จากสถาณะการโรคระบาด มีคนป่วย คนตายไม่เว้นวัน บางคนตายอย่างน่าสลดอยู่บนทางเท้าริมถนน
เป็นที่น่าสังเวชใจอย่างยิ่ง 
ตัวผมเองก็ไม่ใช่ผู้เคร่งครัดปฏิบัติธรรมอะไรนัก เป็นเพียงคนทั่วไปหาเช้ากินค่ำ ก็ผ่านการบวชเรียนมาแล้ว
เมื่อวานหลังจากกลับจากออกหากินเลี้ยงชีพ พอจะมีเวลาว่างก็มานั่งดูข่าวมันชวนให้รู้สึกสลดสังเวชใจ
ในหัวมันก็เกิดความคิดขึ้นมา

การไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐจริงหนอ
แต่สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
สายน้ำไหลลงสู่ที่ต่ำฉันใด เวลาก็ไม่อาจย้อนกลับได้ฉันนั้น
พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ก่อนปริณิพพานว่า ท่านทั้งหลายจงตั้งอยู่ในความไม่ประมาทเถิด 
ทุกข์จริงหนอ...

น้ำตาผมก็ไหล  แม้ตอนนี้ที่ผมกำลังพิมพ์อยู่นี่ น้ำตาก็ยังไหล

ผมคิดว่าช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่เป็นประโยชน์อย่างมากในการจะเดินปัญญา
อยากทราบครับว่าท่านที่ปฏิบัติกันอยู่ใช้หัวข้อไหนในการพิจารณาธรรมกัน
มาแลกเปลี่ยนกันครับ เผื่อว่าจะเป็นประโยชน์สำหรับผู้ที่หลงเข้ามาอ่าน และผู้ที่กำลังเริ่มปฏิบัติ