สวัสดีค่ะ เจอกันอีกแล้วนะคะ วันนี้ฉันจะมาเล่าต่อจากเมื่อวาน หลังจากนั้นได้ไม่นานฉันก็ตัดสินใจไปทำงานค่ะ อันที่จริงฉันไม่ได้อยากไปเลยค่ะแต่มันจำเป็นต้องไป ฉันสมัครเข้าทำงานที่หนึ่ง เป็นครั้งแรกที่ฉันจะได้ทำงานหลังจากที่เรียนจบมา ฉันทำงานไม่ตรงสายที่เรียนมาหรอกค่ะ  ตอนสัมภาษณ์งานเขาถามฉันว่าจะทำงานในไลน์ หรือจะเป็นธุรการ ฉันเลือกธุรการค่ะ ฉันอยากลองทำดู บอกตามตรงค่ะฉันเป็นคนซื่อๆตรงๆตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าทำงานในไลน์คืออะไร ฉันเลยเลือกธุรการ ทำได้ไม่กี่วันก็มีพี่หนึ่งย้ายมา ตำแหน่งสูงกว่าฉันนิดนึงค่ะ ฉันทำงานกับเขาครั้งแรก ตอนแรกฉันก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกนะคะแต่พอผ่านไปได้ 2 เดือนจะเข้าเดือนที่ 3 ฉันก็เริ่มรู้สึกว่าเขาไม่ชอบฉันค่ะ พี่เขาจะชอบมีปัญหากับฉันตลอด จนวันหนึ่งมีประชุมกันวันนั้นฉันป่วยเลยลา แต่มีพี่ที่ทำงานอีกคนมาเล่าให้ฉันฟังค่ะ ว่าพี่คนนั้นไม่ชอบฉัน บอกว่าฉันทำงานช้าไม่ได้ดั่งใจเขา ที่เขาคอยติงานคอยเหมือนกับจับตาดูฉันเป็นพิเศษเพราะผู้บริหารสั่งเขามา ก่อนหน้านี้มีปัญหากันหลายเรื่องมาก ฉันเครียดมากค่ะ แต่ก็มีพี่อีกคนเขาคอยช่วยฉันตลอด ไม่ใช่ว่าฉันสู้คนไม่เป็นหรอกนะคะ แต่ฉันไม่อยากมีปัญหาด้วยค่ะ เลยเลี่ยงที่จะไม่ตอบโต้ ผ่านมาสักพักพอฉันทำงานกะดึก ฉันก็อดที่จะคิดแล้วก็เครียดไม่ได้ ตลอดที่ทำงานกะดึก 1 อาทิตย์ฉันเครียดมากค่ะว่าจะทำยังไงดี ฉันเลยตัดสินใจลาออกค่ะ บอกแค่พี่ที่งานที่สนิทกัน เช้ามาฉันก็ออกจากกลุ่มในไลน์ ออกหมดเลย วันถัดไปฉันก็ไปยื่นใบลาออก ฉันพัก 2-3 วัน ฉันก็ไปสมัครงาน J&T งานนี้ทำสนุกค่ะ แต่ล้ามากๆเพราะมีแต่กะดึก แล้วฉันก็กลับมาปวดหัวอีกครั้งค่ะ เพราะเนื่องจากความเครียดสะสม แล้วก็พักผ่อนไม่เพียงพอ ฉันทำได้ครึ่งเดือนฉันก็ออกค่ะ กลับมาอยู่บ้านได้เกือบปี ฉันก็ไปทำงานกับญาติค่ะ แต่ไม่เป็นอย่างที่ฉันวางแผนไว้เลยค่ะ ฉันรู้สึกว่าทำงานกับญาติตัวเองเป็นอะไรที่กดดันมาก กลัวว่าจะทำงานออกมาไม่ดี ลืมบอกเลยค่ะว่าฉันทำงานเป็น QC เกี่ยวกับหน้าต่างและประตูอลูมิเนียมค่ะ ฉันทำงานได้เดือนเดียว ฉันก็เริ่มปวดหัวอีกครั้ง ฉันเข้าร้านยาแทนค่ะ ฉันซื้อยากินอยู่สักพัก ก็เริ่มไม่ดีเข้าเดือนที่ 2 อาการปวดหัวของฉันก็หนักขึ้นเรื่อยๆ จากเดือนแรกปวด 2-3 กลายมาเป็นปวดหัวเกือบทุกวัน เวลาทำงานมันปวดมากขึ้นเรื่อยๆ ปวดจนหัวฉันมันอื้อไปหมดเลยค่ะ ตอนแรกกินยาก็ดีขึ้น หลังๆมาเหมือนกับดื้อยากินแล้วก็ไม่ได้ผล ฉันทนอยู่แบบนั้นเข้ากลางเดือนที่ 3 อาการปวดหัวก็หนักขึ้น ซึมเศร้าก็เริ่มมาฉันเลยปรึกษาพี่ว่าฉันเริ่มไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วจริงๆ ขอออกไปรักษาตัวก่อนได้ไหม พี่ก็อนุญาติค่ะ แต่หัวหน้าจำใจอนุญาติเพราะเขาบอกว่าฉันทำงานดี แต่เสียดายไม่น่าเป็นแบบนี้เลย
แล้วฉันก็กลับมาบ้านไปหาหมอค่ะ ฉันตัดสินใจเล่าทุกอย่างให้หมอฟังว่าฉันเป็นอะไรยังไงบ้าง นี่คือจุดเริ่มต้นของการรักษาทั้งไมเกรน และโรคซึมเศร้า หมอบอกว่าฉันอาจจะเป็นไมเกรนเรื้อรังค่ะ วันนี้ก็พอแค่นี้ก่อนนะคะ ไว้มาต่ออีกวันใหม่นะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านอีกเช่นเคยค่ะ