ตอนเรียนจบผมตั้งเป้าต้องทำเงินเท่านั้นเท่านี้ เที่ยวทุกที่ กินทุกอย่าง ซื้อทุกสิ่งที่ไม่เวอร์เกิน ขับซุปเปอร์คาร์ ก่อนอายุ 35 ปี
ผมวันนี้ยังไม่ 30 ดี ผมทำได้หมดแล้ว วันที่ผมสำเร็จ ชีวิตพังหมด งงดี 

พ่อ แม่ป่วยเป็นโรคหลายอย่าง โรคคนแก่โผล่มาเป็นชุดและมีสัญญาณที่ไม่ดีในอนาคต

ชีวิตคู่พัง เกิดจากความไม่รู้จักพอของอีกฝ่ายนะครับ ทั้งๆที่ทุกอย่าง ผมให้ได้หมด
เงินที่ได้มาเกิดจากการเป็นมนุษย์เงินเดือนล้วนๆ มี work life balance แน่นอน ทำงาน จ-ศ ไม่มีโหม 
เพราะคิดถึงความเสี่ยงที่เรื่องนี้จะพัง หยุดเทศกาลก็ไปเที่ยว ตปท. ตลอด
ทำตัวให้ดูดีมากๆ แน่นอนแฟนย่อมอยากอยู่ข้างคนที่ดูดี เป็นธรรมชาติของคน แถมดูแลยันครอบครัวเค้า
แต่สุดท้ายก็พัง เรื่องนี้คอนโทรลยากจริงๆ เหมือนซื้อหวย 

เพื่อนฝูงเหลือนิดเดียวจริงๆ จากการที่เป้าหมายถูกตั้งมาตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัย ไม่ค่อยกิน เที่ยว 
พอหวนกลับไป เพราะแค่ต้องการเพื่อน พร้อมสนุกสนาน เฮฮา เพื่อนไม่มีเงินไม่ใช่ปัญหา จ่ายให้หมด
ด้วยใจที่บริสุทธิ์ บางทีนั่งกินข้าวก็ถามสารทุกข์สุกดิบกัน แต่ผมจะพยายามเลี่ยงไม่อยากที่จะพูดเรื่องนี้
เพราะทราบดีว่ามันก็เหมือนเป็นการไปพูดเปรียบเทียบกันเปล่าๆ แต่ก็หนีไม่พ้นอยู่ดี เวลาโดนถาม
พอบอกไปทุกคนก็แบบเออๆ เก่งเว้ย แต่แบบความรู้สึกมันก็แปลกๆ บอกไม่ถูก อารมณ์มันไม่ใช่ 
และท้ายที่สุด ทุกคนก็เริ่มห่างๆไป

ทุกวันนี้รู้สึกว่า ว่างเปล่ากับชีวิต พยายามหาความสุข กลับมาหาเกมเล่นแต่ก็ทำได้แปปเดียว 
หาหนังซีรีย์ดูก็พอช่วยได้ ให้รู้สึกเวลามันผ่านๆไป จะไปลงเรียนต่อ ดร. ก็รู้ตัวดีว่าเรียนฆ่าเวลา
ไม่ได้มีแพชชั่นจริงๆ

ที่ผมมาพิมเรื่องทั้งหมด ก็หวังว่าจะได้เจอคนที่ประสบอะไรมาคล้ายๆกัน
เผื่อผมจะได้มุมมองอะไรบ้าง ตอนนี้ผมเหมือนคนที่อยากให้เวลาผ่านไปวันๆ
ความภูมิใจที่ผมเคยมีตอนสรุปรายได้ ภงด.  การขึ้นตำแหน่ง  การซื้อของที่แพง
มาวันนี้ ผมรู้สึกเฉยชามากๆ ว่างเปล่า

ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบนะครับ