พี่ คนนี้ชอบทำร้ายร่างกายมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว เวลาไม่พอใจ หรือทะเลาะกัน พอฟ้องแม่ บอกพ่อ ก็ไม่มีใครช่วย ด่ามันแค่ว่าทำน้องทำไหม มาวันนี้โตขึ้น (พฤติกรรมนี้มีมาเรื่อยๆ) ทำงานที่บ้านทะเลาะกัน เพราะมันไม่เอาของไปเก็บในตู้เย็น ทำให้ของเสีย ซึ่งคือต้นทุนขายของของ เราก็ด่ามันไป มันด่ากลับ บอกเงินนั้นแม่ก็ช่วยทั้งนั้น
เลยโกรธ บอกมันว่า รู้อะไหม แม่ไม่เคยช่วยอะไรกูเลย เงินทุกบาท กูออกเองหมด ถ้าการที่แม่ช่วยซื้อ หมายถึงแม่ช่วยกู ก็ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว (ขายไม่ดีค่ะ ) ตั้งแต่กูกลับบ้านมาไม่มีใครช่วยกูเลย ตั้งแต่แรง เงิน หรือกำลังใจ กูไม่เคยพูด ไม่เคยบ่น แต่อย่ามาดูถูกกัน วันที่เริ่มต้น กูช่วยจ่ยค่าอุปกรณ์ ค่าเรียนลูก แต่ไม่เคยพูดคำพูดดีๆ (ตะโกนด่าโกรธมาก สิ่งที่อั้นอัด ออกมาหมด) มันเลยด่า ว่าเป็นโรคประสาท เดี๋ยวจะเป็น(ลูกคนหนึ่งที่สติไม่ดี) คือมันต้องการล้อปมที่เคยหาหมอจิตวิทยา
ก็เถียงไปมา จนมันเข้ามาชกๆๆ เราก็พยายามสู้ มันสูง185 หนัก 70กว่า เรา 158 หนัก 60 จนแม่เข้ามาห้ามมันก็ด่าๆ แล้วขับรถออกไป เราก็ระบายออกไปทั้งหมดให้แม่รู้ว่ามันเคยพูด เคยด่าเราว่าอะไร แม่ก็บอกให้อภัย (อยากพิมพ์อธิบายเรื่องราวมากกว่านี้ แต่จำไม่ได้ทุกประโยค)
แต่ประเด็นคือ มันเจ็บ ตอนนี้ชีวิตเราก็แย่อยู่แล้ว รายได้ไม่มี อาศัยเงินเก็บที่เราเก็บไว้ประมาณหนึ่ง แต่การที่มันดูถูกเรา บอกเราไม่มีค่า บอกทุกคนเกลียดเรา อยู่กับเราไม่ได้ (แม่บอกไม่ได้พูด)
ทั้งที่ตัวมันก็ไม่ได้ดีกว่า มีลูก 2คน ตั้งแต่ยังเรียน หาเรื่อง หาราวมาให้ เห็นแก่ตัว ขอเงินพ่อแม่ใช้ พ่อแม่สร้างร้านให้มัน ซื้อรถให้มัน จ่ายค่าเรียนลูกมันให้
ทำงาน ก็ต้องโทรตาม มาตัดผมลูกค้า นอนถึงเที่ยง ถึงจะออกไปทำงาน ติดกระท่อม แม่มันก็ทำให้
การถูกคนอย่างมันดูถูก มันเจ็บมากจริงๆ
เกลียดมันมากจริงๆ ทุกวันนี้ไม่อยากมองหน้า หลีกหนีมันมาเราเดินหนี กลัวมันทำร้ายด้วย เพราะเราก็ห้ามปากไม่ได้เวลามันทำตัวแย่ๆใส่ด้วย ความรู้สึกรัก มองว่ามันเป็นพี่คือหมดเลย กลายเป็นความเกลียด ความเห็นแก่ตัวมันหลายเรื่องมาก ชอบพูดว่าบอกคนอื่นคิดกับเราอย่างนี้ๆ จนเราไม่รู้ว่าจริง หรือหลอก พลอยรู้สึกแย่กับคนๆนั้นไปอีก
เห็นแก่ตัว สุดๆ ชาติหน้าขออย่าได้เกิดมาเจอกันอีกเลย เกลียด
โดนพี่ต๋อยหน้า แม่บอกเป็นเรื่องในครอบครัว ไม่ใช่เรื่องความรุนแรง จริงไหมค่ะ
เลยโกรธ บอกมันว่า รู้อะไหม แม่ไม่เคยช่วยอะไรกูเลย เงินทุกบาท กูออกเองหมด ถ้าการที่แม่ช่วยซื้อ หมายถึงแม่ช่วยกู ก็ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว (ขายไม่ดีค่ะ ) ตั้งแต่กูกลับบ้านมาไม่มีใครช่วยกูเลย ตั้งแต่แรง เงิน หรือกำลังใจ กูไม่เคยพูด ไม่เคยบ่น แต่อย่ามาดูถูกกัน วันที่เริ่มต้น กูช่วยจ่ยค่าอุปกรณ์ ค่าเรียนลูก แต่ไม่เคยพูดคำพูดดีๆ (ตะโกนด่าโกรธมาก สิ่งที่อั้นอัด ออกมาหมด) มันเลยด่า ว่าเป็นโรคประสาท เดี๋ยวจะเป็น(ลูกคนหนึ่งที่สติไม่ดี) คือมันต้องการล้อปมที่เคยหาหมอจิตวิทยา
ก็เถียงไปมา จนมันเข้ามาชกๆๆ เราก็พยายามสู้ มันสูง185 หนัก 70กว่า เรา 158 หนัก 60 จนแม่เข้ามาห้ามมันก็ด่าๆ แล้วขับรถออกไป เราก็ระบายออกไปทั้งหมดให้แม่รู้ว่ามันเคยพูด เคยด่าเราว่าอะไร แม่ก็บอกให้อภัย (อยากพิมพ์อธิบายเรื่องราวมากกว่านี้ แต่จำไม่ได้ทุกประโยค)
แต่ประเด็นคือ มันเจ็บ ตอนนี้ชีวิตเราก็แย่อยู่แล้ว รายได้ไม่มี อาศัยเงินเก็บที่เราเก็บไว้ประมาณหนึ่ง แต่การที่มันดูถูกเรา บอกเราไม่มีค่า บอกทุกคนเกลียดเรา อยู่กับเราไม่ได้ (แม่บอกไม่ได้พูด)
ทั้งที่ตัวมันก็ไม่ได้ดีกว่า มีลูก 2คน ตั้งแต่ยังเรียน หาเรื่อง หาราวมาให้ เห็นแก่ตัว ขอเงินพ่อแม่ใช้ พ่อแม่สร้างร้านให้มัน ซื้อรถให้มัน จ่ายค่าเรียนลูกมันให้
ทำงาน ก็ต้องโทรตาม มาตัดผมลูกค้า นอนถึงเที่ยง ถึงจะออกไปทำงาน ติดกระท่อม แม่มันก็ทำให้
การถูกคนอย่างมันดูถูก มันเจ็บมากจริงๆ
เกลียดมันมากจริงๆ ทุกวันนี้ไม่อยากมองหน้า หลีกหนีมันมาเราเดินหนี กลัวมันทำร้ายด้วย เพราะเราก็ห้ามปากไม่ได้เวลามันทำตัวแย่ๆใส่ด้วย ความรู้สึกรัก มองว่ามันเป็นพี่คือหมดเลย กลายเป็นความเกลียด ความเห็นแก่ตัวมันหลายเรื่องมาก ชอบพูดว่าบอกคนอื่นคิดกับเราอย่างนี้ๆ จนเราไม่รู้ว่าจริง หรือหลอก พลอยรู้สึกแย่กับคนๆนั้นไปอีก
เห็นแก่ตัว สุดๆ ชาติหน้าขออย่าได้เกิดมาเจอกันอีกเลย เกลียด