จากกระทูข้างล่างพระเตชกล่าวว่า....
ความคิดเห็นที่ 18 
 
คห 15
พึงสังเกตุถ่อยคำ
ธรรมชาติอันเกิดแล้ว มีแล้ว เกิดขึ้นพร้อมแล้ว อันปัจจัยทำแล้ว ปรุงแต่งแล้ว ไม่ยั่งยืน ระคนแล้วด้วยชราและมรณะ เป็นรังแห่งโรค ผุผัง มีอาหารและตัณหา เป็นแดนเกิด ไม่ควรเพื่อยินดีธรรมชาตินั้น .......อันนี้ส่วนหนึ่ง เป็นส่วนของปุถุชน

การสลัดออกซึ่งธรรมชาตินั้น เป็นบทอันระงับ จะคาดคะเนเอาไม่ได้  ยั่งยืน ไม่เกิด ไม่เกิดขึ้นพร้อม ไม่มีความโศก ปราศจากธุลี ความดับแห่งทุกขธรรมทั้งหลาย คือ ความที่สังขารสงบระงับ เป็นสุข ฯ..........นี้อีกส่วนหนึ่ง เป็นส่วนของอริยบุคคล

สังเกตุ...จะคาดคะเนเอาไม่ได้
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

พระเตชเลี่ยงบาลีทำไม แบบนั้นมันมีนัยยะอะไร
แบบนี้สิ มันเข้าใจง่ายๆ....

.....ธรรมชาติอันเกิดแล้ว มีแล้ว เกิดขึ้นพร้อมแล้ว อันปัจจัยทำแล้ว ปรุงแต่งแล้ว ไม่ยั่งยืน
ระคนแล้วด้วยชราและมรณะ เป็นรังแห่งโรค ผุผัง มีอาหารและตัณหา เป็นแดนเกิด
ไม่ควรเพื่อยินดีธรรมชาตินั้น...อันนี้แหละ สังขตธรรม  อันนี้แหละ ไม่ใช่ตัวตน...

.....การสลัดออกซึ่งธรรมชาตินั้น เป็นบทอันระงับ จะคาดคะเนเอาไม่ได้ ยั่งยืน ไม่เกิด
ไม่เกิดขึ้นพร้อม ไม่มีความโศก ปราศจากธุลี ความดับแห่งทุกขธรรมทั้งหลาย คือ
ความที่สังขารสงบระงับ เป็นสุข ฯ...อันนี้แหละ อสังขตธรรม อันนี้แหละ คือตัวตน...

ทำไมไม่กล่าวอย่างนี้ล่ะ ?