เราเจอปันหาที่หาทางออกไม่เจอตั้งเเต่เกิดเรื่อง พ่อเเม่ตัดขาดจากเรา เรามีเเค่ปุ่กับย่าที่คอยเป็นห่วงเราอยุ่ตลอดเวลาคอยโทรมาถามเราตลอด ชีวิตเราเหลือแค่ท่าน ญาติคนอื่นไม่มี เรามาขออาศัยอยุ่บ้านเเฟนเพื่อหนีปันหาหนี้สิน เเต่มันเราทำไห้เราคิดฟุงซ้านคิดมาก นอนไม่หลับทุกคืน รึหลับไม่สนิท คิดตลิดเวลาต้องคอยกินยา เเก้เครียดอยู่ตลอด บางครั้งก้คิดที่จะฆ่าตัวตาย คิดว่าถ้าตายไปแล้ว จะจบทุกอย่าง ตอนนี้กำลังคิด จะตาย ดีไหม จะอยุ่เพื่อใคร อยุ่ไปทำไม บางทีก็คิด เหมือนอยุ่ในที่มืดหาเเสงสว่างไม่เจอ เราไม่มีเพื่อนฝูง ไม่มีญาติ ไม่มีใคร
เราอาจเป็นตัวปันหา สมองเราได้เเต่คิด ว่าตายดีไหม ตายแบบไหนดี แบบนี้เรียกโรคซึมเศร้าไหม คะ
ตาย คือทางออกรึไม่
เราอาจเป็นตัวปันหา สมองเราได้เเต่คิด ว่าตายดีไหม ตายแบบไหนดี แบบนี้เรียกโรคซึมเศร้าไหม คะ