ตอนที่แล้ว  ตอนที่ 6 https://ppantip.com/topic/40798889

            “มองไร!” ปริมารำคาญ  รู้สึกเหมือนมีคนจ้องมองตลอดเวลา เมื่อเงยหน้าขึ้นจากการทำแผลก็พบสายตาของหนุ่มหน้าหวานกำลังมองเธออยู่ มีรอยยิ้มบาง ๆ ระบายอยู่บนใบหน้านั้น
            ‘มองหน้าหาเรื่องเหรอ?  จะมองอะไรกันนักหนา!’ เธอหงุดหงิดที่รู้สึกว่า กำลังตกเป็นเป้าสายตาของฝ่ายตรงข้าม

            ชายหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อย!  แล้วทำหน้าประหลาดใจสุด ๆ
            “ทำไม? มองไม่ได้เหรอ” คนป่วยไม่ปฏิเสธว่ากำลังมองเธออยู่และยังไม่ยอมละสายตาไปจากดวงหน้าของหญิงสาว แถมยังกวนโมโหให้น่าโดนตื้บอีกต่างหาก อย่างเขาจะไปทำอะไรเธอได้นอกจากป่วนประสาทคนตรงหน้าเท่านั้น  แค่เห็นอีกฝ่ายอารมณ์เสีย นั่นหมายถึงการประสบความสำเร็จแล้ว
            “ต้องมองสิ ไม่มองจะรู้ได้ไง ว่าเธอจะแกล้งฉันอีกหรือเปล่า?”

            ‘นายคิดว่า ฉันไม่กล้าทำอะไรนายซึ่งหน้ารึไง?’  เธอบอกเขาด้วยสายตา  หมอนี่จะสงบปากสงบคำบ้างเป็นมั้ย?
            “ถ้านายมอง ฉันจะกดแผลนายเดี๋ยวนี้เลย หันไป!”  ว่าแล้วก็เอาสำลีทิ่มแผลใหญ่ของคนไข้อย่างแรง

            “โอ๊ย!”  คนเจ็บรีบหันหน้าไปทางอื่น ทำไมต้องพูดจริงทำจริงขนาดนี้ แต่ซักพักใหญ่ก็อดที่จะเหล่ตาแอบมองเธอไม่ได้

            “ยัง.... ยัง....อยากโดนอีกใช่มั้ย?”  น้ำเสียงนั้นทำให้อีกฝ่ายรีบหันหน้ากลับทันที 

            “นี่...เอาแขนลงได้รึยัง เมื่อยแล้ว” คนไข้เริ่มบ่นเบา ๆ

            “ยัง...ยกสูงขึ้นอีกนิดหนึ่ง พ่อสุดหล่อ...แป๊บหนึ่งนะ” พยาบาลจำเป็นอมยิ้มเมื่อเขายอมทำตามอย่างว่าง่าย จริง ๆ แล้วเธอทำแผลให้เสร็จแล้ว แต่แกล้งให้เขายกแขนค้างอยู่อย่างนั้นก่อนจะรีบย่องออกจากห้องไป

            “ทำอะไรอยู่เนี่ย.... ยังไม่เสร็จอีกเหรอ”
            หนุ่มผมยาวยกแขนค้างอยู่อย่างนั้นนานแล้วจนเมื่อย  ไม่รู้สึกว่าเธอทำอะไรกับแผลของเขาอีกเลย มันเงียบผิดปกติ  จึงหันไปดู ปรากฏว่าสิ่งที่เจอคือความว่างเปล่า  พยาบาลจำเป็นหายตัวไปแล้วให้มันได้อย่างนี้สิ!
            ยัยตัวแสบเอ๊ย!!! เขาโดนเธอแกล้งอีกจนได้  ‘เจ็บใจจริง ๆ’

                ***************

            ปรามหัวเราะขำเพื่อนซี้  เมื่อน้องสาวเล่าปฏิบัติการลูกอมให้ฟัง  พลางยกมือโครงหัวน้องเบา ๆ อย่างเอ็นดู 
            “แสบจริง ๆ เลยทำให้ไอ้การกินฟ้าทะลายโจรได้” เขานึกไม่ถึงเลยว่าน้องสาวของเขาจะใช้แผนนี้หลอกเพื่อนตัวดีได้ผล

            ปริมาเทน้ำสีอำพันใส่แก้วใส เติมน้ำแข็งลงไปสี่ห้าก้อนแล้วยื่นให้พี่ชาย
            “พี่ปราม ทานน้ำเก๊กฮวยค่ะ” 

            เจ้าของบ้านไร่ทะเลฝันรับแก้วมาแล้วยกขึ้นดื่ม รู้สึกสดชื่นหายร้อนขึ้นมาทันที
            “ไอ้การไข้ลดหรือยังล่ะ” 

            คนถูกถามหยุดคิดเล็กน้อย เมื่อเช้าตอนเขาจับมือเธอไว้ มือนั้นยังร้อนมากอยู่เลย
            “น่าจะยังค่ะ” พยาบาลจำเป็นพูดเสียงเนือยๆ อดเซ็งไม่ได้เมื่อไหร่เขาจะหายซักทีเธอเบื่อที่จะต้องดูแลหมอนั่นแล้ว จะทำอะไรก็ไม่ได้ มัวแต่ต้องคอยดูแลคนป่วยอยู่นี่แหละ

            “พี่ปรามเอาน้ำเก๊กฮวยกับข้าวต้มมื้อเที่ยงไปให้เขาด้วยนะคะ” เธอเทน้ำเก๊กฮวยอุ่น ๆ ใส่กระบอกเก็บความร้อนลายกาตูนสีเขียวอ่อน  เวลาเป็นไข้กินฟ้าทะลายโจรแล้วไข้ยังไม่ลดเธอจะต้มน้ำเก๊กฮวยใส่น้ำตาลเล็กน้อยเพื่อให้ทานง่ายขึ้น   ดื่มน้ำเก๊กฮวยตอนกำลังอุ่น ๆ  บ่อย ๆ แป๊บเดียวไข้ลดลงเลย  เคยแนะนำวิธีนี้ให้หลายคนลองไปทำ ดื่มเวลามีไข้ได้ผลดีมาก โดยเฉพาะกับเด็ก ๆ ที่ไม่ชอบทานยาแถมยังอร่อยอีกด้วย เธออยากจะลองกินเฉาก๊วยตอนเป็นไข้ดูเหมือนกันว่าไข้จะลดลงหรือเปล่า? มันคงจะอร่อยน่าดูเลย

            “ได้สิ เดี๋ยวพี่เอาไปให้เอง” ปรามเห็นสีหน้าน้องสาวดูไม่ค่อยสดใสคงจะเบื่อเพื่อนจอมกวนของเขาไม่น้อยเลย
            “ขอบใจปริมมากนะ ที่ช่วยดูแลไอ้การ” 
            “เมื่อไหร่เขาจะหายซักทีคะ” เธออดบ่นกับพี่ชายไม่ได้
            “เดี๋ยวกินน้ำเก๊กฮวยหมดกระบอกนี้ก็หายแล้วล่ะ” เขาปลอบคนทำหน้าเซ็ง

            ปริมาพยักหน้ารับ ก่อนเดินไปยกชามข้าวต้มสำหรับคนป่วยมื้อเที่ยงมาใส่ถาดให้เรียบร้อย
            “ปริมจะทำอะไรก็ไปทำเถอะ เดี๋ยวพี่ดูไอ้การต่อเอง”

            หญิงสาวจึงยิ้มออกมาได้  อยากได้ยินประโยคนี้มาตั้งนานแล้ว

                ******************