รุ่งโรจน์ ชายหนุ่ม วัย 44 จะเรียกว่า ลุง ก็ได้สำหรับ คุณแม่วัยรุ่นที่เขาเจอในเซเว่น เคยเรียกเขาแบบนั้น ทำเอารุ่งโรจน์ แอบขำในใจ ดีไม่เรียก ปู่
เช้าวันนั้น รุ่งโรจน์ ไปทำงานเหมือนทั่วไป บนถนน ทองหล่อ ซึ่งเต็มไปด้วย ห้างเซเว่น รายล้อม แทบจะเรียกว่า 4 เซเว่น ซ๊ายขวา สองฝั่ง มีหมด แถม ธนาคารเรียงรายอย่างกับ เสาไฟฟ้า และ ทุกเซเว่น มีแม่วัยรุ่น เจอ รุ่ง ทุกครั้ง บอกลูกหลบลุงหน่อย รุ่งบ่อจอยเลยแฮะ แถวนั้น
รุ่งโรจน์ วัย 44 โฟร์ตี้โฟร์ เข้าทำงานปั๊ป ก็เจอเพื่อนร่วมงานรุ่นพี่ อายุ 59 เป็นคนจีนไต้หวัน แต่พูดไทยได้ แกแต่งงานกับสาวไทย พูดไทยได้แต่ไม่ชัด
รุ่นพี่คนนี้ ชื่อ หว่อง และ ทันทีที่เจอ หว่อง ก็เข้า engage กับ รุ่งทันที พร้อมพูดว่า
อั๊ยย่ะ ลื้ออ่ะ หัวหน้าตามหาด่วงอ่ะนะ ลื้ออ่ะ วันก่องไปโพะ ลูกค้า แล้ว มีปังหาใช่ป่าวอ่ะ
รุ่งฟังเสร็จ ก็ตอบว่า อ้าว พี่ พวกเราก็มีปัญหากับลูกค้า ทั้งนั้นนะ พี่ก็มีปัญหากับลูกค้า ก็ลูกค้าจะเอาของถูกๆ ดีๆ มันมีไหมล่ะพี่ พี่ก็รู้
หว่อง ฟังเสร็จ โมโหหน่อยๆ โดนย้อน แต่ยังคงพูดต่อ ลื้อม่ายรุอะไร
อั๊วะน่ะ มังใกล้ กาเสียงเลี้ยว ไม่ได้เป็นคง สังคังอาไร หัวหน้าไม่ว่าอั๊วะหรอก แต่ลื้ออ่ะ ลื้ออ่ะ ( รุ่นพี่ย้ำ ) ลื้ออ่ะ นะ มันเป็นคงสังคัง สังคังมากๆดั้ว ( หว่องลากเสียงยาว )
แหม รุ่นพี่ พูดคำไหนไม่ชัด ก็อย่าพูดดีกว่าพี่ ผมไม่ได้เป็นคนสังคง นะ ผมยืนยัน
ขณะเดียวกัน เชอรี่ พนักงานใหม่ฝ่ายบัญชี คนสวย ก็มองสองคนนีคุยกัน แล้ว หัวเราะหยุดไม่ได้ ก็เรื่องเป็นคนสังคันนี่แหล่ะ เธอหัวเราะแบบ non stop ตั้งแต่ หว่อง พูดคำแรก จน รุ่ง ย้อนคำสุดท้าย เชอรรี่ งี้ ตัวงอ พร้อมยกมือ บอก ขอไปส้วมแป๊ป ( สงสัย หัวเราะมากไป ลำไส้เคลื่อน ) แล้วเชอรี่ก็ย้ายก้นออกจากห้องไป
รุ่งโรจน์ มองตาม ก่อนจะทัก เพราะ เชอรี่ ทำของตก
รุ่งโรจน์ : " เชอรี่ ลอรีเอะ ร่วง "
เชอรี่ : ว๊าย ขอบคุณค่ะ ดีนะไม่ไปเสียรอบ แล้วเชอรี่ก็รีบเก็บ ก่อนวี่งส่าย ซ๊ายขวาซ๊าย ไปส้วม
หว่องไม่รอช้า ตามเชอรรี่ไปตีดๆ จน รุ่งสงสัยว่า ต้องช่วยกันด้วยหรือนี่
พร้อมกับ รุ่งที่ พูดกับตัวเองว่า นี่แหล่ะ คงจะเป็นเรื่อง สังคัง ของแท้ 555
ยังไม่ทำความคีดรุ่งหายไป เจ้านายสาว วัยเดียวกัน ออกมายืนหน้าห้อง เธอเป็นคนฮ่องกง สามีเป็นคนไทย ตะโกนเรียก รุ่ง ว่า ' มาแล้วก็รีบๆโหน่ย ชั้นมีเรื่องสังคัง รอเธออยู่ "
รุ่ง ส่ายหัว ก่อนเข้าไปคุยกับเจ้านายสาว เกี่ยวกับเรื่องสังคัง ของเขาและเธอ
เรื่องสั้น คนสำคัญ
เช้าวันนั้น รุ่งโรจน์ ไปทำงานเหมือนทั่วไป บนถนน ทองหล่อ ซึ่งเต็มไปด้วย ห้างเซเว่น รายล้อม แทบจะเรียกว่า 4 เซเว่น ซ๊ายขวา สองฝั่ง มีหมด แถม ธนาคารเรียงรายอย่างกับ เสาไฟฟ้า และ ทุกเซเว่น มีแม่วัยรุ่น เจอ รุ่ง ทุกครั้ง บอกลูกหลบลุงหน่อย รุ่งบ่อจอยเลยแฮะ แถวนั้น
รุ่งโรจน์ วัย 44 โฟร์ตี้โฟร์ เข้าทำงานปั๊ป ก็เจอเพื่อนร่วมงานรุ่นพี่ อายุ 59 เป็นคนจีนไต้หวัน แต่พูดไทยได้ แกแต่งงานกับสาวไทย พูดไทยได้แต่ไม่ชัด
รุ่นพี่คนนี้ ชื่อ หว่อง และ ทันทีที่เจอ หว่อง ก็เข้า engage กับ รุ่งทันที พร้อมพูดว่า
อั๊ยย่ะ ลื้ออ่ะ หัวหน้าตามหาด่วงอ่ะนะ ลื้ออ่ะ วันก่องไปโพะ ลูกค้า แล้ว มีปังหาใช่ป่าวอ่ะ
รุ่งฟังเสร็จ ก็ตอบว่า อ้าว พี่ พวกเราก็มีปัญหากับลูกค้า ทั้งนั้นนะ พี่ก็มีปัญหากับลูกค้า ก็ลูกค้าจะเอาของถูกๆ ดีๆ มันมีไหมล่ะพี่ พี่ก็รู้
หว่อง ฟังเสร็จ โมโหหน่อยๆ โดนย้อน แต่ยังคงพูดต่อ ลื้อม่ายรุอะไร
อั๊วะน่ะ มังใกล้ กาเสียงเลี้ยว ไม่ได้เป็นคง สังคังอาไร หัวหน้าไม่ว่าอั๊วะหรอก แต่ลื้ออ่ะ ลื้ออ่ะ ( รุ่นพี่ย้ำ ) ลื้ออ่ะ นะ มันเป็นคงสังคัง สังคังมากๆดั้ว ( หว่องลากเสียงยาว )
แหม รุ่นพี่ พูดคำไหนไม่ชัด ก็อย่าพูดดีกว่าพี่ ผมไม่ได้เป็นคนสังคง นะ ผมยืนยัน
ขณะเดียวกัน เชอรี่ พนักงานใหม่ฝ่ายบัญชี คนสวย ก็มองสองคนนีคุยกัน แล้ว หัวเราะหยุดไม่ได้ ก็เรื่องเป็นคนสังคันนี่แหล่ะ เธอหัวเราะแบบ non stop ตั้งแต่ หว่อง พูดคำแรก จน รุ่ง ย้อนคำสุดท้าย เชอรรี่ งี้ ตัวงอ พร้อมยกมือ บอก ขอไปส้วมแป๊ป ( สงสัย หัวเราะมากไป ลำไส้เคลื่อน ) แล้วเชอรี่ก็ย้ายก้นออกจากห้องไป
รุ่งโรจน์ มองตาม ก่อนจะทัก เพราะ เชอรี่ ทำของตก
รุ่งโรจน์ : " เชอรี่ ลอรีเอะ ร่วง "
เชอรี่ : ว๊าย ขอบคุณค่ะ ดีนะไม่ไปเสียรอบ แล้วเชอรี่ก็รีบเก็บ ก่อนวี่งส่าย ซ๊ายขวาซ๊าย ไปส้วม
หว่องไม่รอช้า ตามเชอรรี่ไปตีดๆ จน รุ่งสงสัยว่า ต้องช่วยกันด้วยหรือนี่
พร้อมกับ รุ่งที่ พูดกับตัวเองว่า นี่แหล่ะ คงจะเป็นเรื่อง สังคัง ของแท้ 555
ยังไม่ทำความคีดรุ่งหายไป เจ้านายสาว วัยเดียวกัน ออกมายืนหน้าห้อง เธอเป็นคนฮ่องกง สามีเป็นคนไทย ตะโกนเรียก รุ่ง ว่า ' มาแล้วก็รีบๆโหน่ย ชั้นมีเรื่องสังคัง รอเธออยู่ "
รุ่ง ส่ายหัว ก่อนเข้าไปคุยกับเจ้านายสาว เกี่ยวกับเรื่องสังคัง ของเขาและเธอ