สวัสดีค่ะ

เราคบกับแฟนมาได้ 2-3 ปีได้ค่ะ
คู่เราไม่สามาถบอกจำนวนปีที่ครบกันได้แบบเป๊ะๆ แต่เรากำหนดให้ 11.11 ถือเป็นวันครบรอบค่ะ (มันจำง่ายดี)

เราห่างกับแฟน 20 ปีค่ะ ปัจจุบันเรา 22 ขวบ ☺️

แฟนเราเป็นได้ทุกอย่าง ครู พี่ชาย เพื่อน และแฟนสุดท้ายค่ะ เขาเกิดวันพฤหัสบดี และดูท่าจะเป็นอย่างที่คนเกิดวันนี้เขาเป็นกัน คือ ชอบสอนค่ะ มีจิตวิญญาณความเป็นครูสูงมาก

ช่วงเวลาที่คบกัน ยอมรับว่าได้เรียนรู้หลายสิ่งอย่างจากเขาได้เยอะ เขาประสบการณ์แน่นจริงๆค่ะ นับถือเลย เขาเคยเป็นอดีตวิศกรเขื่อน อะไรที่ไม่เคยรู้ เขาก็ช่วยบอกกล่าวให้จากประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมา

แต่ ณ ปัจจุบัน เริ่มรู้สึกถึงช่องว่างบางอย่างค่ะ เขาสอนเราจนทำอะไรด้วยตัวเองเป็นเยอะมากเรียกได้ว่าทักษะพื้นฐานในการดำรงชีวิตก็จากเขา เรียกได้ว่าถ้าต้องทำอะไรด้วยตัวเองจริงๆก็ไม่กลัวแล้วค่ะ ถึงจะไม่มั่นใจในบางสถานการณ์แต่ก็มีความกล้ามากกว่าแต่ก่อนแล้วค่ะ

ทำอะไรได้ด้วยตัวเอง จน...คิดว่าจะมีแฟนไปทำไมก็ไม่รู้ค่ะ

หลังๆมา รู้สึกว่าเค้าไม่สนใจ แคร์ พูดคุย ให้ความสนใจกับความรู้สึกเราน้อยลง
คือใน 1 อาทิตย์เราจะมีวันห่างกับแฟน 3 วัน ช่วงเวลาที่ห่างกันไปนั้น ก็จะไม่มีการติดต่อมาจากเขาเลยค่ะ น้อยครั้งมาก คือเงียบหายกันไปเลย และเป็นเราที่จะทักไลน์ไป ว่า วันนี้ทำไร กินไรยัง

และเราก็ได้ feedback จากเขามาว่า มันเป็นคำถามเดิมๆ ถามทุกวัน และมันชวนคุยต่อไม่ได้เยอะ(เจ้าตัวไม่ได้ออกตัวรำคาญ) แต่แค่มันต่อยอดเรื่องคุยไม่ได้ เลยดูเหมือนคุยน้อย และเหมือนเขาโตแล้ว ดูแลตัวเองได้ และไม่จำเป็นต้องห่วง ตามเช็คอะไรขนาดนั้น เขาดูแลตัวเองได้

ทุกวันนี้เราเลย พยายามถาม สารทุกข์สุกดิบน้อยลง เพราะใน 1 อาทิตย์ เราห่างกันแค่ 3-4 วัน และบ้านก็อยู่ไกลกันไม่เท่าไหร่ เลยไม่จำเป็นต้องติดต่อกันเบอร์นั้น (แต่ในใจก็ยังอยากรู้ค่ะ ว่าเขาทำอะไร ที่ไหน เข้าบ้านรึยัง แต่ไม่ถามในไลน์ ไม่โทรถามอีก)

ส่วนตัววันก่อน เรามีสอบ พอกลับบ้านมา เขาก็ไม่เคยถามค่ะ ว่า "สอบเป็นไงมั่ง ทำได้ไหม ข้อสอบยากป่าว" เคยถามว่า ทำไมดูไม่สนใจเลย เขาบอกว่า แค่สอบเอง ผ่านไปได้อยู่แล้ว มันไม่ใช่เหตุการณ์ร้ายแรง หน้าสิ่วหน้าขวาน เรื่องใหญ่อะไร และเขารู้ว่าเราผ่านมันไปได้อยู่แล้ว
(ปล. เรากับแฟน ยังแยกบ้านกันอยู่ค่ะ ยังไม่ย้ายไปอยู่กับเขา)

แต่พอเจอหน้ากัน ก็สอนเราโน่นนี่ปกติค่ะ...ก็เหมือน พี่ชาย ท่านหนึ่งดี

แต่ด้วยหลังๆมา รีแอ็คชั่น เขามีน้อยลง และเราเองก็เริ่มต้องการมากขึ้น เรียกร้องจากเขา อยากให้เป็นเหมือนเมื่อก่อน ก็เผลองี่เง่าตามประสาและน้อยใจ

เป็นแบบนี้มาหลายหนแล้วค่ะ จึงเกิดการทบทวนตัวเอง คิดว่า ด้วยเพราะเราเป็นคนติดแฟนด้วย บางทีหน้ามืดตามัวไปกับอารมณ์ของตัวเอง ไม่อยากรบกวนชีวิตอันสงบสุขของเขาค่ะ

ตั้งแต่คบกันมา เคยทดลองห่างกัน 2 รอบแล้ว เป็นเขาที่คงโทรมาง้อ แต่รอบนี้คิดว่า จะห่างออกมาดูจริงๆแล้วค่ะ ถ้าเขาไม่ยื้อ คงจะห่างกันยาวๆ และคิดว่าอาจจะเป็นการห่างกันโดยไม่ได้บอกกล่าวด้วยค่ะ เพราะด้วยความที่เขามีการติดต่อกับเราน้อยลง และเป็นเราที่พยายามติดต่อไป ชวนคุยตลอด เราเองก็คิด ถึงเวลาที่จะมาโฟกัสตัวเองบ้าง ไม่อยากทักไปคุยแล้วค่ะ เหนื่อย เหมือนพยายามให้ความสัมพันธ์มันดีอยู่คนเดียวเลย

บางทีก็รู้สึกว่ามีแฟน เหมือนไม่มีเลยค่ะ

ไหนๆก็จะสิ้นปีแล้ว คิดว่าตัวเองยังเด็กไป คงงี่เง่า ความรักในวัยผู้ใหญ่เป็นแบบไหน ก็ยังไม่เข้าใจค่ะ มันคือเย็นชาแบบนี้หรอ รู้ว่าแค่เพียงมีรักอยู่ แต่ไม่ใยดีเลย

เราเลยทบทวนพฤติกรรมตัวเองที่ยังง้องแง้ง ว่าควรอยู่กับตัวเองสักพัก กลับมาเอ็นจอยกับตัวเองค่ะ

อยากเป็น #คนสวย #เก่ง และ #รวย
ในอนาคต แน่นอนกว่า

#ขอกำลังใจก้าวต่อไปนะคะ

มีอีกคำถามนึงค่ะ ความรักแบบผู้ใหญ่เป็นยังไงคะ ?