ภาวนาเสร็จก็หลับไปแล้วฝันว่าเราขายตลาดคนจีนได้เงินมาหมื่นล้าน
ก็ยกเงินให้แม่หมดเลยคิดว่าเราจะได้บุญเยอะและมีความสุข

ก็ฝันต่อว่าพอตายไปจากโลกก็ไปอยู่ในที่นึงร่มเย็นมาก

มีสายลมพัดใส่ตัวแบบเอื่อยๆเหมือนพัดลมกน้าหนาว

พอลมดับก็รู้สึกกะวนกะวายไม่เย็นตลอดก็เลยนึกถึงธรรมะที่ฟังมามันไม่ใช่นิพพานนี่
ถ้าเรามาอยู่นิพพานต้องไม่ทุกข์อีกสิ

ก็นึกติดอยู่ต้องนานตรูไปผิดพลาดตรงใหนวะ
ก็อ๋อ เลยคิดแบบ ปฏิจจสมุปบาท

เพราะตรูไม่ดับเหตุนี่เอง เพราะก่อนตายจิตดันไปยึดเอาบุญใหญ่เป็นที่พึ่งไม่รู้จักปล่อยวางก่อนตาย
ก็เลยเกิดอัตตา พอเกิดอัตตาก็เกิดทุกขัง อนิจจัง อนัตตา

มันไม่ใช่ความสุขที่แท้จริงนี่หว่ามันต้องสุขแบบสงบแบบนิพพาน

ผมคิดแบบนี้ถูกไหมครับพี่น้องกัลยามิตรแค่พลาดนิดเดียว แม้เป็นความฝัน
มันก็พอสอนเราได้อยู่แต่ถ้าเกิดตายไปจริงๆไม่ใช่ ฝันเรื่องใหญ่เลยครับ