เราสงสัยค่ะว่าทำไมถึงห้ามไม่ให้คนที่เป็นโรคนี้ฆ่าตัวตายเหรอคะ 
เราเป็นโรคซึมเศร้า+โรคสุขภาพกายมาหลายปีแล้วค่ะ พบจิตแพทย์ได้ยามาหลายตัว เราหาเงินไปหาหมอเองทั้งหมด

เราจะไม่อินกับคำว่าสู้ๆนะ เป็นกำลังใจให้นะ วันนี้ท้องฟ้าสวย พักผ่อนหาอะไรอร่อยๆกินสิ อย่าคิดมาก เรื่องแค่นี้จะร้องไห้ทำไม  ทำตัวให้สดชื่นหน่อยสิ อย่าจมกับความคิดลบๆและคำคมอื่นๆ หรือหนักกว่านั้นสอนให้เราอ่านธรรมะ เข้าวัด เรารู้สึกไม่อินเพราะ คำพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไร ไม่ได้ช่วยให้ปัญหามันจบ คนพูดคงพูดไปตามมารยาท 

เราประสบกับปัญหาครอบครัวมาตั้งแต่เด็ก มันเรื้อรังจนถึงตอนนี้+ปัญหาเรื่องงาน และปัญหาอื่นๆอีกยิบย่อย

ช่วงนี้เราวางแผนเรื่องเราจะไม่มีชีวิตอยู่ต่อค่ะ ถ้าสมมติมีคนมาบอกเราว่า พ่อแม่เสียใจ คงไม่เป็นแบบนั้นหรอกค่ะ ครอบครัวเราไม่ได้ปกติ เราโดนครอบครัว ด่าทอ ตี มาตั้งแต่เด็ก

หรือ อยู่ต่อสิ คิดถึงเป้าหมายตัวเองเยอะๆ เรารู้สึกประโยคที่บอกว่าปัญหาทำให้เติบโตหรือเป็นบทเรียนนั้นไม่จริงค่ะ ยิ่งสร้างบาดแผลในใจให้เราเรื่อยๆ เรารู้สึกยิ่งอยู่ยิ่งเจอปัญหาค่ะ เช่น พยายามแก้ปัญหาแล้วจะเกิดอีกปัญหา หรือพอเราจะแก้ปัญหา จะมีคนในครอบครัวไม่พอใจ และบอกว่าห้ามแก้ ทั้งๆที่ปัญหานั้นก็กระทบกับหลายฝ่ายเหมือนกัน มันวนซ้ำๆ อ่ะค่ะ ทรมานมากๆ 

เราสงสัยค่ะทำไมถึงห้ามไม่ให้คนเป็นโรคซึมเศร้าหรือจิตเวช ฆ่าตัวตายเหรอคะ ทั้งๆที่ เขาอาจจะแก้ปัญหามาแล้วทุกทางก็ได้ เรามองว่าไม่ได้เป็นการหนี้ปัญหาค่ะ