สวัสดีค่ะ เราชื่อ...อายุ16ม.4ค่ะ
มันเริ่มด้วยแม่เราค่ะ
ท่านโมโหที่เค้าไม่ได้ทำงานบ้านเนื่องจากลืม
(เค้าเป็นคนที่ความจำสั้นมาก)
ท่านกลับมาแล้วถามเค้าว่าทำไมไม่ล้างจาน
จากนั้นท่านก็โวยวายบอกว่าเค้าขี้เกียจเป็นเด็กสกปรก
แล้วท่านก็พูดว่า"ดูเด็กผู้ชายเค้ายังทำเลยดูไอเกมส์ดิ๊"
(เกมส์เป็นลูกของน้าที่ขายพวงมาลัยที่แม่รับจ้าง)
แล้วก็พูต่ออีกว่า"โตจนจะหาผัวได้แล้วมั้ง"เราถึงขั้นนิ่งไปเลย
ทุกครั้งที่ท่านโมโหท่านมักจะเอาเราไปเทียบกับเด็กคนอื่น
จนเรารู้สึกว่าตัวเองด้อยมากๆวันที่31เดือนมกราปี62ท่านไปเที่ยวกับเพื่อนปล่อยเราไว้ที่บ้านตอนนั้นไม่รู้ว่าทำไมอยู่ๆ..
เราถึงอยากระบายด้วยการทำร้ายตัวเองใครจะว่าเป็นพวก
Toxic/วันนาบีก็ยอมค่ะเพราะตอนนั้นเครียดมาก
จนถึงขั้นหาคัดเตอร์มากรีดแขนระบายอารมณ์เลย
แต่ท่านไม่เคยถามหรือสังเกตุเลยเค้าเลยเก็บเงียบจนกระทั้ง
เราทั้งคู่ทะเลาะกันแรงมากเรียกได้ว่าต่อให้เปิดทีวีดังกว่าแค่ไหนก็ได้ยินท่านเอาเรื่องเดิมๆมาพูดซ้ำๆจนเค้าทนไม่ไหว
เลยถามไปว่า"ทำไมต้องเอาเด็กคนอื่นมาเปรียบเทียบ"
คุณคิดว่าท่านเค้าใจเรามั้ยคะ?ไม่ค่ะท่านไม่เข้าใจเราเลย
หลังจากนั้นท่านก็ว่าเราเดิมๆซ้ำๆจนถึงตอนม.3เทอม2
ช่วงปลายภาคใกล้สอบวันนั้นเรานั่งอยู่กับเพื่อนในห้องรำ
ตอนนั้นจู่ๆก็ร้องไห้ค่ะไม่รู้ทำไมเหมือนกันภาพที่ท่านว่าเราเรื่องเดิมๆมันวนลูปเข้ามาในหัวเรากลัวเพื่อนเห็น
เลยเลือกที่จะวิ่งไปห้องน้ำร้องไห้เสร็จก็ไม่ช่วยค่ะ..บ่อน้ำตาแตกเพราะเพื่อนในห้องที่เข้ามาโอ๋🥲
เมื่อเราเล่าทุกอย่างเพื่อนคนนึง(เราคตเกลียดเบย)
นางเอาเราไปเทียบกับตัวเองเราไม่เข้าใจว่าทำไม....
เราถึงต้องถูกคนอื่นเอาไปเปรียบเทียบดับคนนั้นทีคนนี้ที
แม้แต่แม่เรายังทำหลังจากนั้นเราไม่ดล้าระบายกับใครเลย
ได้แต่แอบร้องไห้เวลาอยู่คนเดียวทุกครั้งที่เรื่องพวกนั้นเข้ามา
เรามักจะร้องไห้เสมอโดยที่ไม่มีใครถามเลยว่าเหนื่อยมั้ย?
ไหว รึป่าว?ขนาดแม่ยังเมินแถมซ้ำเติมท่านพูดว่านักเราเสมอแต่ทุกครั้งที่โมโหก็จะไล่ไปตายเราเครียดมากๆอึดอัดอยากจะพูดไม่ได้แม้แต่จะบอกลุงยังไม่กล้าเลยค่ะ
ทุกวันนี้ก็ยังแอบร้องไห้กับเรื่องเดิมๆซ้ำๆเห็นคนอื่นเข้มแข็งก็อยากจะเข็มแข็งบ้างแต่...มัน ไม่ไหว
จากที่เคยมีไฟวาดรูปมีกำลังใจพอเจอเรื่องพวกนั้น
เราไม่อยากจะทำอะไรเลยแค่ข้าวบางทียังไม่อยากจะกิน
จน ขึ้นม.4ตอนนี้เราเริ่มนอนไม่หลับ/นอนไม่ตรงเวลา
กินมากเกินไปบางทีก็ร้องไห้แบบไม่มีสาเหตุกลายเป็นคิดมาก
หมดไฟกับทุกอย่าง
คนที่อ่านช่วยบอกเค้าทีได้มั้ยคะว่าทำไงเค้าถึงจะกลับไปสดใสเหมือนเดิม??
(หากงงก็ขอโทษด้วยนะคะ
พอดีเรามีปัญหาเรื่องการเล่านวนไปวนมาน่ะค่ะ)❤🌑
[code]ใส่โค้ด
[/code]
คนอ่อนแอ
มันเริ่มด้วยแม่เราค่ะ
ท่านโมโหที่เค้าไม่ได้ทำงานบ้านเนื่องจากลืม
(เค้าเป็นคนที่ความจำสั้นมาก)
ท่านกลับมาแล้วถามเค้าว่าทำไมไม่ล้างจาน
จากนั้นท่านก็โวยวายบอกว่าเค้าขี้เกียจเป็นเด็กสกปรก
แล้วท่านก็พูดว่า"ดูเด็กผู้ชายเค้ายังทำเลยดูไอเกมส์ดิ๊"
(เกมส์เป็นลูกของน้าที่ขายพวงมาลัยที่แม่รับจ้าง)
แล้วก็พูต่ออีกว่า"โตจนจะหาผัวได้แล้วมั้ง"เราถึงขั้นนิ่งไปเลย
ทุกครั้งที่ท่านโมโหท่านมักจะเอาเราไปเทียบกับเด็กคนอื่น
จนเรารู้สึกว่าตัวเองด้อยมากๆวันที่31เดือนมกราปี62ท่านไปเที่ยวกับเพื่อนปล่อยเราไว้ที่บ้านตอนนั้นไม่รู้ว่าทำไมอยู่ๆ..
เราถึงอยากระบายด้วยการทำร้ายตัวเองใครจะว่าเป็นพวก
Toxic/วันนาบีก็ยอมค่ะเพราะตอนนั้นเครียดมาก
จนถึงขั้นหาคัดเตอร์มากรีดแขนระบายอารมณ์เลย
แต่ท่านไม่เคยถามหรือสังเกตุเลยเค้าเลยเก็บเงียบจนกระทั้ง
เราทั้งคู่ทะเลาะกันแรงมากเรียกได้ว่าต่อให้เปิดทีวีดังกว่าแค่ไหนก็ได้ยินท่านเอาเรื่องเดิมๆมาพูดซ้ำๆจนเค้าทนไม่ไหว
เลยถามไปว่า"ทำไมต้องเอาเด็กคนอื่นมาเปรียบเทียบ"
คุณคิดว่าท่านเค้าใจเรามั้ยคะ?ไม่ค่ะท่านไม่เข้าใจเราเลย
หลังจากนั้นท่านก็ว่าเราเดิมๆซ้ำๆจนถึงตอนม.3เทอม2
ช่วงปลายภาคใกล้สอบวันนั้นเรานั่งอยู่กับเพื่อนในห้องรำ
ตอนนั้นจู่ๆก็ร้องไห้ค่ะไม่รู้ทำไมเหมือนกันภาพที่ท่านว่าเราเรื่องเดิมๆมันวนลูปเข้ามาในหัวเรากลัวเพื่อนเห็น
เลยเลือกที่จะวิ่งไปห้องน้ำร้องไห้เสร็จก็ไม่ช่วยค่ะ..บ่อน้ำตาแตกเพราะเพื่อนในห้องที่เข้ามาโอ๋🥲
เมื่อเราเล่าทุกอย่างเพื่อนคนนึง(เราคตเกลียดเบย)
นางเอาเราไปเทียบกับตัวเองเราไม่เข้าใจว่าทำไม....
เราถึงต้องถูกคนอื่นเอาไปเปรียบเทียบดับคนนั้นทีคนนี้ที
แม้แต่แม่เรายังทำหลังจากนั้นเราไม่ดล้าระบายกับใครเลย
ได้แต่แอบร้องไห้เวลาอยู่คนเดียวทุกครั้งที่เรื่องพวกนั้นเข้ามา
เรามักจะร้องไห้เสมอโดยที่ไม่มีใครถามเลยว่าเหนื่อยมั้ย?
ไหว รึป่าว?ขนาดแม่ยังเมินแถมซ้ำเติมท่านพูดว่านักเราเสมอแต่ทุกครั้งที่โมโหก็จะไล่ไปตายเราเครียดมากๆอึดอัดอยากจะพูดไม่ได้แม้แต่จะบอกลุงยังไม่กล้าเลยค่ะ
ทุกวันนี้ก็ยังแอบร้องไห้กับเรื่องเดิมๆซ้ำๆเห็นคนอื่นเข้มแข็งก็อยากจะเข็มแข็งบ้างแต่...มัน ไม่ไหว
จากที่เคยมีไฟวาดรูปมีกำลังใจพอเจอเรื่องพวกนั้น
เราไม่อยากจะทำอะไรเลยแค่ข้าวบางทียังไม่อยากจะกิน
จน ขึ้นม.4ตอนนี้เราเริ่มนอนไม่หลับ/นอนไม่ตรงเวลา
กินมากเกินไปบางทีก็ร้องไห้แบบไม่มีสาเหตุกลายเป็นคิดมาก
หมดไฟกับทุกอย่าง
คนที่อ่านช่วยบอกเค้าทีได้มั้ยคะว่าทำไงเค้าถึงจะกลับไปสดใสเหมือนเดิม??
(หากงงก็ขอโทษด้วยนะคะ
พอดีเรามีปัญหาเรื่องการเล่านวนไปวนมาน่ะค่ะ)❤🌑
[code]ใส่โค้ด
[/code]