คือเราเป็นคนคิดมากแล้วก็มักจะเห็นใจคนอื่นตลอด เราเจอเพื่อนคนหนึ่งในเฟส เขาเป็นซึมเศร้าแล้วเราก็คุยกันจนเริ่มสนิท ตอนแรกมันก็สนุกจนได้คบกันด้วย แต่หลังๆเขาเริ่มคาดหวังว่าเราจะรักเขาใส่ใจเขาซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติแหละแต่เราเป็นคนขี้ลืมทำให้ลืมตอบแชทเขาบ่อยๆซึ่งเราก็พยายามปรับแล้วแต่สุดท้ายเราก็ลืมตลอด (ส่วนนี้เราผิดเองแหละเพราะเหมือนกลายเป็นสันดานไปแล้ว) ทำให้หลังๆเริ่มทะเลาะกันบ่อยๆจนเราเริ่มคิดว่ามันน่ารำคาญและน่าเบื่อที่เราต้องเอาเวลาเรียนของเรามานั่งเสียใจกับใครก็ไม่รู้ที่เราเจอในโลกออนไลน์ เราก็เลยบอกเลิกเขาและพยายามจะไม่ติดต่อเขา แต่เขาก็ง้อเราว่าแบบถ้าเราไปเขาจะไม่มีใครแล้ว พูดตามตรงเราก็อยากจะทิ้งเขาไปเลยแต่ก็รู้สึกผิดเลยคุยกันมาเรื่อยๆตอนนี้3-4ปีแล้ว เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยเราไม่ไหวแล้วทั้งที่เขาก็เหมือนจะอาการซึมเศร้าดีขึ้น คุยกับเราดีขึ้นและดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นแต่เราก็ไม่ได้รู้สึกดีเหมือนตอนคุยกันครั้งแรกแล้ว แล้วล่าสุดเราก็ไปเที่ยวกับเขามาทำให้รู้นิสัยเขามากขึ้นและรู้สึกว่าดีแล้วที่ไม่ได้คบกันต่อเพราะเรากับเขาดูจะเข้ากันไม่ได้เลย เรารู้สึกอึดอัด และคงทนไม่ไหวถ้าต้องไปเที่ยวกันอีก 

อีกนิสัยของเราคือเราไม่ชอบของที่มีคนให้แต่คนคนนี้เขาจะมีของให้เราตลอด เลี้ยงเราทุกอย่าง เรารู้สึกเหมือนติดหนี้แล้วต้องใช้คืนทำให้ยิ่งรู้สึกว่าทิ้งเขาไม่ได้ต้องอยู่กับเขา และมันแย่มาก เราไม่ชอบความรู้สึกที่เหมือนถูกผูกมัดแบบนี้มันอึดอัด เราควรออกมาจากชีวิตของเขาไหม แล้วควรจะทำยังไงดี