มาฝากค่า...^^