(ตอนนี้เราอายุ17นะคะ)ช่วงตั้งแต่เริ่มขึ้นม.3มาเราก็รู้สึกว่าใจเราท้อ ด้วยที่เราโดนดุโดนด่าเป็นประจำ ปัญหาต่างๆในครอบครัวจะถูกโยนมาที่เราหมด ซึ่งเราก็น้อยใจมาก ว่าทำไมทำไมเราต้องเป็นคนรับอะไรแย่ๆนี้หมด เคยคิดจะฆ่าตัวตายมาเกือบ10รอบแล้ว ใจคือบอกไม่ไหวแล้ว เหนื่อยเหนื่อยมากๆไม่เอาอะไรแล้ว ใจแบบ พอเถอะไม่ไหวเหนื่อยเกินไปแล้วเกินไปจริงๆทำไมต้องมาเจออะไรแย่ๆซ้ำๆด้วย แม้แต่เพื่อนเราก็ไม่เล่าอะไรให้ฟัง แต่มีแฟนเก่าอยู่คนหนึ่งที่กลายมาเป็นเพื่อน เขาคอยให้กำลังใจเราอยู่ตลอด มีเขาอยู่คนเดียว ที่รู้ว่าเราเป็นแบบนี้ บางครั้งก็ขอพ่อที่อยู่บนฟ้าว่า เอาเราไปอยู่ด้วยได้ไหม เราไม่ไหวแล้ว บางครั้งก็ร้องไห้ฟุมฟายอยู่แบบนั้น ขอพ่อขอได้ไหมไปอยู่ด้วยได้ไหม โลกมันโหดร้ายมากเลยกับเด็กคนนี้ เคยเอามีดจ่อท้องตัวเองแล้วด้วยซ้ำแต่ยังไงก็ทำไม่ลง กลัวจะเจ็บกลัวจะแทงแล้วไม่ตาย บางครั้งก็ไปนั่งร้องไห้คนเดียว ซ้ำไปซ้ำมา จนมันเริ่มจะไม่ไหวขึ้นมาแล้วจริงๆ คนอื่นอาจจะมากเราว่าเป็นคนร่าเริง เป็นคนสร้างรอยยิ้มให้เพื่อนๆแต่เขาจะรู้ไหมนะ ว่าใจเรามันเหี่ยวไปหมดแล้ว ไม่รู้เลยจริงๆว่าตัวเองจะพลั้งมือตอนไหน บางครั้งก็เอาแต่ต่อยกำแพง จนมือซ้ำมือเขียว แล้วก็กลับมานั่งเศร้า วนไปวนมา ดูเป็นคนบ้ารึป่าว หรือเราจะบ้า แต่ที่เราเจอมามันหนักเกินจะคิดว่าทนได้จริงๆเลย หาทางออกไม่ได้จริงๆ